จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 825

“ทุกๆหลายปีเจ้าทะเลจะเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ และเย็นชาใส่เซียวหรูซื่อมากขึ้นเรื่อยๆ รังเกียจเสียด้วยซ้ำ ต่อมาเขายังเคยถามข้า แต่ข้าไม่กล้าพูด ได้แต่หาข้ออ้างบอกปัดไปเรื่อย

ทุกครั้งที่เจ้าทะเลครุ่นคิดจะปวดหัวอย่างมาก แต่ต่อให้เป็นอย่างนั้น เขากลับยิ่งอยากจำให้ได้ มีครั้งหนึ่งข้าเห็นเขาปวดจนกระอักเลือดออกมา จากนั้นเจ้าทะเลก็ให้คนลอบสืบอย่างลับๆ

ข้าเห็นเจ้าทะเลเป็นอย่างนั้นก็อดเห็นใจไม่ได้ ข้าไม่ได้เล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้กับเซียวหรูซื่อ เพราะอย่างไรซะ ตอนนั้นกู้เยว่หลัวก็น่าสงสารยิ่งนัก

และหลังจากเซียวหรูซื่อกลายเป็นฮูหยินเจ้าทะเล ภายนอกสง่างามใจกว้าง ลับหลังกลับโหดเหี้ยมอำมหิต คอยฆ่าคนที่เป็นศัตรูกับตน ทำทุกอย่างโดยไม่เลือกวิธีการเลย

คนรับใช้ข้างกายนางล้วนโดนใส่กู่กันหมด เพื่อให้ควบคุมทุกคนได้ดียิ่งขึ้น ข้าเองก็ไม่เว้น

ต่อมาภายใต้ความช่วยเหลือของนักพรตแห่งเกาะเทียนหลง ในที่สุดเจ้าทะเลก็คิดออกทุกอย่าง เจ้าทะเลเสียใจยิ่งนัก

เขารักกู้เยว่หลัวลึกซึ้งปานนั้น หากต่อมากลับเป็นคนที่ทำร้ายนางลึกซึ้งที่สุด เจ้าทะเลเกลียดตนเองยิ่งนัก เขารู้สึกว่าเมื่อก่อนตนช่างโง่งมยิ่งนัก

เจ้าทะเลแอบส่งคนสนิทไปสืบทุกการกระทำของเซียวหรูซื่อที่มีต่อกู้เยว่หลัวในตอนนั้น ถึงพบความจริงของเรื่องตอนนั้น

ได้รู้ว่าตอนแรกเขาและกู้เยว่หลัวโดนเซียวหรูซื่อวางแผนเล่นงาน ทำให้พวกเขาเข้าใจผิด เคียดแค้น จนกระทั่งลงมือทำร้ายกัน เซียวหรูซื่อยังส่งคนไปฆ่าล้างเผ่าเลือดอีก---

วินาทีนั้นเจ้าทะเลเดือดดาลทะลุฟ้า เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่าเซียวหรูซื่อจะชั่วร้ายขนาดนี้ และจุดจบของเขากับกู้เยว่หลัวก็เป็นเพราะนาง

แต่เขากลับแต่งงานกับคนที่ทำร้ายเยว่หลัว และยังมีลูกกับนาง เจ้าทะเลรู้สึกผิด โทษตัวเอง เคียดแค้นเสียใจ เลยทำให้หนอนกู่รักในกายกำเริบเลย

ตอนนั้นเจ้าทะเลเจ็บปวดไปทั้งร่าง อยู่ไม่สู้ตาย ข้าเองเห็นเจ้าทะเลน่าสงสาร เลยพาเขาไปหลังเขา กลัวว่าเซียวหรูซื่อจะพบว่าเขารู้ทุกเรื่องแล้ว

จากนั้นเจ้าทะเลส่งคนไปฆ่าล้างตระกูลเซียว ทำลายกู่พิษทั้งหมดของตระกูลเซียว และกำจัดอำนาจของเซียวหรูซื่อในเขตทะเลนิรนามทั้งหมด

นี่เป็นความพยายามหลายปีของเซียวหรูซื่อ พอนางรู้ก็แค้นเจ้าทะเลนัก ไปถกเถียงต่อหน้ากับเจ้าทะเลทันที

วันนั้นเจ้าทะเลและเซียวหรูซื่อแตกหักกันอย่างเป็นทางการ เจ้าทะเลทำลายวรยุทธ์ของเซียวหรูซื่อ และยังตัดเส้นเอ็นข้อมือข้อเท้านาง แถมยังแทงกระบี่ไปที่หน้าอกนางหลางที---

ตอนนั้นเซียวหรูซื่อนอนจมกองเลือด นอนหายใจรวยริน เกือบจะตายแล้ว คุณหนูใหญ่พาหนานเสวียนไปอ้อนวอนเจ้าทะเล

เจ้าทะเลมีหรือจะยอมปล่อยนาง เขาชักกระบี่ขึ้นจะฆ่าเซียวหรูซื่อเลย คุณหนูใหญ่เองที่เสี่ยงชีวิตเข้าไปขวางรับกระบี่แทนเซียวหรูซื่อเอาไว้

แผ่นหลังคุณหนูใหญ่เลือดเจิงนอง วินาทีนั้นเจ้าทะเลถึงได้สติขึ้นมา ถึงเซียวหรูซื่อจะมีโทษทัณฑ์มหันต์นัก แต่ลูกๆกลับเป็นผู้บริสุทธิ์

และเป็นเพราะแวบเดียวที่เจ้าทะเลใจอ่อน ทำให้เซียวหรูซื่อสบโอกาส ปลุกกู่รักในกายขึ้น จากนั้นเจ้าทะเลก็โดนทรมานจนอยู่ไม่สู้ตาย

เซียวหรูซื่อใช้ชีวิตของเจ้าทะเลมาข่มขู่ พลางจับนักพรตของเกาะเทียนหลงขังเอาไว้ และยังคนที่ติดตามเจ้าทะเลทั้งหมดมา หวังจะกำจัดให้สิ้นซากไปด้วยกัน

นางให้คนขังเจ้าทะเลไว้หลังเขา วางยาพิษร้ายกับเขาอีก เพื่อทรมานเขา

เซียวหรูซื่อยังเชิญผู้มีฝีมือมาวางค่ายกลไว้ที่หลังเขา ทำเป็นเขตหวงห้าม ห้ามผู้ใดเข้าใกล้โดยเด็ดขาด และยังบอกกับทุกคนว่า เจ้าทะเลไปท่องเที่ยวแล้ว

เพียงแต่ทุกๆสามถึงห้าวัน จะให้คนนำอาหารไปหลังเขา ก็แค่โยนทิ้งไว้นอกถ้ำ ให้เจ้าทะเลหาทางเอาตัวรอดเอาเอง”

เซียวหลันพูดสิ่งที่ตนรู้ออกมาทั้งหมด

ทำเอาหยุนถิงเดือดดาลเคียดแค้นนัก ยังดีที่เจ้าทะเลยังมีศีลธรรมอยู่บ้าง รู้จักเรียกร้องความยุติธรรมคืนให้ท่านแม่ เพียงแต่ว่าก่อนหน้านี้เขาโดนเซียวหรูซื่อวางพิษกู่ ดังนั้นเลยโดนนางย้อนรอยเอาได้ง่ายดายเพียงนี้

“โซ่เหล็กที่ร้อยรัดเซียวหรูซื่อไว้ กุญแจมันอยู่ที่ไหน?” หยุนถิงถามเสียงเย็น

“ปิ่นผีเสื้อบนหัวข้านี้คือกุญแจ!” เซียวหลันตอบ