จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 973

มีชายชุดดำตั้งหลายสิบคนออกมาจากรอบๆ ล้อมรอบตัวจ้าวเม่ยเอ๋อร์ ถือดาบยาวไว้ในมือและทำท่าโจมตีนาง

สีหน้าของจ้าวเม่ยเอ๋อร์สงบและไม่มีความตกใจกลัวใดๆ และมองไปทางพวกเขาด้วยแววตาเย็นชา “หาที่ตายเลย！” นางดึงดาบอ่อนผูกไว้ในช่วงเอวออกมาในขณะที่พูด

แต่ไม่ทันรอให้จ้าวเม่ยเอ๋อร์เคลื่อนไหว ชายชุดดำที่ซุ่มโจมตีนางเหล่านั้นก็ล้มลงกับพื้นโดยพลัน ตายโดยไร้เสียงไร้ลางสังหรณ์ใดๆ

ชายชุดดำที่เหลือหวาดกลัวไปหมด “แย่แล้ว มีคนหมอบซุ่ม ล่าถอยก่อน！”

แต่ชายชุดดำที่เหลือเหล่านั้นยังไม่ทันวิ่งหนีก็ตายไปหมดแล้ว

องครักษ์เงามังกรที่ซ่อนอยู่ในที่ลับถึงได้ปรากฏตัว “ก่อนที่ซื่อจื่อเฟยจากไปได้สั่งให้เราปกป้องท่าน”

“ขอบคุณมาก ลำบากพวกเจ้าแล้ว” จ้าวเม่ยเอ๋อร์พูดอย่างซาบซึ้งใจ

“แม่นางจ้าวเกรงใจเกินไป วันนี้คนของตระกูลไป๋ไปที่ตระกูลกัว นายท่านและฮูหยินของตระกูลกัวยอมยกเส้นทางธุรกิจสายหนึ่งเพื่อชดเชยเรื่องการถอนหมั้น” องครักษ์เงามังกรเล่าเรื่องของตระกูลกัวให้ฟัง

จ้าวเม่ยเอ๋อร์ฟังแล้วรู้สึกประหลาดใจ นางไม่ได้นึกถึงว่า นายท่านและฮูหยินของตระกูลกัวจะยอมรับถอนหมั้นจริงๆ น่าจะเป็นเพราะกัวมู่ไป๋ยืนกรานที่จะถอนหมั้น

“งั้นพวกเราถอนตัวก่อน” องครักษ์เงามังกรรีบซ่อนตัวไว้ที่ลับอีก

จ้าวเม่ยเอ๋อร์มองพวกศพที่บนพื้น ไม่ต้องคิดก็สามารถเดาได้ว่าคนที่สั่งพวกเขามาต้องเป็นไป๋หลานรั่วแน่ นางไม่ใช่คนที่ถูกรังแกแล้วยังอยู่นิ่งได้ จ้าวเม่ยเอ๋อร์กำลังคิดว่าจะแก้แค้นไป๋หลานรั่วด้วยวิธีอะไร ก็มีผู้คนเดินผ่านไปมาและชนกับจ้าวเม่ยเอ๋อร์พอดิบพอดี

จ้าวเม่ยเอ๋อร์ไม่ได้เตรียมตัวโดยสิ้นเชิง จึงเกือบจะล้มลงกับพื้น ถ้าล้มลงจริงๆ ลูกที่อยู่ในท้องของนางจะต้องได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน

จ้าวเม่ยเอ๋อร์ใช้มือคลุมท้องตามจิตใต้สำนึก พยายามไม่ให้ส่งผลต่อท้อง องครักษ์เงามังกรที่ซ่อนตัวไว้ที่ลับก็ตื่นตกใจและรีบวิ่งเข้ามาหา

แต่มีคนอีกคนหนึ่งเร็วกว่าพวกเขา และได้กอดจ้าวเม่ยเอ๋อร์ไว้โดยตรง “ระวังด้วย！”

กัวฮูหยินปกป้องจ้าวเม่ยเอ๋อร์ ทั้งสองล้มลงพร้อมกัน กัวฮูหยินบังเอิญอยู่ที่ด้านล่างและจ้าวเม่ยเอ๋อร์ตกลงบนร่างกายของนางโดยท้องขึ้น

