จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 864

หยุนถิงยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนในลาน ถูกคนล้อมรอบเอาไว้ ทุกคนต่างก็มองดูหยุนถิงอย่างเคารพและนับถือ นางในแบบนี้เหมือนดั่งราชินี

และทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นการแลกเปลี่ยนมาจากการที่หยุนถิงปฏิบัติจริงใจกับผู้อื่น

“พวกข้าล้วนทำตามคำสั่งการของซื่อจื่อเฟย!” ทุกคนทำความเคารพให้อย่างเคารพ

หยุนถิงหันมองทุกคน พอใจเป็นอย่างยิ่ง "วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามา ก็เพราะอยากให้ทุกคนช่วยข้าทำเรื่องหนึ่งเรื่อง โจรตีเกาะเทียนหลงแห่งเขตทะเลนิรนาม!"

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทุกคนก็ตกตะลึง ก็เกิดความวุ่นวายทันที

“ซื่อจื่อเฟย เขตทะเลนิรนามไม่มีคนเคยไปมาก่อนเลยไม่ใช่หรือ?” มีคนถาม

"ข้าได้ยินมาว่าทางเขตทะเลนิรนามนั้นลึกลับยิ่งนัก และคาดการณ์ไม่ได้"

“ต่อให้จะลึกลับ อันตรายเพียงใด ขอแค่ซื่อจื่อเฟยออกคำสั่ง ต่อให้พวกข้าต้องพลีชีพก็จะทำตามคำสั่งของซื่อจื่อเฟย!”

ทุกคนต่างก็พูดเห็นด้วย พวกเขาไม่รู้เรื่องที่หยุนถิงได้ครอบครองเกาะไปแล้ว

เพราะหยุนถิงร่วมมือกับชางหลันเย่และเป่ยหมิงฉี่ เริ่นเซวียนเอ๋อร์และคนอื่นๆ ส่งคนไปที่เขตทะเลนิรนามอย่างลับๆ และการเดินทางในทะเลก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือน ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้

“ทุกคนไม่ต้องกังวล ข้าหาตำแหน่งของเขตทะเลนิรนามเจอแล้ว และได้ยึดเกาะมาหลายเกาะ ข้าได้เตรียมอาวุธ อาหาร และสิ่งจำเป็นทั้งหมดไว้บนเกาะแล้ว และหม้อไฟร้อนเร็วและอาหารอื่นของพวกข้าก็ได้จัดหาไปไว้ที่นั่นแล้ว

ครั้งนี้เหตุผลที่ข้าเรียกทุกคนมา เป็นเพราะพวกเจ้าคือกองกำลังชั้นยอดของข้า อยากเห็นพวกเจ้าเปิดหูเปิดตากับอาวุธใหม่ และจะขยายอิทธิพลในขอบเขตของพวกข้า

เกาะเทียนหลงเป็นแกนกลางของเขตทะเลนิรนาม และฮูหยินเจ้าทะเลก็คือคนที่คิดร้ายแม่ข้าในตอนนั้น วางพิษกู่ให้แม่ข้า นางถูกข้าจับเอาไว้แล้ว

ตอนนี้เซียวหลันที่ปลอมตัวเป็นฮูหยินเจ้าทะเลอยู่บนเกาะเทียนหลงนั้น กลับส่งคนมาวางยาพิษให้ฮองเฮา อยากใช้ฮองเฮามาจัดการกับข้า แถมยังวางแผนการลอบสังหาร

สิ่งเหล่านี้ข้าไม่เห็นอยู่สายตา แต่พวกเขากลับกล้าลักพาตัวลูกทั้งสองของข้า เสี่ยวเทียนกับเสี่ยวเหยียนล้วนเป็นชีวิตของข้า ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายพวกเขาเด็ดขาด

ดังนั้นครั้งนี้พวกข้าไม่เพียงแต่จะกำจัดกองกำลังของเซียวหลัน แต่จะยึดครองเกาะเทียนหลง ทำให้มันกลายเป็นของของพวกข้า ยึดและเข้าแทนที่! " หยุนถิงกล่าวอย่างเผด็จการ

ทุกคนต่างก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็มองดูซื่อจื่อเฟยอย่างไม่น่าเชื่อ

เขตทะเลนิรนามสถานที่ลึกลับเช่นนั้น กลับถูกซื่อจื่อเฟยยึดครองแล้ว และยังได้สร้างกองกำลังของตัวเองไว้บนเกาะ ฮูหยินเจ้าทะเลเป็นตำนานในหมู่คนนอก และมีอยู่ในเพียงในตำนานเท่านั้น ซื่อจื่อเฟยกลับจับนางเอาไว้ได้

วินาทีนี้ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง ประหลาดใจ และเหลือเชื่อ และในที่สุดต่างก็กลายเป็นความนับถือและเครพและเกรงกลัว

สมกับเป็นซื่อจื่อเฟยจริงๆเลย สมกับเป็นคนที่พวกเขาเต็มใจจะติดตามด้วย และมีเพียงนางเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งและทำได้เช่นนี้

“พวกข้ายอมติดตามซื่อจื่อเฟยไปจนตาย!” คนคนหนึ่งตะโกนดังลั่น

ทุกคนต่างก็ตะโกน เสียงอึกทึกสร้างแรงบันดาลใจ

จวินหย่วนโยวรู้สึกดีใจกับหยุนถิง เห็นนางเป็นที่นิยมของประชาชน ก็ดีใจแทนนางยิ่งนัก

"ขอบคุณทุกท่าน! คืนนี้ข้าจะให้จัดการให้คนพาพวกเจ้าออกเดินทาง ซูหลินเจ้าพาทุกคนไปเตรียมตัว!" หยุนถิงกล่าว

"เจ้าค่ะ!" ซูหลินพาทุกคนไปรับอุปกรณ์ที่หลังลาน นั่นเป็นสิ่งที่หยุนถิงเตรียมไว้นานแล้ว คนละชุด

ทุกคนต่างก็ไปเข้าแถวรอรับ หยุนถิงหันหลังกลับและเดินไปหาจวินหย่วนโยว กำลังจะบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่จวนซื่อจื่อถูกคนดักซุ่ม แต่ก็เห็นหลงยีและองครักษ์เงามังกรจับกุมคนมา

"ซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟย คนเหล่านี้ดักซุ่มอยู่นอกจวนไว้หลายไว้แล้ว เมื่อครู่ซื่อจื่อออกคำสั่ง พวกข้าได้จับคนเหล่านั้นมาแล้ว ทั้งหมดห้าสิบสองคน!" หลงยีรายงานทันที

หยุนถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย "พวกเจ้ารู้หมดแล้วหรือ ข้ายังไม่ทันได้บอกให้ท่านพี่เลย"

ระหว่างคิ้วของจวินหย่วนโยวเต็มไปด้วยไหวพริบเชิงกลยุทธ์และความเยือกเย็น "หากมีคนจับตามองอยู่นอกจวนซื่อจื่อก็ยังไม่รู้ เช่นนั้นจะเอาพวกเขาไว้ทำอะไร!"

"สมกับเป็นองครักษ์เงามังกรจริงๆเลย เก่งยิ่งนัก" หยุนถิง ยกนิ้วให้หลงยี

“ซื่อจื่อ จะจัดการกับคนเหล่านี้อย่างไร?” หลงยีถาม