จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 887

หากมิใช่เพราะเมื่อครู่ได้ฟังความจริงจากหยุนเฉิงเซี่ยง หมอยมบาลคงซาบซึ้งไปแล้ว

หยุนซูมองหงหลิง คิดถึงคำพูดที่พี่หญิงใหญ่บอกตนก่อนออกเดินทาง พลางว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ ในเมื่อนางรักมั่นคงต่อพี่ชายห้า เช่นนั้นก็ให้นางอยู่เถอะ”

ซูชิงโยวที่เดิมลำบากใจ พอเห็นหยุนซูพูดแบบนี้ก็ได้แต่เห็นด้วย “เช่นนั้นก็อยู่เถอะ”

“ขอบคุณฮูหยินน้อยมาก ขอบคุณคุณหนูสาม” หงหลิงซาบซึ้งใจนัก

พวกหมอยมบาลพึ่งออกไปได้ไม่นาน หยุนเฉิงเซี่ยงก็ฟื้นแล้ว เขาลากสังขาร “อ่อนแอ”เข้าวังไป ใครห้ามก็ห้ามไม่อยู่

พอหงหลิงเห็นหยุนเฉิงเซี่ยงออกไป ก็ลอบถอนหายใจโล่งอก หยุนเฉิงเซี่ยงเป็นขุนนางเก่าแก่ ฝ่าบาทต้องไว้หน้าเขาอยู่บ้าง

เดิมซูชิงโยวอยากตามไปด้วย แต่สตรีอย่างนางไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ บุตรสาวภรรยารองอย่างหยุนซูไม่มีสิทธิ์เข้าเฝ้าหน้าพระพักตร์ พี่หญิงใหญ่และพี่เขยซื่อจื่อบัดนี้ล้วนไม่อยู่ในเมืองหลวง หยุนซูไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี นางเลยได้แต่ไปหาซุนฟั่ง

พอซุนฟั่งเห็นหยุนซูมา ก็ประหลาดใจมาก “ซูเอ๋อร์ เจ้ามาได้อย่างไรน่ะ?”

เขาช่วยหยุนถิงดูแลควบคุมเรื่องการข่าว ยุ่งมาก บางครั้งก็ไม่ได้เจอหยุนซูเป็นสิบวันหรือครึ่งเดือนก็มี นี่เป็นครั้งแรกที่นางมาหาซุนฟั่งก่อน

“ซุนฟั่ง เจ้ามีหนทางติดต่อพี่หญิงใหญ่หรือไม่ พี่ชายห้าเกิดเรื่องแล้ว ข้าแอบตัดสินใจโดยพลการให้หงหลิงอยู่ที่จวนต่อ แต่ไม่รู้จะรับมืออย่างไรดี” หยุนซูบอกอย่างกังวล

ซุนฟั่งกุมมือนางไว้ “ซูเอ๋อร์อย่ากังวลไปเลย เดิมข้าจะไปหาเจ้าพอดี นกพิราบสื่อสารของซื่อจื่อเฟยพึ่งมาพอดี เจ้าดูสิ”

หยุนซูสีหน้ายินดี รีบรับมา พอเห็นลายมืออันคุ้นเคยของพี่หญิงใหญ่ หยุนซูถึงสบายใจขึ้น

“สมเป็นพี่หญิงใหญ่ ตัวนางไปแคว้นเป่ยลี่ยังคิดถึงเรื่องพวกนี้อีก”

“ซื่อจื่อเฟยรอบคอบละเอียดอ่อน เฉลียวฉลาดมีไหวพริบ ย่อมไม่มีทางให้ตระกูลหยุนเกิดเรื่องแน่นอน” ซุนฟั่งปลอบ

“คราวนี้ข้าไม่กังวลแล้วล่ะ ข้าจะรีบนำจดหมายนี้กลับไปให้พี่สะใภ้ใหญ่ดู นางเป็นห่วงแทบตายแล้ว” หยุนซูหยิบจดหมายออกไป

“ข้าไปส่งเจ้านะ” ซุนฟั่งบอกอย่างไม่อยากให้ไป

พอถึงหน้าประตูจวนตระกูลหยุน ซุนฟั่งไม่ได้เข้าไป แต่กลับควักของที่ห่อผ้าไว้ออกจากในอกเสื้อ “นี่ข้าทำเองนะ ให้เจ้า”

หยุนซูรับมาทันที “ขอบคุณมาก” พูดจบก็เข้าจวนไป

ซุนฟั่งเห็นท่าทางร้อนใจของนางก็เข้าใจ พอเห็นหยุนซูเข้าไป เขาถึงกลับ

ส่วนหยุนซูที่พึ่งกลับมา ก็พุ่งไปห้องซูชิงโยวทันที “พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ามีข่าวดีมาบอกท่าน พี่หญิงใหญ่นาง---“

ซูชิงโยวส่ายหัวให้นางทันที จากนั้นมองไปทางนอกประตู พอเห็นไม่มีใคร รีบเดินเข้าม่าปิดประตูทันที

“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านทำลึกลับขนาดนี้ทำไมรึ?” หยุนซูไม่เข้าใจ

ซูชิงโยวถามเสียงต่ำ “เจ้าจะพูดอะไรกับข้ารึ?”

“พี่หญิงใหญ่ส่งจดหมายมา ท่านดูสิ เรื่องของพี่ชายห้ามีความคืบหน้าแล้ว เขาไม่เป็นอะไรหรอก” หยุนซูรีบยื่นจดหมายให้ทันที

ซูชิงโยวรับมาดู นางบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “ข้ารู้ ท่านพ่อแกล้งสลบน่ะ เป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่แสดงน่ะ”

ซูชิงโยวเล่าเรื่องที่หยุนเฉิงเซี่ยงสลบออกมา ทำเอาหยุนซูตะลึงประหลาดใจนัก “นี่คือพวกท่านร่วมมือกันหลอกทุกคนงั้นสิ แม้แต่ข้ายังหลอกด้วย”

ทั้งสองคนพูดคุยกัน ก็มีคนรับใช้เข้ามารายงานว่า “ฮูหยินร้อย คุณหนูสามแย่แล้ว ด้านนอกจวนตระกูลหยุนโดนกองทัพหลวงล้อมไว้หมดแล้ว”

หงหลิงที่คอยจับสังเกตสถานการณ์ทางนี้อยู่นอกเรือนได้ยินเข้าพอดี นางสีหน้าซีดเผือด อึ้งงงอยู่นานไม่รู้ตัวเลย