องครักษ์เงามังกรวิ่งเข้ามาและรีบประคองร่างกายของจ้าวเม่ยเอ๋อร์ขึ้นมาทันที “แม่นางจ้าวไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม”

เมื่อครู่จ้าวเม่ยเอ๋อร์ก็ตกใจไม่น้อย และรีบลุกขึ้นยืน “ข้าไม่เป็นไร” นางพูดและมองลงไปที่คนที่ล้มลงบนพื้นผู้นั้น

“กัวฮูหยิน ทำไมถึงเป็นท่าน”

จ้าวเม่ยเอ๋อร์ไม่เคยคิดมาก่อนว่า ในยามที่ฉุกเฉินที่สุดกัวฮูหยินกลับเป็นคนที่มาช่วยนาง

กัวฮูหยินถูกจ้าวเม่ยเอ๋อร์กดทับจนรู้สึกเจ็บมาก แต่นางไม่มีสมาธิไปสนใจอะไรมากนัก ลุกขึ้นจากพื้นโดยจับยึดความเจ็บปวดไว้

“เม่ยเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม ท้องได้รับความเจ็บปวดหรือไม่ ทีหลังควรระวังหน่อยนะ โอ๊ย เอวของข้าเอ่ย รีบมาประคองข้าสิ”

มามาเฒ่าที่ตามมารีบไปประคองร่างของกัวฮูหยิน “ฮูหยิน ท่านรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง จะให้บ่าวไปหาหมอไหม”

“ไป รีบไปหาหมอเลย ให้หมอมาตรวจร่างกายของเม่ยเอ๋อร์” กัวฮูหยินพูดอย่างมีน้ำใจ

จ้าวเม่ยเอ๋อร์รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างยิ่ง กัวฮูหยินเจ็บจนใบหน้าบิดเบี้ยว แต่ยังคงห่วงใยถึงเรื่องของนางอีก แต่นางก็รู้ว่าจริงๆแล้วกัวฮูหยินคือเป็นห่วงลูกที่อยู่ในท้องของนางเท่านั้น

“เพคะ บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้เลย” มามาเฒ่าเดินจากไปโดยไม่ได้ลังเล

“ฮูหยิน ให้ข้าประคองท่านไปพักผ่อนดีไหม” จ้าวเม่ยเอ๋อร์ออกความคิดเห็น

“จะให้เจ้าประคองข้าได้อย่างไรกัน ตอนนี้เจ้าท้องและสำคัญที่สุด ชายหนุ่ม เจ้ามาประคองข้าสิ” กัวฮูหยินพูดกับองครักษ์เงามังกร

องครักษ์เงามังกรไม่สามารถปฏิเสธได้ เพราะเมื่อสักครู่นางได้ช่วยจ้าวเม่ยเอ๋อร์ไว้ จึงยื่นมือไปประคองร่างของนางและพานางไปพักผ่อนที่ร้านน้ำชาที่อยู่ด้านข้าง

ไม่นานหมอก็มาถึง กัวฮูหยินรีบบอกให้หมอไปตรวจร่างกายของจ้าวเม่ยเอ๋อร์ก่อน พอได้ยินว่าจ้าวเม่ยเอ๋อร์และลูกของนางไม่เป็นไร จึงได้รู้สึกเบาใจและให้หมอมาตรวจร่างกายของตน

ในท้ายที่สุดหมอบอกว่ากัวฮูหยินเอวเคล็ดและควรกลับไปพักผ่อนเพื่อรักษาตัวกัวฮูหยินทำหน้าเศร้าโศก “เม่ยเอ๋อร์ไปกับข้าสิ ตอนนี้เจ้าท้อง ปล่อยให้เจ้าอยู่คนเดียวข้าจะเป็นห่วง ถ้าหากว่าเหตุการณ์อย่างวันนี้จะเกิดขึ้นอีกล่ะ มันจะอันตรายแค่ไหนนะ

ถ้าเจ้าไม่อยากพบกับมู่ไป๋หรือไม่อยากพบข้าและพ่อของเขา เราก็จะไม่ไปกวนเจ้า ร่างกายและลูกล้วนเป็นของเจ้าเอง เจ้าควรระวังตัวเลย”