จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 16

ในห้องไม่มีใคร กู้เหมยตั่วจัดระเบียบสิ่งของในมิติอีกครั้ง

นางเข้าไปในมิติไม่ได้ ทุกอย่างต้องใช้พลังจิตควบคุม สิ่งของทั้งหมดถูกจัดหมวดหมู่และเก็บให้เรียบร้อย โดยเฉพาะวัสดุก่อสร้างที่อีกไม่นานจะได้ใช้งาน

ตรวจสอบสรรพคุณของยาแต่ละชนิดอย่างละเอียด และจัดเก็บตามความเคยชินเพื่อให้รู้ตำแหน่งอย่างแม่นยำ

ยามีหลากหลายชนิดและมีสรรพคุณที่ทรงพลัง

“ยาล้างไขกระดูก? โอ้สวรรค์ ยังมียาล้างไขกระดูกอีก! นี่ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่แค่ในโลกแฟนตาซีหรอกหรือ?”

เด็กโง่คนนี้ดูเหมือนจะลืมไปว่านางกินยารวบรวมพลังวิญญาณไปแล้ว

คนหนึ่งกินได้เพียงเม็ดเดียวเท่านั้น

โอ้ ถ้ากินมากกว่านี้ก็เปลืองเปล่า

ต้องแข็งแกร่งขึ้นให้ได้นะ กู้เหมยตั่ว! นางกำลังให้กำลังใจตัวเอง

ช่างเรื่องอื่นก่อน นางกลืนยาล้างไขกระดูกลงไป นั่งตัวตรงและหลับตา

รู้สึกว่าจิตใจเริ่มมึนงง สับสนเลือนลาง

จากนั้น……

เจ็บ เจ็บมาก เจ็บสุดๆ เจ็บจนแทบตาย เจ็บจนไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้ยังเรียกว่าเจ็บอยู่หรือไม่

เหงื่อ เหงื่อซึม เหงื่อเหม็น เหงื่อออกมาก เหงื่อไหลพรั่งพรู เหงื่อเต็มใบหน้า เหงื่อไหลเหมือนฝนตก จนแยกไม่ออกว่าเป็นน้ำตาหรือเหงื่อ

เมื่อรู้สึกตัว นางรู้สึกว่าทั้งร่างกายเหนียวเหนอะหนะและมีกลิ่นเหม็นจนไม่สบายตัว

นางต้มน้ำและทำความสะอาดร่างกายจนสดชื่น

กู้เหมยตั่วกระโดดขึ้นด้วยความดีใจ “ตุ้บ” แต่โชคร้ายกระแทกเพดานเข้าเต็มๆ

แม้จะเป็นบ้านดินที่เพดานไม่สูง แต่การกระโดดครั้งเดียวสามารถแตะถึงเพดานได้ก็ทำให้คนดีใจ ความสามารถในการกระโดดนี้ทำให้กู้เหมยตั่วลืมความเจ็บไปเลย

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน สุขภาพร่างกายที่แข็งแรงคือสิ่งสำคัญที่สุด

กระโดดได้สูง เชื่อได้เลยว่าจะต้องวิ่งเร็ว ฮ่าๆ ถือว่าได้กำไรแล้ว

……

กู้เหมยตั่วตัดสินใจไปที่อำเภอ นางอยากดูว่าท่านรองเจ้าเมืองโก่วอยากจะแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลกู้จริงหรือไม่ ท่าทีต่อการแต่งงานเป็นอย่างไร และมีความตั้งใจมากแค่ไหน

กู้เหมยตั่วไม่อยากให้กู้ชุนลี่แต่งงานกับคุณหนูจากบ้านท่านรองเจ้าเมือง เพราะหากแต่งกับนาง กู้เหมยตั่วจะไม่สามารถจัดการกับพวกคนเลวเหล่านี้ได้อย่างเต็มที่ ต้องมีข้อจำกัดแน่นอน บ้านใหญ่จะยิ่งโอหัง และนางซึ่งอยู่คนเดียวจะยิ่งโดดเดี่ยว การแยกบ้านคงเป็นเรื่องยากขึ้นไปอีก

นอกจากนี้ หากเป็นจริงดังที่คำเล่าลือว่าคุณหนูโก่วมีนิสัยเลวทราม การที่นางย้ายจากอำเภอมาอยู่ชนบท จากครอบครัวขุนนางมาอยู่ในครอบครัวชาวนา ย่อมทำให้รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก และนางจะดูถูกและกดขี่คนในตระกูลกู้สารพัดรูปแบบ ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อชีวิตความเป็นอยู่ของทุกคน

