จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 857

“ท่านพ่อ ท่านทำกับข้าเช่นนี้ได้อย่างไร ข้าไม่พอใจ!” เก๋อฉีกล่าวอย่างไม่พอใจ

"น้องสาว เจ้าอย่าได้พูดอีกเลย ครั้งนี้เจ้าเป็นคนผิดจริง" เก๋อจี้หลินพูดพร้อมกับดึงเก๋อฉีออกไป

เจ้าบ้านเก๋อมองดูหงหลิงที่บาดเจ็บสาหัส "พ่อบ้าน เจ้าให้คนไปเชิญหมอ! ทำความสะอาดเรือนกล้วยไม้ ต่อไปคุณหนูรองก็อาศัยอยู่ในนั้น ของกินเครื่องนุ่งห่มต่างๆล้วนให้เทียบเท่ากับฉีเอ๋อร์ ห้ามละเลยเด็ดขาด!"

“ขอรับ!” พ่อบ้านไปทำทันที

ใครจะไปนึกว่าลูกสาวนอกสมรสที่ไม่เป็นที่ชอบของทุกคนนั้น กลับจะได้แต่งงานกับคุณชายห้าของจวนตระกูลหยุน ซึ่งกล่าวได้ว่าเป็นการถูกยกระดับขึ้นมาเป็นคนที่มีฐานะที่สูงขึ้นในทันทีทันใดเลย

ทัศนคติของพ่อบ้านแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เคารพยิ่งนัก จากนี้ไปคุณหนูรองก็จะเป็นผู้มีฐานะสูงของตระกูลเก๋อแล้ว

ในลานขนาดใหญ่ เหลือเพียงเจ้าบ้านเก๋อกับหงหลิง

เมื่อเห็นนางยืนอยู่ตรงนั้นตัวเต็มไปด้วยคราบเลือด ในขณะนี้เจ้าบ้านเก๋อจึงค่อยพบว่านางผอมยิ่งนัก

"ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ลำบากเจ้าแล้ว พ่อผิดต่อพวกเจ้าสองแม่ลูกเอง ตอนนี้เจ้าจะแต่งเข้าตระกูลหยุน พ่อแสดงความยินดีกับเจ้าด้วย

เจ้าไว้ใจ สินเดิมของเจ้าพ่อจะเตรียมให้เจ้าด้วยตนเองเลย ไม่แย่กว่าของฉีเอ๋อร์อย่างแน่นอน ข้าจะให้เจ้าออกเรือนในฐานะคุณหนูรองของตระกูลเก๋อ

ไปถึงตระกูลหยุนทำเรื่องอะไรก็ต้องคอยระมัดระวัง จวนตระกูลหยุนเป็นตระกูลที่ใหญ่ ทำอะไรก็อย่าได้ใช้อารมณ์ ทุกอย่างทำตามความชอบของคุณชายห้าและยิ่งห้ามขัดแย้งกับซื่อจื่อเฟย" เจ้าบ้านเก๋อกำชับ

หงหลิงทนความเจ็บปวดและยืนขึ้นจากพื้น เช็ดเลือดบนมุมปาก "หากวันนี้คุณชายห้าไม่ได้มาเยือน ท่านพ่อก็คงฟังของพี่ใหญ่ เอาข้าแต่งให้กับคนขับรถม้า?"

“ไม่ใช่อยู่แล้ว เจ้าเป็นลูกสาวข้า แม้ว่าหลายปีมานี้ข้าจะละเลยต่อเจ้าก็จริง แต่จะแต่งให้กับคนขับรถม้าคนหนึ่งได้อย่างไร เขาไม่คู่ควร!” เจ้าบ้านเก๋อไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่นางพูดในทันที

มุมปากของหงหลิงมีความประชดประชัน "จะใช่หรือไม่ใช่ ท่านพ่อรู้แก่ใจดี"

หลังจากทิ้งประโยคนี้ไว้ นางก็เดินกะโผลกกะเผลกไปที่ลานหลังทันที

เมื่อมองดูแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวและดื้อรั้นของนาง เจ้าบ้านเก๋อก็ถอนหายใจอย่างแรง

