จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 882

“คำนับประธาน!” ผู้ดำเนินการร้องเสียงดัง

คู่บ่าวสาวคำนับทันที ฮ่องเต้สีหน้ายิ้มละไม พอใจมาก จนการคำนับทั้งสามครั้งจบลง

“พิธีเสร็จสิ้น ส่งตัวเข้าหอ!” ผู้ดำเนินการตะโกนอีก

“รอก่อน!” ฮ่องเต้ขัดขึ้น

ทุกคนตกใจมาก หยุนถิงสีหน้าขมวดคิ้วฉับพลัน หรือว่าฮ่องเต้รอจนตอนนี้

หลันซานที่คลุมผ้าอยู่ยิ่งแทบกลั้นหายใจ เสด็จพี่จะเปิดโปงตนหรือจะลงโทษตนกันนะ?

คนที่รู้ฐานะของหลันซานพากันสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา เพราะนี่เป็นโทษหลอกลวงเบื้องสูง หากฮ่องเต้จะลงโทษจริงๆ จวินซื่อจื่อและซื่อจื่อเฟยต้องไม่รอดแน่

“ในเมื่อเป็นการแต่งงาน ข้าก็มีของขวัญจะมอบให้คู่บ่าวสาวเช่นกัน ซูกงกง!” ฮ่องเต้ร้องเรียกเสียงดัง

ซูกงกงที่อยู่ท่ามกลางผู้คนรีบพาคนหามกล่องหนึ่งเข้ามา ทุกคนพากันมองอย่างประหลาดใจ

“รั่วจิ่งเป็นลูกน้องมือฉกาจของจวินหย่วนโยว หายากนักที่ข้าออกมาเดินเล่นก็เจอกับวันน่ายินดีเช่นนี้ ย่อมจะมามือเปล่าไม่ได้อยู่แล้ว นี่เป็นของขวัญที่ข้ามอบให้คู่บ่าวสาว!” ฮ่องเต้บอกอย่างใจป้ำ

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” รั่วจิ่งถวายบังคมทันที

“ขอบพระทัยฝ่าบาท!” หลันซานพูดตามเช่นกัน

“ดี ดี!” ฮ่องเต้มองไปทางเจ้าสาวที่คลุมหน้าอยู่ และพูดคำว่าดีสองครั้ง

“ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงประทานของขวัญ ขอเชิญฝ่าบาทเข้าร่วมงานเลี้ยงเถิด!” จวินหย่วนโยวเอ่ยเชิญ

“งานเลี้ยงวันนี้มีอาหารมากมายที่ข้าคิดขึ้นมาใหม่ ขอฝ่าบาทลองชิมดูเถิด!” หยุนถิงเอ่ยต่อ

“ฝีมือทำอาหารของหยุนถิง ข้าเชื่อได้อยู่แล้ว!” ฮ่องเต้ยิ้มยินดีปรีดา ลุกขึ้นเข้าไปในงานเลี้ยงด้านใน คนอื่นแอบถอนหายใจโล่งอก

เฉินอ๋องและโม่หลานส่งตัวรั่วจิ่งและเจ้าสาวเข้าห้องหอด้วยตัวเอง โม่หลานถามอย่างเป็นห่วงว่า “พวกเจ้าสองคนรีบทำข้าวสารให้เป็นข้าวสุกเสีย ทำไมจู่ๆวันนี้ฝ่าบาทก็มาได้ล่ะ รีบไปดูเร็วว่าของขวัญคืออะไร อย่าเป็นอาวุธลับนะ?”

องครักษ์ด้านนอกรีบหามกล่องเข้ามาทันที

“เสด็จพี่ไม่น่าจะใส่อาวุธลับไว้ในกล่อง หากเขาอยากจะต่อกรกับใครจริงๆ มีราชโองการออกมาเลยก็ได้แล้ว” เฉินอ๋องย้อน

“ว่าไปก็จริง”

รั่วจิ่งหยิบกระบี่มาเปิดกล่องออกอย่างระมัดระวัง

หลันซานก็ไม่สนอะไรมาก เปิดผ้าคลุมหน้าออก พอเห็นของข้างในกล่อง หลันซานน้ำตาคลอทันที

ในกล่องมิใช่อาวุธลับอะไร เพียงแต่วางของเล็กน้อยมากมาย ยังมีหนังสือหลายเล่ม ดูแล้วเก่ามีอายุพอควร

“ของพวกนี้เป็นของเล่นสมัยเด็กของข้า ไม่คิดว่าเสด็จพี่จะจำได้ เขาต้องรู้ฐานะของข้าตั้งแต่แรกแน่ เขาไม่ได้เปิดโปงข้า แถมยังส่งของพวกนี้มาให้ข้า เขาตั้งใจช่วยข้าให้สมหวัง!” หลันซานน้ำตาไหลอาบแก้ม

“ถึงเสด็จพี่จะดูเหมือนไร้หัวใจ แต่เขาดีกับน้องหญิงสามไม่เลวเลย บัดนี้เขาให้คนนำของเหล่านี้มา คืออวยพรเจ้าจากใจจริง” เฉินอ๋องเองก็ตื้นตันใจไปด้วย

รั่วจิ่งกอดหลันซานไว้ “ฝ่าบาททำให้พวกเราสมหวัง พวกเราน่าจะดีใจถึงจะถูกนะ!”

“อืม ขอบคุณบุญคุณเสด็จพี่นัก” หลันซานเอนกายพิงอ้อมกอดเขา ร้องไห้น้ำตาไหลพราก

ในงานเลี้ยงด้านหน้า คนที่มีล้วนเป็นญาติสนิทมิตรสหายทั้งนั้น เดิมเพราะฝ่าบาทอยู่ด้วย ทุกคนเลยตัวเกร็งๆ แต่สุราเลิศรสและอาหารในจวนซื่อจื่อช่างอร่อยยิ่งนัก ทุกคนดื่มกินไปพลางพูดคุยหัวเราะไปพลาง ก็เลยเริ่มผ่อนคลายขึ้น