จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 35

บทที่ 35 เจอครั้งหนึ่งตบครั้งหนึ่ง

“ฉัน.....แก....” 

ฮัวว่านถงเอามือกุมหน้าและตัวสั่นงันงก ฮัวว่างถงทั้งกลัวและสงสัยเป็นอย่างมาก คำพูดพี่หงไห่หนักแน่น แต่ทำไมถึงยังเห็นฉู่เทียนเจียงอีก

“ฉู่เทียนเจียง! ทำไมแกชอบทำร้ายคนอื่นตลอด” 

ฮัวจิ่นถิงที่อยู่ด้านหลังรีบวิ่งมาทางนี้ กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เพียะ

เขาตบฮัวว่านถงอีกครั้ง จนเกือบร้องไห้ออกมา แม้สองตบนี้ฉู่เทียนเจียงใช้แรงไม่มาก แต่ก็กลัวว่าฉู่เทียนเจียงจะห้ามตัวเองไม่ได้ จึงรีบตะโกนบอกฮัวจิ่นถิงที่เพิ่งมาถึงข้างๆ  

“พี่ ผมผิดไปแล้ว” 

เพียะ

เขาตบลงไปอีกรอบ ฮัวว่านถงเริ่มมึนแล้ว

“ทำไมแกยังตบฉันอีก” 

“เห็นแกแล้วหมั่นไส้ ต่อจากนี้เห็นแกครั้งหนึ่ง ฉันก็จะตบแกหนึ่งครั้ง แกคิดว่าเรื่องที่แกทำกับลูกสาวของฉัน การตบไม่กี่ทีก็สามารถชดใช้ได้อย่างนั้นเหรอ” 

เมื่อเห็นฉู่เทียนเจียงเริ่มบ้าคลั่ง ฮัวจิ่นถิงรีบไปดันฮัวว่านถงออก

“แกรีบไป!” 

แต่ก็รั้งไว้ไม่ไหว ฉู่เทียนเจียงเดินไปที่ห้องแต่ก็หยุดชะงัก เขามองรองเท้าที่ฮัวจิ่นถิงและฮัวเหวินฮุยใส่อยู่อย่างสงสัย

“ที่รัก พวกคุณจะออกไปข้างนอกเหรอ” 

“ใช่ คุณปู่เรียกไปประชุมตระกูล” 

ฉู่เทียนเจียงลูบคางอย่างไม่เข้าใจ

“ผมคิดว่า พวกเรากับปู่ขีดเส้นกั้นไว้ชัดเจนแล้ว” 

ฮัวเหวินฮุยเดินมาแล้วถอนหายใจ

“เส้นกั้นบนธุรกิจเทียนเจียงชัดเจนแล้ว แต่ความรักในครอบครัวไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะตัดใจยกให้ ถ้าไม่ไปก็เท่ากับบอกปู่ว่าตัดขาดความสัมพันธ์ตั้งแต่ตอนนี้” 

ฉู่เทียนเจียงหมุนตัวแล้วยิ้ม

“ได้ ผมจะไปด้วย เดี๋ยวผมไปกอดอีอีก่อน ไม่ว่ายังไงผมจะไม่ให้ภรรยาของผมไม่ได้รับความยุติธรรม” 

ฮัวจิ่นถิงรู้สึกอุ่นใจแต่ในขณะเดียวกันก็กลัว ฉู่เทียนเจียงตามไปด้วยไม่น่าเกิดเรื่องขึ้นหรอก

อีกด้านหนึ่ง ฮัวว่านถงที่ขับรถออกไปนอกชุมชนมองแก้มที่แดงของตัวเองผ่านกระจก จิตใจเขาอยากฆ่าคนแต่สู้ฉู่เทียนเจียงไม่ได้เลย จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปหาเบอร์หนึ่ง

“พี่หงไห่ไปทำท่าไหนเนี่ย! เมื่อกี้ผมเห็นฉู่เทียนเจียง” 

ฝั่งนั้นตอบกลับด้วยเสียงต่ำ

“เป็นไปไม่ได้ เหลียงเหวินบอกว่าเมื่อตอนกลางวันได้เริ่มจัดการแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหา ฉันขอตรวจสอบดูก่อน”

ไม่ถึงหนึ่งนาที มีโทรศัพท์โทรกลับมา

“เกิดปัญหานิดหน่อย คนที่ฉันหามากระทำความผิดถูกจับแล้ว พูดได้เพียงว่าฉู่เทียนเจียงคนนี้โชคดีเหลือเกิน” 

ฮัวว่านถงหมดคำจะพูด

“พี่หงไห่เอาไงดี ตอนนี้ผมไม่กล้าเจอฉู่เทียนเจียง เมื่อกี้เขาตบผมอีกแล้ว ถ้าพี่เขยผมรู้ แน่นอนว่า.....” 

“ฉันรู้แล้ว ฉันยังมีแผนเตรียมไว้ ฉันเตรียมการแต่ละขั้นไว้แล้ว วางใจเถอะ”

ชุมชนที่ท่านผู้ใหญ่ฮัวอานไท่อยู่ แม้จะไม่ใช่ระดับไฮเอนด์ที่สุดในเมืองหนิงแต่ก็ไม่ได้ไก่กา เป็นคฤหาสน์สามชั้นที่มีพื้นที่ห้าร้อยตารางเมตรถือว่าหรูหรามาก

เมื่อเข้ามาฉู่เทียนเจียงก็เห็นว่าคนของตระกูลฮัวอยู่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นเกือบทุกคน บังเอิญไหมที่ไม่มีที่ว่างบนโซฟา

ฉู่เทียนเจียงวิ่งไปเอาเก้าอี้จากห้องอาหารมาสี่ตัวอย่างไม่เกรงใจ เขาวางเก้าอี้ไว้ข้างหลังหลังสาวสวยมีอายุ

“คุณป้านั่งเลยครับ” 

ผู้หญิงที่ใส่ชุดเดรสสีดำหญิง มีท่าทีแปลกๆ เธอคือน้องสี่ของบ้านมีชื่อว่าฮัวไห่เยี่ยน

เธอหญิงสาวที่สุดแสนจะใจดี ซึ่งนอกจากท่านผู้ใหญ่แล้ว คนที่สามารถทำให้ฉู่เทียนเจียงเคารพอีกคนก็คือเธอนี่แหละ