จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 759

หยุนถิงพูดจบ องค์หญิงห้าก็ปฏิเสธโดยไม่คิดทันที “ไม่ได้!”

คนอื่นพากันมองมา องค์หญิงห้าเองก็รู้ตัวว่าตนปฏิเสธเร็วเกินไป รีบอธิบายว่า “ข้าแค่สงสัยยาสารภาพความจริงนี้ของเจ้า กลัวเจ้าเล่นไม่ซื่อ!”

“ฝีมือการแพทย์ของซื่อจื่อเฟยสะท้านไปทั่วสี่แคว้น ข้าเชื่อในยาสารภาพความจริงนี้ของซื่อจื่อเฟย พอดีเลย พวกเจ้าเป็นพยานให้ข้านะ ว่าใครพูดจริง ใครพูดปดกันแน่!” อ๋องเก้าหยิบยาไปกินเม็ดหนึ่ง

อ๋องเก้าพูดความในใจของทุกคนออกมา ฝีมือการแพทย์ของหยุนถิงน่ะหมอหลวงในวังยังเทียบไม่ติด องค์หญิงห้าพูดเช่นนี้กลับทำให้ทุกคนสงสัยขึ้นมาละ

อ๋องเก้ากินอย่างเปิดเผย ชาวบ้านเริ่มไม่เข้าใจละ หรือว่าพวกเขาจะกล่าวโทษอ๋องเก้าผิดไปจริงๆ

“ข้ากินแล้ว องค์หญิงห้ายังไม่กินรึ หรือกลัวว่ากินยาสารภาพความจริงนี่ลงไปแล้วจะพูดความจริงออกมา ให้ทุกคนได้เห็นโฉมหน้าที่สกปรกของเจ้ากัน กลัวเจ้าจะชื่อเสียงป่นปี้ไม่มีดี!” อ๋องเก้ามองมาอย่างท้าทาย

สีหน้าองค์หญิงห้ายิ่งบูดบึ้งขึ้นหลานสวน มือที่ซ่อนอยู่ในชายเสื้อกำหมัดแน่น

นางย่อมรู้ดีว่าฝีมือการแพทย์ของหยุนถิงเก่งกาจแค่ไหน และเคยได้ยินยาสารภาพความจริงนี่เหมือนกัน ดังนั้นนางจะกินไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจบสิ้นกันแน่

เหมยเฟยเห็นอย่างนั้นเอ่ยปากขึ้น “องค์หญิงห้าท่านวางใจเถอะ หากท่านโดนใส่ร้ายจริงๆ ฝ่าบาทต้องคืนความยุติธรรมให้ท่านแน่ ก็แค่ยาเม็ดหนึ่ง หรือว่าท่านไม่อยากพิสูจน์ความบริสุทธิ์รึ?”

คำพูดนี้ทุกคนพากันเห็นด้วย และบอกให้องค์หญิงห้ากินลงไป

องค์หญิงห้าในตอนนี้เหมือนอยู่บนหลังเสือ หากนางไม่กิน เท่ากับเป็นการร้อนตัว แต่หากกินลงไปแล้วพูดความจริงออกมาจริงๆ ต่อไปนางจะยังมีหน้าอะไรอยู่ต่อได้อีก

หยุนถิงเห็นความลังเล กลัดกลุ้ม หวาดหวั่นของนางทั้งหมด ยิ้มมุมปากบอก “องค์หญิงห้าสูงส่งเป็นถึงองค์หญิงแห่งแคว้นต้าเยียน จะสงสัยในยาของข้านี้ก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล อันที่จริงองค์หญิงไม่กินก็ได้ ให้องครักษ์ผู้นี้กินลงไปก็ได้แล้ว เขาพูดความจริงก็ได้เหมือนกัน”

“ซื่อจื่อเฟยเฉลียวฉลาดนัก!” ซูกงกงชมเชย เทยาออกมาอีกเม็ดเดินเข้าไปหาองครักษ์ทันที

องค์หญิงห้าตัวสั่นไปหมด นางจะให้องครักษ์คนนี้กินยาไม่ได้เด็ดขาด ระหว่างคิด นางตัวเอนเอียง ชนเข้ากับซูกงกงพอดี ทำเอายาในมือเขาหล่นลงพื้นไปเลย

ด้านล่างมีคนมากมาย ยากลิ้งไปไหนไม่รู้แล้ว

องค์หญิงห้าเองแกล้งทำท่าจะสลบ หยุนถิงกลับเดินเข้าไปหา พยุงนางไว้ “องค์หญิงห้ามาเป็นลมเวลานี้ จะทำให้ทุกคนคิดว่าท่านร้อนตัวนะ”

องค์หญิงห้าถลึงตามองหยุนถิงอย่างเดือดดาล สะบัดมือนางที่พยุงตนออกทันที “เมื่อครู่ข้าแค่เวียนหัวเล็กน้อย”

“มิเป็นไร ข้ามีทั้งยาและเข็มเงิน องค์หญิงห้าไม่สบายตรงไหนข้าช่วยตรวจให้!” หยุนถิงควักเข็มเงินหลายเล่มออกมาจากมวยผมทันที

องค์หญิงห้าโกรธจนหน้าเขียวแล้ว “ไม่ต้อง!”

“ฝ่าบาท กระหม่อมผิดไปแล้ว เมื่อครู่โดนองค์หญิงห้าชนเข้าไป ยาสารภาพความจริงไม่รู้กระเด็นไปไหนแล้ว?” ซูกงกงรีบยอมรับผิดทันที

ผู้คนด้านล่างรีบก้มหน้าหากันใหญ่

“ยาสารภาพความจริง ข้ามี นี่เป็นยาที่หยุนถิงให้ข้าก่อนหน้านี้ไว้ เพราะธุรกิจของข้าใหญ่โตนัก หากคนในบังคับเกิดทุจริตมิชอบ ข้าลองดูก็รู้เลย!” โม่ฉือชิงบอกพลางยื่นขวดยาให้

องค์หญิงห้าถลึงตามองเขาอย่างเดือดดาล โม่ฉือชิงน่าตายนัก ช่างสาระแนเสียจริงๆ

“ข้าเอง!” โม่หลานคว้าขวดยามา เดินเข้าไปหาองครักษ์นั่นทันที

“พวกเจ้าบอกว่าเป็นยาสารภาพความจริงก็เป็นจริงรึ ข้าสงสัยว่ายาสารภาพความจริงของเจ้านี่มีปัญหา?” องค์หญิงห้าบอก

“องค์หญิงห้า เจ้าแกล้งเป็นลมก่อน ตอนนี้ก็มาสงสัยยานี้อีก หรือว่าเจ้าคบชู้กับองครักษ์จริงๆ?” โม่หลานบอกอย่างไม่แยแส บีบคางองครักษ์ให้เปิดออก คว้าขวดยาเทยายัดเข้าปากองครักษ์ทันที ยาทั้งขวดกรอกลงปากเขาไปเลย

องครักษ์โดนจี้จุดไว้ ขยับไม่ได้ บวกกับโม่หลานแรงเยอะนัก ก็เลยกินลงไปหมดเลย