จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 782

เสียงนี้ คนอื่นๆ ต่างสังเกตเห็นทางนี้เช่นกัน

หยุนถิงรีบอธิบาย “พี่ชายข้าคนนี้ก็แค่ชอบทำหน้าตึง ต่อไปทุกคนล้วนเป็นศิษย์สำนักเดียวกันแล้ว ต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกัน!”

ผางซิงตกใจจนตัวสั่น รีบเก็บมือกลับไป “อืม พี่ชายเจ้าคนนี้น่ากลัวอยู่หน่อยเสียจริง!”

หยุนถิงรีบหันหน้ามองทางจวินหย่วนโยว “พี่ใหญ่ ท่านก็อย่าทำหน้าบึ้งตึงได้แล้ว ยิ้มเสียหน่อย!”

หยุนถิงแต่งตัวเป็นผู้ชาย เวลานี้ต่างเรียกกันว่าพี่น้องกับจวินหย่วนโยวเพื่อไม่ดึงดูดความสงสัย

จวินหย่วนโยวเห็นนางส่งสายตาให้ตนเองอย่างต่อเนื่อง แสยะปากยิ้มแล้ว ยิ้มนั้นทำเอาคนอื่นหัวเราะกันหมดแล้ว

"พี่ชายเจ้าคนนี้ยิ้มขึ้นมายังดูแย่ยิ่งกว่าร้องไห้เสียอีก อย่ายิ้มจะดีกว่า” อีกคนหนึ่งพูดขึ้น

“พูดไปก็ถูก พูดไปก็ถูก!” หยุนถิงได้เพียงพูดคล้อยตาม

หลงยีกับหลิงเฟิงได้เพียงพยายามลดการมีตัวตนลง เพราะพวกเขาพบว่าคนของสำนักหมอเทวดาสังเกตมาทางนี้แล้ว ฉะนั้นไม่อาจทำตัวเด่นขึ้น แล้วดึงดูดความสนใจของพวกเขาโดยเด็ดขาด

จวินหย่วนโยวไม่ได้โกรธเช่นกัน เพียงแค่ทำหน้าเย็นชา ไม่พูดจาอีก

ผ่านไปประมาณครึ่งวัน ท้องของผางซิงร้องจ๊อกๆ ขึ้นมา เขารีบล้วงข้าวปั้นหลายชิ้นออกมาจากในห่อผ้าแล้วยื่นเข้ามา

“นี่คือข้างปั้นที่แม่ข้าทำให้ข้า อร่อยมากนัก ให้ข้ากินระหว่างทาง ข้ายังมีอีกมาก พวกเจ้ากินด้วยกันเถิด รอจนฟ้ามืดกว่าจะถึง ไม่กินอะไรคงหิวแย่!” ผางซิงพูดอย่างใจดี

หยุนถิงหิวอยู่บ้างจริงๆ คนอื่นบนเรือต่างนำของออกมากิน ในมิติของนางมีของอยู่เป็นกอง แต่ไม่อาจหยิบออกมาต่อหน้าผู้คนมากขนาดนี้ได้

“ได้ ขอบใจมาก!” หยุนถิงรับมาสองอัน ยื่นให้จวินหย่วนโยวอันหนึ่ง

จวินหย่วนโยวชายตามองข้าวปั้นนั้นแวบหนึ่ง หางตาเหลือบไปเห็นคนของสำนักหมอเทวดาจ้องตนเองทางนี้อยู่ จึงยื่นมือรับมา “ขอบใจ!”

“พี่ใหญ่ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราเป็นศิษย์สำนักเดียวกัน!” ผางซิงเปิดข้าวปั้นออกแล้วกินขึ้นมา

หยุนถิงก็หิวจริงๆ แล้ว กินไปคำหนึ่ง ก็คือด้านในข้าวเปล่าใส่ผักไว้ส่วนหนึ่ง ยังใส่ไข่แดงเข็มไว้ด้วย รสชาติธรรมดามาก แต่มองเห็นผางซิงกินอย่างสุขใจปานนั้น ยังชมว่าอร่อยแล้ว

จนกระทั่งฟ้ามืด เรือถึงเทียบท่า

“คืนนี้ข้าพาทุกคนไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าพวกเรายังมีการแข่งขันสองรอบ มีเพียงคนที่ผ่านการแข่งขันถึงมีสิทธิ์เข้าสู่สำนักหมอเทวดา และกลายเป็นศิษย์ฝ่ายใน!” ผู้ดูแลคนหนึ่งเอ่ยปาก

“หากไม่ผ่านเล่า?” ผางซิงอดถามไม่ได้

“ไม่ผ่านก็ได้เพียงเป็นคนปลูกสมุนไพรหรือคนต้มยา รับหน้าที่เพาะปลูกสมุนไพรหรือต้มยา ทำความสะอาดเป็นต้น ได้เพียงรอการทดสอบอีกครั้งหนึ่ง ทุกๆ ครึ่งปีสำนักหมอเทวดาจะมีการสอบรอบหนึ่ง ถ้าสามครั้งแล้วไม่ผ่านก็ได้เพียงโดนส่งกลับไป!” ผู้ดูแลตอบ

ชั่วขณะหนึ่งทุกคนประหม่าขึ้นมา ดูกังวลการแข่งขันในวันพรุ่งนี้มาก

ผู้ดูแลพาพวกเขาเข้าไป แบ่งห้องให้แต่ละคน บอกตำแหน่งครัวแก่พวกเขา ต้องการกินข้าวสามารถเข้าไปได้ จากนั้นจึงออกไป

“สหาย ถ้าไม่เช่นนั้นพวกเราไปกินข้าวด้วยกัน ใช่แล้ว ข้ายังไม่รู้ว่าเจ้าชื่ออะไรเลย?” ผางซิงถาม

“เจ้าเรียกข้าว่าถิงหยุนก็ได้” หยุนถิงได้เพียงสลับชื่อของตนเองกลับกัน

“ได้สหายถิงหยุน ต่อไปยังต้องช่วยดูแลข้าด้วย!”

“เกรงใจแล้ว พวกเรามาดูแลซึ่งกันและกัน!”

เพื่อไม่ให้ถูกสงสัย หยุนถิงและคนอื่นตามผางซิงไปกินข้าวที่ครัว