จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 27

ข้าจะให้นางได้เห็นฤทธิ์เดชของข้าสักหน่อย!

กังโต้ววิ่งปรู๊ดออกไปอย่างรวดเร็ว

ทุกคนเห็นเพียงเงาสีแดงวูบผ่านสายตาไปแวบหนึ่ง แล้วก็หายวับไปกับตา

“ท่านปู่หัวหน้าหมู่บ้าน ท่านปู่หัวหน้าตระกูล เมื่อใดว่าง ขอให้ช่วยไปยังเรือนเก่าตระกูลกู้สักครั้ง บอกพ่อเฒ่ากู้ด้วยว่า ครั้งแรกพอให้อภัย ครั้งที่สองยังพอทน แต่จะไม่มีครั้งที่สามหรือสี่อีก!”

หากเขาไม่ห้ามแม่เฒ่าซุนให้ดี ก็อย่าได้โทษว่าข้าใจแข็งนักเลย เจอกันที่ที่ว่าการอำเภอเถิด! ข้าจะฟ้องนางในข้อหาแอบอ้างเป็นญาติ ล่อลวงเพื่อเรียกเอาเงินทอง!”

สำหรับหญิงปากกล้าอย่างแม่เฒ่าซุน ผู้ใหญ่บ้านกับหัวหน้าตระกูลเองก็จนปัญญา ในฐานะเจ้าหน้าที่ของหมู่บ้าน พวกเขาย่อมไม่อยากให้เรื่องบานปลายถึงที่ว่าการอำเภอ ทำได้เพียงพูดปลอบกู้เหมยตั่วให้มองข้ามไปเสีย อย่าไปถือสาหาความกับนางนักเลย

“ข้าไปหาเรื่องนางก่อนหรือ? ก็เป็นนางนั่นแหละที่จ้องจะหาเรื่องข้า! เมื่อก่อนข้ายังนึกเกรงใจ เพราะเขาเป็นท่านพ่อท่านแม่ให้กำเนิดท่านพ่อข้า แต่ตอนนี้ อย่าหวังเลยว่าจะตามใจใครอีก หน้าด้านกันทั้งโขยง!”

ท่านปู่หัวหน้าหมู่บ้าน ท่านปู่หัวหน้าตระกูล ข้าขอฝากบอกพ่อเฒ่ากู้ด้วย หากยังเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกครั้ง ข้าจะไปถึงโรงเรียนของอำเภอแล้วแจ้งเรียนขุนนางผู้ดูแลการศึกษาด้วยตนเอง

กู้ชุนลี่ ปล่อยให้คนในบ้านขายลูกพี่ลูกน้องชายหญิงของตน เพื่อนำเงินไปจ่ายค่าเล่าเรียน! ให้ขุนนางฝ่ายการศึกษาเพิกถอนสิทธิ์เข้าสอบของเขาเสีย เขายังคิดจะสอบเป็นซิ่วไฉอีกหรือ? ฝันไปเถิด!”

“อย่า ๆ ๆ เลยนะ ตั่วตั่วเอ๋ย ถ้ามีคนในหมู่บ้านสอบติดซิ่วไฉได้จริง ๆ ก็เป็นเรื่องน่ายินดีไม่ใช่หรือ?”

เด็กคนนี้นี่ พอถือไพ่เหนือกว่า ก็ไม่ยอมปล่อยเลยจริง ๆ!

กู้เหมยตั่ว: ข้าเป็นฝ่ายถูก แล้วไยต้องยอมให้ใคร? จะปล่อยให้พวกเขามารังควานข้าอยู่ร่ำไปหรืออย่างไร?

“ท่านปู่หัวหน้าหมู่บ้าน ท่านปู่หัวหน้าตระกูล ก็ได้ เช่นนั้นฝากพวกท่านไปบอกพ่อเฒ่ากู้แทนข้าด้วยแล้วกันบอกว่า ข้าน่ะ ขออวยพรให้กู้ชุนลี่สอบผ่านราบรื่น คว้าสามอันดับใหญ่ได้ครบทุกสนามเลยเถิด!”

กู้เหมยตั่ว: ให้ตายเถอะ! เขามีสติปัญญาอย่างนั้นรึ? มีคุณธรรมพอจะคู่ควรกับตำแหน่งพรรค์นั้นหรือ?

เพราะคนที่ช่วยกันก่อกำแพงลานมีมาก และงานนี้ก็ไม่ต้องใช้ทักษะฝีมืออะไรมากนัก ความคืบหน้าจึงเร็วมาก เกือบเสร็จสมบูรณ์แล้ว เหลือเพียงแค่ประตูไม่กี่บานเท่านั้น

ด้านหลังเรือน ก็คือด้านเหนือ ติดแม่น้ำ จึงเว้นประตูไว้ทางนั้น ด้านตะวันตกของเรือนห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งลี้ เป็นทางหลวงไปเมืองอำเภอ ก็เว้นประตูไว้เช่นกัน ด้านหน้าซึ่งเป็นทิศใต้ เป็นประตูใหญ่ของเรือน ส่วนสองข้างก็เว้นไว้เป็นประตูข้าง

แม้กำแพงรอบเรือนจะก่อเสร็จแล้ว แต่กู้เหมยตั่วก็ยังให้กู้ชุนจิ่วคอยนำพาเหล่าหนุ่มตัวอักษร “เยว่” ไปเก็บหินตามริมแม่น้ำและปลายนา ยามไม่มีงาน ไม่ว่าจะก้อนใหญ่ก้อนเล็กก็เก็บไว้หมด เพราะวันหน้าจะต้องใช้ก่อคอกไก่เป็ด คอกม้าโค อีกทั้งยังต้องปูทางหินไปถึงถนนหลวงด้วย ซึ่งต้องใช้หิน กรวด และทรายอีกมากนัก

เด็กเล็กในหมู่บ้านก็พากันมาช่วยด้วยไม่น้อย อย่างน้อยก็ได้กินข้าวปลาอิ่มท้องสักมื้อ

เด็กๆ ยังพาเรื่องขำขันมาด้วย บอกว่าแม่เฒ่าซุนกำลังจะกลับไปทำงาน กลางทางดันโดนสุนัขขาวตัวหนึ่งงับกางเกงหลุด เปิดก้นโพล่ออกมา พอพ่อเฒ่ากู้ที่เพิ่งกลับจากทำงานเห็นเข้า ก็ซัดไปชุดใหญ่

กู้เหมยตั่วนึกถึงกังโต้วขึ้นมาในทันที