ตั้งแต่แม่ของนางจากไป เจ้าบ้านเก๋อก็ละเลยต่อหงหลิงจริง รู้นิสัยใจคอของฉีเอ๋อร์ และรู้ว่าหงหลิงถูกรังแก แต่เนื่องจากพิจารณาถึงอิทธิพลของฝ่ายพ่อแม่ของภรรยา เขาก็ทำได้เพียงแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น

มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นถึงจะปกป้องชีวิตนางได้ หากตัวเองเข้าข้างหงหลิง ภรรยาเขาคงไม่ให้นางมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้แน่

ตอนนี้เห็นนางกับคุณชายห้าของตระกูลหยุนรักกันเช่นนี้ เจ้าบ้านเก๋อก็ปลื้มปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง

ด้านนี่ หยุนถิงและคนอื่น ๆ นั่งรถม้ากลับไป

บนในรถม้า หยุนห้ารู้สึกตื่นเต้นมาก "น้องสาว ครั้งนี้ขอบคุณที่เจ้าช่วยข้า หากไม่ใช่เป็นเพราะพวกเจ้าไปได้ทันเวลาพอดี ยังไม่รู้เลยว่าหงหลิงจะต้องถูกทุกข์ทรมานเยี่ยงไร"

"พี่ห้าไม่ต้องเกรงใจ พวกข้าเป็นครอบครัวเดียวกัน ในเมื่อเป็นผู้หญิงที่เจ้ารัก ข้าก็ต้องช่วยอยู่แล้ว แต่ข้าอยากรู้ว่า เจ้ากับนางรู้จักกันได้อย่างไร อยู่ด้วยกันนานเท่าไหร่？" หยุนถิงมองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ในบรรดาเด็กหลายคนในตระกูลหยุน มีเพียงหยุนห้าเท่านั้นที่ชอบวรรณกรรมการเขียนและวาดภาพ อ่านหนังสือและแต่งบทกวี ดังนั้นจึงไม่ได้มีการไปมาหาสู่อะไรกับนางคุณหนูหยุนผู้ที่โอหังและหยิ่งยโสนี้

เพียงแต่ว่าปกติที่เขาไปนั้นต่างก็เป็นสถานศึกษาหรือพวกสถานการเรียนส่วนตัว จะไปรู้จักลูกสาวนอกสมรสของตระกูลเก๋อได้อย่างไร？

"ข้ารู้จักกับหงหลิงเมื่อฤดูหนาวที่แล้ว ตอนนั้นข้ากำลังอ่านดอกเหมยแดงบทกวีโบราณ ก็คิดว่าตอนนั้นเป็นฤดูหนาว และสามารถชื่นชมความงามของดอกท้อพอดี

จากนั้นข้าไปที่ป่าดอกท้อนอกเมือง ก็พบหงหลิงที่ร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ ตอนนั้นเสื้อของนางเต็มไปด้วยคราบเลือดได้รับบาดเจ็บสาหัส

ด้วยความใจดี ข้าจึงก้าวไปถาม แต่นางกลับปฏิเสธความช่วยเหลือจากข้า เพียงแค่บอกว่าให้ข้าอยู่เป็นเพื่อนนางสักหน่อย เพราะบนผืนแผ่นดินนี้นางไม่มมีแม้แต่ผู้ที่สามารถพูดคุยได้

ข้ารู้สึกว่านางน่าสงสารมาก จึงตอบตกลง นางเล่าประวัติ สิ่งที่นางประสบมา และเรื่องที่คนในบ้านทรมานนาง ฟังจนข้ารู้สึกสงสารนางมาก

แต่นางไม่ยอมให้ข้าเล่าเรื่องนี้ให้คนอื่นฟัง ด้วยความสงสารตั้งแต่นั้นมา ข้ามักไปที่ป่าชานเมืองไปพูดคุยเป็นเพื่อนนาง