จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 929

หยุนถิงให้หมอยมบาลกับท่านเหอเข้าไปทันที จากนั้นก็ปิดประตูลง พากู้จิ่วเยวียนเข้าไปในห้องผ่าตัดที่อยู่ด้านข้าง นั่นคือห้องที่หยุนถิงเตรียมเอาไว้ให้เขาโดยเฉพาะ

กู้จิ่วเยวียนนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด หยุนถิงฉีดยาชาให้เขา จากนั้นก็หยิบอุปกรณ์ทางการแพทย์มากมายขึ้นมารวมไปถึงมีดผ่าตัด อุปกรณ์ฆ่าเชื้อ ยังมีถังออกซิเจนและอุปกรณ์การให้ยาต่างๆ

สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่นางเอาออกมาจากมิติล่วงหน้าในช่วงสองสามวันนี้ ยิ่งให้หมอยมบาลกับท่านเหอใช้มันฝึกฝนอยู่ตลอด

“เริ่มกันเถอะ” หยุนถิงกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึม หยิบมีดผ่าตัดมาฆ่าเชื้อก็เริ่มทำการผ่าตัด

เพราะมันน่าตกตะลึงเกินไป หยุนถิงจึงใส่ผ้าปิดตาให้กับกู้จิ่วเยวียน กลัวว่าเขาเห็นสภาพเปิดท้องของตัวเองแล้วจะทนรับไม่ไหว

หมอยมบาลกับท่านเหอที่อยู่ด้านข้างเห็นภาพฉากนี้ ถึงแม้จะเป็นท่านเหอที่เห็นอะไรมามากมาย แต่พอเห็นภาพที่ร่างกายมีดผ่าตัดเปิดออก ก็ยังอดที่จะรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ด้านข้างไม่ได้

ถึงแม้เขาจะดำเนินอาชีพทางด้านหมอมาหลายสิบปี ก็ไม่เคยเห็นการรักษาที่น่าตกตะลึงเช่นนี้มาก่อน ถึงแม้ก่อนหน้านี้หยุนถิงก็เคยบอกหลายรอบแล้ว แต่เมื่อเห็นมันกับตาจริงๆนั่นย่อมเป็นความรู้สึกที่แตกต่างออกไป มันช่างทำให้คนทนไม่ไหวจริงๆ

กลับเป็นหมอยมบาลที่สงบนิ่งกว่าเขามาก ถึงแม้จะตกตะลึงเช่นกัน แต่กลับบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ลงมา อย่างไรเสียก่อนหน้านี้เขาก็เคยเป็นผู้ช่วยให้หยุนถิงมาก่อน

หมอยมบาลไม่ได้ส่งเสียงรบกวน มองไปทางหยุนถิงด้วยความจริงจัง ขอเพียงนางต้องการความช่วยเหลือ หมอยมบาลจะช่วยเหลือนางทันที

ด้านนอกเรือน โม่เหลิ่งเหยียนไม่ได้จากไป แต่ยืนอยู่ตรงหน้าประตู

จวินหย่วนโยวเคยชินที่เขาเป็นเช่นนี้แล้ว ให้คนนำหมากรุกมาให้ ทั้งสองคนก็เริ่มเล่นหมากรุกเสียเลย

“เรื่องราวในแคว้นเป่ยลี่สืบชัดเจนหรือยัง?” จวินหย่วนโยวส่งเสียงถาม

“สืบชัดเจนแล้ว แต่ว่าไม่ใช่การกระทำของเป่ยหมิงฉี่ แต่เป็นเป่ยเย่เหอ ในเวลาปกติเขาอ่อนโยนราวกับหยก ซ่อนความนึกคิดและพฤติกรรมไม่ให้ผู้อื่นรับรู้ กับเป่ยหมิงฉี่ก็สนิทกันอย่างมาก ดังนั้นจึงถูกคนมองข้ามได้ง่าย

