จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 811

"ข้าเอง!" จวินหย่วนโยวที่ปลอมตัวเป็นจิ่วฟ่างเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาเย็นชาและออร่ารอบกายแข็งกร้าว ทำให้คนมิกล้าดูถูก

จั๋วยีเห็นเช่นนี้ สีหน้าก็มืดครึ้มลงทันที "จิ่วฟ่าง เจ้าหยิ่งยโสเกินไปแล้ว!"

“พวกเจ้าต่างหากที่มากเกินไป พวกข้าตามอาจารย์มายังเมืองเทียนหลง เป็นความเคารพที่มีต่อฮูหยินเจ้าทะเล แต่พวกเจ้าถือพวกข้าเป็นคนอะไรกัน หัวขโมยหรือคนทรยศ!

ตอนนี้อาจารย์สูญหายไร้ร่องรอย ทว่าพวกเจ้ากลับทำกับพวกข้าเยี่ยงนี้ คิดว่าพวกข้ารังแกง่ายนักหรือไง! " ”จิ่วฟ่างตะคอกด้วยความโกรธ

เมื่อลูกศิษย์อื่นๆของเรือนอวี๋เห็นศิษย์พี่จิ่วฟ่างพูดสิ่งที่พวกเขาอยากพูดแต่ไม่กล้าพูดนั้นออกมา ต่างก็รู้สึกนับถือจิ่วฟ่างยิ่งนัก

“ศิษย์พี่จิ่วฟ่างพูดถูก หากพวกเข้าไม่ต้อนรับพวกข้า ก็ให้พวกข้าจากไปโดยตรงก็ได้แล้ว!” ลูกศิษย์คนหนึ่งกล่าว

“ก่อนหน้านี้พวกเจ้าบอกว่าอาจารย์กับถิงหยุนมีปัญหา จากนั้นก็สอบสวนพวกข้าอย่างละเอียด พวกข้าต่างก็ซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อฮูหยินเจ้าทะเล!”

"พวกข้าล้วนฟังศิษย์พี่จิ่วฟ่าง พวกข้าในฐานะศิษย์ของเรือนอวี๋นั้นจะปล่อยให้พวกเจ้าใส่ร้ายเช่นนี้ไม่ได้"

เดิมทีจั๋วยีที่อยากออกมือ เห็นลูกศิษย์ทั้งหมดของเรือนอวี๋ต่างก็เห็นด้วยกับจิ่วฟ่างมาก ก็ยิ่งโกรธกว่าเดิม

“จิ่วฟ่าง เจ้ากล้าปลุกปั่นลูกศิษย์ให้ก่อเรื่องหรือ ข้าว่าเจ้าคงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วสินะ!” จั๋วยีจ้องมองมาอย่างโกรธจัด

“เจ้าตาบอดหรือหูหนวก พวกเขาถูกเจ้าบีบบังคับต่างหาก แต่เจ้ากลับมาใส่ร้ายข้า ไม่เอาไหนเลยจริงๆ!” จิ่วฟ่างคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

“หาที่ตายชัดๆ!” จั๋วยีโจมตีมา

จวินหย่วนโยวรีบหลบและโจรตีกลับทันที และทั้งสองก็ต่อสู้กันในทันที

ผู้เฝ้าพิทักษ์คนหนึ่งเห็นเช่นนี้ ก็รีบไปแจ้งให้ฮูหยินเจ้าทะเลทันที

เซียวหรูซื่อได้ยินว่าจั๋วยีกับจิ่วฟ่างตีกัน สีหน้าก็เย็นชายิ่งนัก "จิ่วฟ่างนี้กล้ายิ่งนัก กล้าออกมือกับคนของข้า!"

“ฮูหยิน ให้บ่าวพูดคำที่ไม่ควรพูดคำหนึ่ง หลายปีมานี้จิ่วฟ่างล้วนมาอวยพรวันเกิดให้กับฮูหยินพร้อมผู้อาวุโสอวี๋ทุกปี เขาเป็นคนนิสัยเย็นชาและสันโดษเยี่ยงนั้นแหละ ฮูหยินมิต้องไปโกรธเพราะเขาเลย

แต่ใครก็คิดไม่ถึงว่าปีนี้จะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น บ่าวรู้สึกว่าจะยังไงฮูหยินก็ต้องไปดูสักหน่อย มิฉะนั้นสำนักอื่นคงเข้าใจผิดอย่างแน่นอน! หรูกูพูดเกลี้ยกล่อม

“เจ้าพูดถูก ข้าก็ต้องไปเผชิญกับจิ่วฟ่างนี้ดูสักหน่อยแล้ว!” ฮูหยินเจ้าทะเลพาคนไปทันที

จากระยะไกลก็เห็นจิ่วฟ่างกับจั๋วยีกำลังต่อสู้กัน แต่เซียวหรูซื่อไม่ได้ให้คนไปห้าม จนเห็นว่าจั๋วยีตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบและถูกจิ่วฟ่างใช้หมักต่อยจนบินออกไป จึงค่อยเดินมา

“หยุดเดี๋ยวนี้!” เซียวหรูซื่อทำเสียงเชอะ

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ ต่างก็หันมองมา เมื่อเห็นว่าเป็นฮูหยินเจ้าทะเล ต่างก็รีบคำนับอย่างเคารพทันที

จวินหย่วนโยวหันมองฮูหยินเจ้าทะเล แสร้งทำเป็นไม่เต็มใจ แต่ก็คำนับอยู่

“พวกเจ้าสองคนเป็นอะไรกันแน่？” เซียวหรูซื่อจ้องมองจิ่วฟ่างอย่างเย็นชา

“เรียนฮูหยิน เมื่อครู่ข้าน้อยได้พาคนไปสอบสวน แต่จิ่วฟ่างไม่ได้อยู่ในห้องเลย แต่เมื่อเข้าไปตรวจสอบในภายหลัง เขากลับออกมา แถมยังตีข้าน้อยบาดเจ็บด้วย ข้าน้อยกำลังจะพูดคุยด้วยเหตุผลกับเขา แต่เขากลับปลุกปั่นลูกศิษย์เหล่านี้ให้ก่อเรื่อง!” จั๋วยีเอ่ยขึ้นก่อน

ลูกศิษย์ที่ถูกตีจนกระเด็นออกไปนั้น คลานมาอย่างยากลำบาก "ฮูหยิน ข้าน้อยตรวจสอบแล้วจริง เขาไม่อยู่ในห้อง!"

เซียวหรูซื่อหันมองจิ่วฟ่าง เช่นเดียวกับปีที่แล้ว ใบหน้าที่เย็นชาและแข็งกระด้างเหมือนผลักคนให้ออกห่างออกไปหลายพันไมล์ แต่ออร่าของเขาแข็งแกร่งกว่าปีที่แล้ว

“ฮูหยินโปรดตรวจสอบอย่างชัดเจน ข้าอยู่ในห้องมาโดยตลอด แต่ศิษย์ผู้นี้มิได้ทันสังเกต และข้าก็มิได้ปลุกปั่นลูกศิษย์ให้ก่อเรื่อง จั๋วยีต่างหากที่หาว่าข้าเป็นสายลับหรือคนทรยศ ทุกคนต่างก็ไม่พอใจ จึงได้คัดค้าน