จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 814

"หลิงเฟิง เจ้าไปสืบดูหน่อย ดูว่าผู้ที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของฮูหยินเจ้าทะเลในครั้งนี้ มีคนที่ชื่ออูเหอหรือไม่!" จวินหย่วนโยวทำเสียงเชอะ

"ขอรับ!" หลิงเฟิงรับคำสั่ง ตาก็เหลือบไปเห็นขวดยาที่วี่รั่วยีให้พอดี "ซื่อจื่อ ยานี้ท่านจะใช้จริงหรือ?"

"ยาของถิงเอ๋อร์ดีกว่านี้เยอะเลย เอาไปทิ้งซะ!" จวินหย่วนโยวพูดอย่างเหยียดหยาม

"ได้เลยขอรับ!" หลิงเฟิงรีบนำยาออกไป

สมกับเป็นซื่อจื่อจริงๆเลย ในใจมีเพียงซื่อจื่อเฟยผู้เดียว

ส่วนหยุนถิงในด้านนี้ หลังกลับไปก็หยิบวัตถุดิบสองอย่างออกมาจากมิติ และผู้คนในลานของวี่หนานเสวียนก็เห็นจนไม่รู้สึกเป็นเรื่องแปลกอะไรแล้ว

หยุนถิงไปที่ห้องครัวทำของว่างมาจานหนึ่งแล้วยกมา เมื่อเห็นคุณชายน้อยไม่อยู่ ก็ยกไปให้พ่อบ้านโดยตรง

"พ่อบ้าน นี่คือของว่างใหม่ที่ข้าทำมาให้คุณชายน้อย ตอนนี้คุณชายน้อยไม่อยู่ โปรดพ่อบ้านช่วยข้าชิมดูหน่อย!" หยุนถิงกล่าวอย่างเคารพ

เมื่อพ่อบ้านเห็นของอร่อย ก็ดีใจยิ่งนัก "ถ้าอย่างนั้น ข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว" จากนั้นก็หยิบมันขึ้นมาและกัดไปสองสามคำ

“รสชาติเป็นอย่างไร？”

"เยี่ยมเลย ฝีมือการทำอาหารนี้ของเจ้าสุดยอดมาก อร่อยกว่าที่พ่อครัวเหล่านั้นทำจริงด้วย ของว่างชิ้นนี้มีรสหวานอมเปรี้ยวนิดๆ ทำให้คนอยากอาหารมาก!" พ่อบ้านพูดชมอย่างไม่หยุดยั้ง

หยุนถิงเห็นว่าเขาจะกินของว่างชิ้นหนึ่งหมดแล้ว จึงค่อยเอ่ยปากพูดว่า "ขอบเจ้าสำหรับคำชมของพ่อบ้าน ไม่ทราบว่าพ่อบ้านรู้จักอูเหอหรือไม่？"

“อูเหอก็เป็นน้องชายของเจ้าเมืองอูแห่งเขตทะเลเหนือ แต่ก่อนเขาก็คนที่หล่อเหลาและมีความสามารถ ไม่เช่นนั้นฮูหยินเจ้าทะเลก็คงไม่ให้สาวรับใช้คนสนิทของตัวเองแต่งกับเขาอย่างแน่นอน

เพียงแต่ว่าต่อมาตระกูลอูมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้น อูตู้นเสียชีวิตอย่างอนาถ อูเหอมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับอูตู้น เขาเห็นพี่ใหญ่ของตัวเองตายต่อหน้า นิสัยจึงได้เปลี่ยนไปอย่างมาก!

ตั้งแต่นั้นมา อูเหอก็ลายเป็นคนโหดเหี้ยม ร้ายกาจ กระหายเลือดและอำมหิต ทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ทรมานผู้คนด้วยวิธีต่างๆ ตอนนี้ทั่วทั้งเมืองอูเต็มไปด้วยบรรยากาศที่เลวร้าย! “พ่อบ้านพูดอุทาน

หยุนถิงขมวดคิ้ว "สาวรับใช้คนสนิทของฮูหยินเจ้าทะเลชื่ออะไร？"

“เซียวหลัน!”