ถึงแม้หลังจากที่เป่ยหมิงฉี่ขึ้นครองบัลลังก์จะแต่งตั้งให้เขาเป็นอ๋อง เบื้องหน้าเป่ยเย่เหอรู้สึกซาบซึ้งและช่วยเป่ยหมิงฉี่แบ่งเบาภาระ แต่ในความเป็นจริงเขากลับเก็บซ่อนความสามารถ แอบฝึกฝนกองกำลังของตัวเองอย่างลับๆ

ครั้งนี้เป่ยเย่เหอต้องการยืมมือของสำนักหิมะยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างพวกเจ้ากับเป่ยหมิงฉี่ เพียงแต่ว่ามันล้มเหลวไปเท่านั้น เป่ยหมิงฉี่เองก็สืบได้แล้วเป่ยเย่เหอทำไปโดยเจตนา

เป่ยหมิงฉี่แอบจัดการกองกำลังทั้งหมดของเป่ยเย่เหออย่างลับๆ รวมไปถึงคนที่เขาวางเอาไว้ในค่ายทหารและราชสำนักก็ถูกกำจัดไปพร้อมๆกัน ตอนนี้กุมขังเขาเอาไว้ในลานของตัวเองเก็บชีวิตอันไร้ค่าของเขาเอาไว้” โม่เหลิ่งเหยียนเล่าสิ่งที่ตนเองสืบมาได้ออกมา

ก่อนหน้านี้ไม่นานหยุนถิงกับจวินหย่วนโยวและคนอื่นๆเดินทางกลับมา โม่เหลิ่งเหยียนไม่ได้ออกเดินทางทันที แต่แสร้งทำเป็นออกจากเมืองจากนั้นก็แอบเข้าไปในเมืองหลวงของแคว้นเป่ยลี่ เพื่อสืบหาความจริงของเรื่องราว

หากเป่ยหมิงฉี่ไม่เคลื่อนไหว เช่นนั้นคนที่ลงมือก็จะเป็นโม่เหลิ่งเหยียน ดีที่เป่ยหมิงฉี่ดำเนินการอย่างรวดเร็ว

จวินหย่วนโยวเดาจุดประสงค์ของโม่เหลิ่งเหยียนออกตั้งนานแล้ว ย่อมไม่ไปขัดขวางอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเป่ยเย่เหอ

“ข้าจะได้ไม่ต้องลงมือ” จวินหย่วนโยวกล่าวอย่างราบเรียบ

เพียงแต่ว่าเป่ยหมิงฉี่ช่วยล้างแค้นแทนถิงเอ๋อร์กับตัวเอง หรือฉวยโอกาสกำจัดเป่ยเย่เหอที่คุกคามบัลลังก์ของเขา ก็ไม่รู้ได้แล้ว

รั่วจิ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก “คำนับซวนอ๋อง ซื่อจื่อ เริ่นเซวียนเอ๋อร์มาขอพบซื่อจื่อเฟย!”

“นางต้องมาเพื่อกู้จิ่วเยวียนแน่นอน ให้นางเข้ามาเถอะ” จวินหย่วนโยวเอ่ยปาก

“ขอรับ!” รั่วจิ่งจากไปทันที ชั่วครู่เดียวก็พาเริ่นเซวียนเอ๋อร์เข้ามา

“จวินซื่อจื่อ เสด็จอาเก้าของข้าอยู่ไหน?” เริ่นเซวียนเอ๋อร์ถามด้วยความกระวนกระวายใจ

จวินหย่วนโยวชำเลืองมองนาง บนชุดกระโปรงยาวสีขาวเต็มไปด้วยรอยยับ แถมยังมีฝุ่นติดอยู่เล็กน้อย ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิงเล็กน้อยเช่นกัน เบ้าตาบุ๋มลงไป ความเหนื่อยล้าระหว่างคิ้วและตาเห็นได้อย่างชัดเจน แสดงให้เห็นว่าเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาตลอดทาง

“ซื่อจื่อเฟยกำลังทำการผ่าตัดให้กับกู้จิ่วเยวียน นางสั่งเอาไว้ว่าก่อนที่นางจะออกมาห้ามมิให้ใครรบกวน เจ้าเร่งเดินทางมาตลอดทางไปพักผ่อนก่อนเถอะ” จวินหย่วนโยวตอบ