“ขอรับ!” หลิงเฟิงนำองครักษ์เงามังกรสองสามนายเข้าไปตรวจสอบทันที
เพียงแต่ว่าพวกเขาเข้าไปตรวจสอบรอบหนึ่งแล้ว ก็ไม่พบใครที่น่าสงสัย ถามผู้จัดการร้านก็ไม่ได้คำตอบอะไร
หลิงเฟิงรู้ว่า อยู่ดีๆซื่อจื่อเฟยไม่กล่าวคำพูดเช่นนี้ออกมาเด็ดขาด แล้วถามผู้คนที่มาร้านสุรากับผู้จัดการร้านอย่างละเอียดอีกครั้ง ก็ได้ยินว่ามีคนแปลกหน้าสองคนจริงๆ เขารีบกลับไปรายงานทันที
ทันทีที่จวินหย่วนโยวได้ยิน สีหน้าก็เคร่งขรึมสุดขีด ยังไม่ทันที่เขาจะพูดอะไร สายลับคนหนึ่งก็กลับมารายงาน
“ซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟยวันนี้พบคนน่าสงสัยสองคนออกจากเมือง กำลังมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ นี่คือภาพเหมือนของพวกเขา!” สายลับยื่นเข้ามา
จวินหย่วนโยวชำเลืองมองครู่หนึ่ง สีหน้ามืดมนสุดขีดทันที “คนคนนี้ก็คือคนที่ประมือกับข้าก่อนหน้านี้ เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
หยุนถิงชำเลืองมองภาพเหมือนนั่นครู่หนึ่ง “นี่มันวี่อู๋เสียไม่ใช่หรือ พวกเขาล้วนเป็นคนของเขตทะเลนิรนามทั้งนั้น หรือว่าจะไม่ยอมแพ้ ต้องการจะจัดการท่านกับข้า?”
“แจ้งต่อหลงยี ติดตามพวกเขาด้วยตัวเอง หากพวกเขามีความเคลื่อนไหวใดๆ ให้สังหารโดยตรง!” จวินหย่วนโยวออกคำสั่งเสียงเย็นชา
เขาไม่มีทางยอมให้ใครทำร้ายถิงเอ๋อร์กับลูกๆเด็ดขาด
“ขอรับ!” รั่วจิ่งรีบไปแจ้งทันที
“ท่านพี่ อย่าเพิ่งแหวกหญ้าให้งูตื่น ในเมื่อพวกเขาไม่ได้ลงมือเมื่อครู่นี้ก็แสดงว่าต้องมีบางสิ่งที่ต้องคำนึงถึงหรือไม่ก็มีสาเหตุอื่น บางทีติดตามพวกเขาเอาไว้อาจจะหาเขตทะเลนิรนามพบก็ได้” หยุนถิงเสนอแนะ
“ตกลง ทำตามที่ซื่อจื่อเฟยกล่าวมา” จวินหย่วนโยวกล่าวเห็นด้วย
“ขอรับ!”
บรรดาชาวบ้านแยกย้ายกันไปหมดแล้ว ผู้เข้าแข่งขันคนอื่นๆก็กลับกันไปหมดแล้วเช่นกัน อย่างไรเสียหลังจากผ่านเหตุการณ์ขององค์หญิงห้าเมื่อครู่นี้ ทุกคนล้วนไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านดีกว่า
หยุนถิงให้หยุนเฉิงเซี่ยง ซูชิงโยว และคนอื่นๆล้วนไปที่จวนซื่อจื่อกันหมด ถึงแม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีมีแผนการอะไร แต่ก็ให้ทุกคนไปที่จวนซื่อจื่อด้วยความสบายใจ
อ๋องเก้าย่อมติดตามไปที่จวนซื่อจื่อด้วยเช่นกัน ในที่สุดตอนนี้หยุนถิงก็สามารถช่วยรักษาให้เขาแล้ว
และหลังจากที่ฮ่องเต้กลับวัง โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ คว่ำโต๊ะทั้งโต๊ะลงไปบนพื้นด้วยความโกรธเกรี้ยว
ซูกงกงยกถ้วยชาเข้ามาอย่างตัวสั่นงันงก “ฝ่าบาท ทรงพระทัยเย็นๆ ใครก็คิดไม่ถึงว่าองค์หญิงห้าจะทำเช่นนี้ หากนางยอมรับเร็วกว่านี้ ก็จะไม่ทำให้พระองค์อับอายขายหน้าต่อหน้าธารกำนัล!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ฮ่องเต้ก็ยิ่งโกรธกริ้วมากขึ้น ชำเลืองไปที่ถ้วยชาในมือของเขาครู่หนึ่ง สีหน้ามืดมนสุดขีด
“เจ้าไปด้วยตัวเอง ใช้เหล้าวิหคพิษแก่องค์หญิงห้า ส่งนางไปปรโลก!”