“นางก็แซ่เซียว เป็นคนฝ่ายแม่ของฮูหยินหรือ？” หยุนถิงถาม

ฮูหยินเจ้าทะเลเขียนเพียงว่าสาวใช้ของตัวเองแทนที่นาง ทรมานนางเป็นเวลาหลายปี แต่ไม่ได้เขียนตัวตนของสาวรับใช้อย่างละเอียด ดังนั้นหยุนถิงจึงจงใจสอบถามข่าวจากทางพ่อบ้าน

ยิ่งมีรายละเอียดมากเท่าไหร่ ถึงจะยิ่งสามารถเอาชนะนางได้

“นางเป็นคนตระกูลเซียวสักที่ไหนกันล่ะ เป็นเพียงคนน่าสงสารที่ได้รับการช่วยเหลือจากฮูหยินเท่านั้น ตอนนั้นนางสูญเสียความทรงจำ จำไม่ได้ว่าตัวเองชื่ออะไร ดังนั้นฮูหยินจึงให้นางแซ่เซียว และให้นางรับใช้อยู่เคียงข้าง

เซียวหลันผู้นี้ก็ยังถือว่ามุมานะดี กล้าหาญและละเอียดอ่อน เอาใจคนยิ่งนัก และในไม่ช้าก็กลายเป็นผู้ช่วยที่ถูกใจฮูหยิน ครั้งหนึ่งฮูหยินถูกลอบสังหาร ก็เป็นนางที่สละชีวิตช่วย

นับแต่นั้นเป็นต้นมา นางก็กลายเป็นคนสนิทของฮูหยิน และให้สิทธิต่างๆ แก่นาง ต่อมาตอนฮูหยินคลอดลูก ก็เป็นเซียวหลันที่ช่วยดูแลจัดการเรื่องของเขตทะเลนิรนาม

นางเรียนรู้เร็ว และทำได้ดี และซื่อสัตย์ต่อฮูหยิน ฮูหยินพอใจยิ่งนัก ต่อมาฉลองที่คุณชายน้อยอายุได้หนึ่งขวบ เจ้าเมืองทั่วทั้งเขตทะเลนิรนามต่างก็มาแสดงความยินดี

ในเวลานั้นเอง อูเหอก็มาร่วมงานเลี้ยงด้วย ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย หน้าตาโดดเด่น เซียวหลันรักแรกพบต่อเขา ขอร้องให้ฮูหยินทรงพระราชทานงานแต่ง

หากพูดตามเหตุแล้ว เซียวหลันเป็นเพียงสาวรับใช้คนหนึ่ง ไม่คู่ควรกับอูเหอ เพราะเขาเป็นน้องชายแท้ๆของเจ้าเมือง เกิดในตระกูลใหญ่ จะยอมรับสาวรับใช้คนหนึ่งได้อย่างไร

จากนั้นฮูหยินเจ้าทะเลก็ประกาศต่อภายนอกว่ารับเซียวหลันมาเป็นน้องสาวบุญธรรม และให้นางแต่งงานในฐานะน้องสาวของฮูหยินเจ้าทะเล เช่นนี้ตระกูลอูก็ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก" พ่อบ้านอธิบาย

“แล้วต่อมาล่ะ เซียวหลันกลับมาเยี่ยมฮูหยินแล้วใช่หรือไม่ หรืออาจกล่าวได้ว่าหายตัวไป หรือเป็นอะไรไป?” หยุนถิงถามประเด็นสำคัญ

พ่อบ้านขมวดคิ้ว "เจ้ารู้ได้อย่างไร？"

"ข้าแค่เดา นางมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับฮูหยิน ดังนั้นจึงควรกลับมาเยี่ยมอยู่แล้ว" หยุนถิงอธิบาย