เมื่อคนหนึ่งได้รับผลกระทบ ทุกคนก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย ซึ่งจะเป็นผลเสียต่อนางเช่นกัน

หากท่านรองเจ้าเมืองตัดสินใจยกบุตรสาวให้แต่งงาน นางต้องวางแผนอนาคตใหม่ ดูว่านางสามารถพาครอบครัวออกไปจากที่นี่ได้หรือไม่

การจัดการกับคุณหนูโก่วเป็นเรื่องง่าย แต่เบื้องหลังนางยังมีบิดาที่เป็นท่านรองเจ้าเมือง ชาวบ้านไม่ควรต่อกรกับขุนนาง ซึ่งตัวนางในตอนนี้ยังไม่สามารถทำอะไรได้

นอกจากนี้ นางยังอยากซื้อเมล็ดพันธุ์บางอย่าง เมล็ดพันธุ์หลากหลายชนิดเพื่อนำไปปลูกในมิติด้วย

หากมีโอกาส นางอยากปลูกพืชและเลี้ยงไก่เลี้ยงเป็ด เพื่อใช้ชีวิตเป็นสาวชาวไร่ที่มีความสุข

เมื่อออกจากหมู่บ้าน เดินไปทางทิศตะวันตกประมาณครึ่งลี้ จากนั้นเลี้ยวโค้งเล็กๆ ไปทางใต้ เดินอีกไม่นานก็ถึงถนนหลวงที่นำไปสู่อำเภอแล้ว

จากที่นี่ถึงอำเภอเป็นระยะทางราวๆ สี่สิบลี้ แต่ถ้าเดินตามถนนหลวงที่คดเคี้ยว อาจต้องเดินถึงห้าสิบลี้

เมื่อมาถึงประตูเมือง ทหารเฝ้าเมืองเก็บค่าผ่านทางจากพ่อค้า กู้เหมยตั่วจึงเพิ่งรู้ว่านางลืมเรื่องสำคัญที่สุดไป นั่นคือนางไม่มีเงินติดตัวเลยแม้แต่เหวินเดียว

ในมิติยังมีตั๋วแลกเงินสี่พันตำลึงที่เซี่ยงอวิ่นเจ๋อให้ไว้ ซึ่งเปรียบเสมือนเช็คในยุคปัจจุบัน แต่ใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น เด็กคนหนึ่งถือเงินจำนวนมากติดตัวก็เป็นอันตราย

คุณยายคนหนึ่งเดินเข้ามาในเมืองเพื่อขายผัก กู้เหมยตั่วแอบดึงชายเสื้อของนางและเดินตามเข้าไปในเมือง

ค้นหาในมิติจนเจอดอกไม้ประดับผมที่ประณีตงดงาม ซึ่งน้องสาวของนางใช้ในวันเด็กเมื่อชาติที่แล้ว จากนั้นนำไปแลกที่ร้านปักผ้าได้หนึ่งร้อยเหวิน

หนึ่งเหวินเทียบเท่ากับหนึ่งหยวนในยุคปัจจุบัน และเงินหนึ่งตำลึงเท่ากับหนึ่งพันเหวิน

กู้เหมยตั่วซึ่งเป็นเพียงเด็กคนหนึ่ง การจะพบกับท่านรองเจ้าเมืองไม่ใช่เรื่องง่าย แม้จะไม่ถึงขั้นยากเหมือนขึ้นสวรรค์ แต่ก็ยากเหมือนปีนเขา เพราะขุนนางกับชาวบ้านเป็นสองชนชั้นที่แตกต่างกัน

ยิ่งไปกว่านั้น กู้เหมยตั่วก็เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาเท่านั้น

กู้เหมยตั่วซื้อหมั่นโถวยี่สิบลูกใส่ลงไปในตะกร้าสะพายหลัง แล้วเดินเล่นอยู่บนถนนในอำเภอ นางกำลังสังเกตและค้นหาอะไรบางอย่าง

ฮ่าๆ เป้าหมายมาแล้ว ในมุมที่ค่อนข้างเปลี่ยว มีเด็กขอทานสี่คนล้อมเข้ามา

“เจ้าหนู เอาหมั่นโถวออกมาแล้วจะปล่อยเจ้าไป”

“อยากกินหมั่นโถวก็ได้ แต่ต้องตอบคำถามข้าสักสองสามข้อก่อน”