น้ำเสียงเคร่งขรึม เย็นยะเยือก ไม่อนุญาตให้มีข้อกังขา
สาเหตุที่ไม่ได้ประหารองค์หญิงห้าในที่สาธารณะ เพราะฮ่องเต้ไม่อยากให้ชาวบ้านรู้สึกว่าเขาโหดเหี้ยม ทำร้ายพี่น้อง แต่องค์หญิงห้าทำเรื่องน่าอับอายขายหน้าเช่นนี้ ฮ่องเต้จะปล่อยให้นางมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร
เหมยเฟยที่อยู่นอกประตูเดินเข้ามา ได้ยินคำพูดพวกนี้พอดี ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
“ฝ่าบาท หลังสิ้นปีก็จะถึงวันคัดเลือกนางในแล้ว ไม่ทราบว่าปีนี้ฝ่าบาททรงมีแผนอย่างไร?” เหมยเฟยถาม
ตอนนี้วังหลังไม่มีฮองเฮา เรื่องเล็กเรื่องใหญ่เหมยเฟยล้วนเป็นคนดูแลจัดการ
ฮ่องเต้มองไปทางนาง “ช่วงนี้ลำบากเจ้าแล้ว เรื่องคัดเลือกนางในไม่รีบร้อน ตำแหน่งฮองเฮาว่างมาเป็นเวลานานแล้ว ข้าจะให้ชินเทียนเจียนแห่งกระทรวงพิธีการหาฤกษ์แต่งตั้งเจ้าเป็นฮองเฮา!”
เหมยเฟยตกตะลึงไม่สิ้นสุด รีบคำนับทันที “ฝ่าบาท ไม่ได้นะเพคะ ชาติกำเนิดหม่อมฉันต่ำต้อย จะคู่ควรกับตำแหน่งฮองเฮาได้อย่างไร ขอฝ่าบาทโปรดเลือกคนอื่นเถิด”
“หากเจ้าไม่คู่ควรกับตำแหน่ง คนอื่นๆก็ยิ่งทำไม่ได้ ข้าเชื่อในตัวเจ้า!” ฮ่องเต้ประคองเหมยเฟยลุกขึ้นมา
เหมยเฟยซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง “ขอบพระทัยฝ่าบาท หม่อมฉันจะช่วยฝ่าบาทแบ่งเบาภาระอย่างสุดความสามารถแน่นอน!”
“วังหลังมีเจ้า ข้าวางใจมาก”
เมื่อเทียบกับความอบอุ่นในพระราชวัง มีคนคนหนึ่งกลับเต็มไปด้วยความผิดหวังและเศร้าเสียใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนางข้ามพิภพ
อัพต่อด้วยจ้า...
รอตอนต่อจ้า...
แต่ละบทที่่อ่านแล้ว ควรมีสีหรือเครื่องหมายที่แตกต่างกัน ผู้อ่านจะได้ทราบว่าเรืื่องนี้อ่านไปถึงบทไหนแล้ว...
รำคานโฆษณาที่เลื่อนเข้ามา เข้าใจได้ว่าต้องหารายได้ แต่ควรนำไปวางไว้ด้านล่างสุด ไม่ด้านซ้ายก็ด้านขวา จะได้ไม่เสียอารมณ์ในการอ่าน ปกติโฆษณาที่อยู่ระหว่างหน้าก็ใหญ่และมากอยู่แล้ว...
ขอร้องทงทีมงานช่วยอัพเดทจนจบด้วยนะคะ😭😭😭😭😭...
เรื่องนี้ทางทีมงานจะอัพเดทต่อมั้ยค่ะ😭...
รอตอนใหม่อยู่นะคะ😭🙏🏻...
เมื่อไหร่จะอัพเพิ่มค่ะหายไปเป็นเดือนแล้วนะ...
รอค่ะ ตามเรื่องนี้มานานมาก อัพตอนต่อจาก 1070 ให้หน่อยค่ะ...
สนุกมากค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะรบกวนลงต่อให้จบด้วยค่ะ กำลังสนุก...