จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 24

จื่อจู๋ขานรับแล้วจึงออกไป

อยู่บ้านก็ต้องมีคนคอยวิ่งเต้นจัดการ แต่ถ้าพาออกนอกบ้านก็กลายเป็นภาระเปล่า ๆ

กู้เหมยตั่วกลืนยารวมลมปราณเข้าไปใกล้จะยี่สิบเม็ดแล้ว บัดนี้นางเบาดั่งนกนางแอ่น แรงใจเปี่ยมล้น

ไม่นานก็ล่วงลึกเข้าสู่หุบเขา กู้เหมยตั่วจึงแผ่จิตสัมผัสออกไป บัดนี้จิตของนางสามารถครอบคลุมได้ไกลกว่าสองร้อยกว่าเมตรรอบกาย

เดินไปเก็บไป ทั้งฟืน ผักป่า สมุนไพร เจอสัตว์ป่าก็ไม่ปล่อยผ่าน ไหน ๆ ที่เก็บในมิติก็ใหญ่ จะเก็บอะไรก็ไม่ใช่ปัญหา

กู้เหมยตั่วในชาติก่อนลำบากมานัก พอมีมิติขึ้นมา นางก็เคยชินกับการเก็บของทุกอย่างที่พอมีประโยชน์ไว้ในนั้น พอข้ามภพมา นิสัยนี้ก็ยังติดตัวมาด้วย

มีอะไรผิดแปลกแล้ว!

ด้านหน้าเบื้องซ้ายมีถ้ำอยู่หนึ่ง ในถ้ำนั้นมี... ลูกเสือ? แต่สีของลูกเสือตัวนี้ดูแปลกนัก เป็นสีแดง แดงจัดราวกับเปลวไฟ มองดี ๆ ยังเห็นลายจาง ๆ บนตัวมันอีกด้วย

ว้าว ว้าว ว้าว! ลูกเสือสีแดงจริงๆ ด้วย!

กู้เหมยตั่ววิ่งพรวดไปยังถ้ำนั้นดั่งลมพัด

ลูกเสือน้อยเอ๋ย ชอบนัก แล้วยังเป็นลูกเสือสีแดงอีกด้วย!

ครั้นมาถึงปากถ้ำ กำลังจะก้าวเข้าไป ก็ได้ยินเสียงร้องต่ำ ๆ ดังแว่วมาจากด้านใน

เสียงนั้นฟังแฝงแววข่มขู่เล็กน้อย ทว่ากลับนุ่มนวลนัก คล้ายเสียงออดอ้อนของลูกสุนัขน้อยไม่มีผิด

กู้เหมยตั่วมิได้หวาดกลัว เดินลึกเข้าไปไม่หยุดยั้ง

นางค่อย ๆ เดินเข้าไป ส่วนเจ้าลูกเสือแดงก็ค่อย ๆ ถอยหนี แต่ก็ไม่วายคำรามขู่ตลอดเวลา

“เจ้าจงเงียบเสียงเถิด ร้องอย่างกับลูกหมาน้อย ไม่มีท่าทีข่มใครได้เลย”

หมางั้นรึ? ทั้งบ้านเจ้าต่างหากที่เป็นหมา! ข้านี่คือเซียนชั้นสูง เทพชั้นสูงเชียวนะ!” เจ้าเสือแดงน้อยตะโกนลั่น

กู้เหมยตั่วมิได้ใส่ใจว่ามันจะร้องว่าอย่างไร ก้าวเข้ามาอุ้มขึ้นดูแล้วกล่าวว่า “อ้อ ที่แท้ก็เป็นลูกเสือเพศผู้นี่เอง”

“ปล่อยข้านะ เจ้าแม่สาวลามก!” เจ้าเสือแดงน้อยดิ้นสุดแรงจนหลุดจากมือกู้กู้เหมยตั่ว แล้วถอยกรูดไปสองก้าว

เจ้าเสือแดงหน้าแดง แต่เสียดายที่ดูไม่ออก ทว่าท่าทีโกรธเกรี้ยวนั่นกลับน่ารักเหลือใจ ทั้งงี่เง่า ทั้งน่าเอ็นดู จนกู้เหมยตั่วถึงกับคันไม้คันมืออยากเข้าไปฟัด

ไฉนเจ้าถึงได้น่ารักปานนี้เล่า?

“ตามข้ามาเถิด ข้าจะดูแลเจ้าอย่างดีเลยเชียว จะหาอาหารเลิศรสให้เจ้ากินด้วย” กู้เหมยตั่วกล่าวล่อใจ

เจ้าลูกเสือแดงทำหน้าราวกับดูแคลนสิ้นดี แล้วกู้เหมยตั่วก็ดันมองออกเสียด้วยสิ

“หากเจ้าคิดจะอยู่บนเขานี้ไปตลอด วันหนึ่งย่อมถูกผู้คนพบเข้า แล้วเมื่อนั้น เคราะห์เจ้าคงหนักหนานัก คนอื่นเขาไม่ได้ใจดีปากหวานเยี่ยงข้าหรอกนะ”

เจ้าเสือแดงครุ่นคิดในใจว่า “ตอนนี้ข้าสูญเสียพลังสิ้น ถูกส่งลงมายังโลกมนุษย์ แม่หญิงลามกนี่ก็พูดถูก หากถูกใครจับได้ มีแต่จะถูกเลี้ยงเป็นสัตว์เล่น หรือไม่ก็ถูกกินเข้าไป ช่างเป็นเรื่องร้ายเสียจริง”