จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 958

เพียงแต่ในยามที่เห็นคนสองคนบนเตียง สีหน้าที่เดิมเย็นเยียบของฮ่องเต้ก็พลันบูดบึ้งหนักกว่าเดิม

เพราะบนเตียงนั้นมิใช่บุรุษ แต่เป็นสาวใช้คนสนิทที่รับใช้ซูผิน

คนสองคนที่เดิมกำลังโรมรันพันตูพอได้ยินเสียงนี้ ก็พากันตกใจยิ่งนัก ซูผินเห็นคนที่มาคือฝ่าบาท ก็ตกใจสีหน้าซีดเผือด ยกมือขึ้นดึงผ้าห่มปิดกายตนในบัดดล

“ฝ่าบาท ฟังหม่อมฉันอธิบายก่อน มิใช่อย่างที่พระองค์เห็นนะเพคะ”

สาวใช้ข้างกายก็ตกใจมากเช่นกัน คทามงคลพลันร่วงหลุดจากมือ นางคลานลงจากเตียงอย่างลนลาน คุกเข่าลงกับพื้นทันที “ฝ่าบาท ไว้ชีวิต ไว้ชีวิตด้วย!”

ฮ่องเต้เดือดดาลทะลุฟ้า ดวงตาทะมึนเหล่มองคทามงคลนั่น ก็โกรธจัดนัก

หากซูผินคบชู้กับบุรุษอื่น ฮ่องเต้ย่อมไม่ละเว้นนางแน่ แต่นี่มิใช่บุรุษ แต่เป็นนางกำนัลคนหนึ่ง และยังทำเรื่องอัปรีย์เช่นนี้ออกมา มันเหมือนเป็นการเหยียดหยามฮ่องเต้อย่างมากเลย

นี่ไม่เท่ากับเป็นการบอกทางอ้อมรึว่า ฮ่องเต้ไม่มีน้ำยา เติมเต็มซูผินไม่ได้

“ซูผิน เจ้ากล้าทำเรื่องบัดสีเช่นนี้ออกมา สมควรตายจริงๆ ในเมื่อเจ้าไม่อิ่มเอมเช่นนี้ ข้าจะปลดฐานันดรเจ้าลงเป็นสามัญชนซะ! ทหารส่งนางไปหอสุขสันต์ ทุกวันให้รับแขกไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยคน มิเช่นนั้นห้ามให้ข้าวกิน หากคิดไม่ตกฆ่าตัวตาย ข้าจะประหารเจ้าเก้าชั่วโคตรซะ!” ฮ่องเต้เดือดดาลหนัก

ซูผินตาเหลือกทันที หากโดนส่งไปหอสุขสันต์ ก็เท่ากับกลายเป็นนางโลม ห้ามออกไปตลอดชาติ นอกเสียจากว่าตายเท่านั้น

ซูผินในตอนนี้ไหนเลยจะสนใจว่าชุดตนไม่เรียบร้อย รีบคลานลงมาคุกเข่าต่อหน้าฮ่องเต้ทันที

“ฝ่าบาท หม่อมฉันสำนึกผิดแล้ว ขอฝ่าบาททรงพระกรุณาด้วย หม่อมฉันเลอะเลือนไปชั่วขณะ ขอทรงอภัยให้หม่อมฉันด้วย!”

ซูผินโขกศีรษะอย่างสุดชีวิต เสียงตึ้งๆนั้นก็ทำให้หน้าผากของซูผินแดงบวมเป็นแถบ แถมยังมีรอยเลือดอีกด้วย

ฮ่องเต้ไม่ใจอ่อน สีหน้าเย็นเยียบ ไม่มีความอบอุ่นเลยสักนิด

“ฝ่าบาท หม่อมฉันผิดเอง หม่อมฉันเข้าวังมาได้สามเดือนแล้ว หากฝ่าบาททรงให้หม่อมฉันถวายงานเพียงแค่สองครั้ง หม่อมฉันแค่เลอะเลือนไปชั่วขณะ ขอฝ่าบาททรงพระกรุณาด้วย!” ซูผินบอกอย่างน้อยใจ

“พาตัวไป!” ฮ่องเต้บอกอย่างเด็ดขาด

องครักษ์สองคนพุ่งเข้ามาทันที ทำท่าจะหามซูผินออกไป

ซูผินเห็นฝ่าบาทไม่ใจอ่อน ก็ตัดสินใจ “ในเมื่อฝ่าบาทใจดำเยี่ยงนี้ งั้นหม่อมฉันสู้ตายเสียเลยดีกว่า” ระหว่างพูดก็ลุกขึ้นพุ่งเข้าชนเสาในห้องทันที

เลือดแตกกระจาย ล้มลงสลบกับพื้น

ฮ่องเต้เหล่มองซูผิน พลางขมวดคิ้วน้อยๆ

สาวใช้ที่ไปส่งข่าวพลันคุกเข่าลงกับพื้นทันที “ฝ่าบาทไว้ชีวิตด้วย ข้าน้อยไม่รู้ว่าเหนียงเหนียงเป็นเช่นนี้ เหนียงเหนียงเพียงบอกว่าไม่ค่อยสบาย ทรมานยิ่งนัก ห้ามผู้ใดรบกวนทั้งนั้น ข้าน้อยกลัวเหนียงเหนียงจะเกิดเรื่องขึ้นถึงไปขอร้องฝ่าบาท ไม่คิดเลยว่า---“

ฮ่องเต้ที่เดิมใจอ่อนลง พอได้ยินคำนี้ก็สีหน้าแข็งค้างราวกับเคลือบน้ำแข็งไว้ “ส่งนางไปหอสุขสันต์ บอกพ่อบ้านทางนั้นด้วย หากนางตายไป ข้าจะตัดหัวเขา!”

ซูกงกงตกใจตัวสั่น รีบรับคำทันที “พ่ะย่ะค่ะ!”

องครักษ์หามซูผินออกไป ซูกงกงก็ตามไปด้วย สาวใช้ในยังคงคุกเข่าอยู่ที่พื้น

ฮ่องเต้เดือดดาลทะลุฟ้า สั่งการทันทีว่า “คนในตำหนักซูผินฆ่าทิ้งให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว เรื่องวันนี้หากแพร่ออกไปแม้แต่ครึ่งคำ ข้าจะไม่ละเว้นแน่!”

หากแพร่ออกไป ความเกรงขามและหน้าตาของฮ่องเต้แคว้นหนึ่งอย่างเขาจะยังเหลือเรอะ!

“ขอรับ!” องครักษ์รีบคุมตัวคนในห้องออกไปทั้งหมด รวมถึงสาวใช้ที่ไปส่งข่าวนางนั้นด้วย