จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 28

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อไม่คาดคิดเลยว่า เจ้าหนูตัวน้อยจะเอ่ยถามคำถามเช่นนี้ขึ้นมาตั้งแต่แรก

“เจ้ารู้จักตัวหนังสือเยอะแล้วหรือยัง?”

เสี่ยวซื่อชี้ไปที่หนังสือที่กู้เหมยตั่วนำมาด้วยแล้วพูดว่า “ตัวอักษรบนหนังสือนั้น ข้ารู้จักหมดแล้ว แต่พี่สาวบอกว่า การรู้จักกับการเขียนนั้นคนละเรื่องกัน ถ้าไม่ฝึกเขียน ความจำจะไม่ลึกซึ้ง แล้วอีกไม่นานก็จะลืมหมด”

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนหันไปมองเสี่ยวหวู่แล้วเอ่ยว่า “แล้วเจ้าล่ะ อยากถามอะไรหรือไม่?”

เสี่ยวหวู่มองพี่สาวกับพี่ชาย ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้เซี่ยงอวิ่นเจ๋อ

“พี่ชาย ข้าขอยืมหนังสืออีกเล่มได้หรือไม่? บ้านข้าตอนนี้ยังไม่มีหนังสือเลย แต่พี่สาวบอกว่า วันหน้าจะต้องมี จะมีหนังสือเยอะมาก แล้วก็จะสร้างห้องหนังสือใหญ่ ๆ ด้วย ถึงตอนนั้นจะเชิญพี่ไปอ่านหนังสือที่บ้านข้านะ!”

“ฮ่า ๆ ได้สิ! ถึงตอนนั้นพี่จะไปอ่านหนังสือที่บ้านเจ้า” “พวกเจ้าสองคนไปนั่งรอก่อน เดี๋ยวพี่ไปหยิบหนังสือมาให้”

เจี้ยนเซิงแอบเบ้ปากพลางพูดว่า “ห้องหนังสือใหญ่ หนังสือเยอะ? ห้องหนังสือของท่านเจ้าคุณที่เมืองหลวงน่ะสิถึงจะเรียกว่าห้องหนังสือใหญ่ของแท้ นั่นแหละถึงจะเรียกว่ามีหนังสือมากจริง ๆ!”

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อหยิบพู่กัน กระดาษ หมึก และแท่นฝนออกมา เลือกพู่กันขนนุ่มสองด้ามแล้วยื่นให้ฝาแฝด ส่วนตนก็ถือไว้หนึ่งด้าม แล้วคลี่กระดาษออก กู่เหมยโต๋เห็นท่าทีก็รู้หน้าที่ รีบลงมือฝนหมึกให้ทันทีอย่างรู้ใจ

เจี้ยนเซิงที่กำลังจะก้าวเข้ามาช่วย ก็ชะงักแล้วถอยกลับไปทันที

กู้เหมยตั่วว่า “อันนี้ข้าทำเป็น เคยเห็นที่บ้านท่านปู่หัวหน้าหมู่บ้านมาแล้ว”

ว่าแล้ว เซี่ยงอวิ่นเจ๋อก็เริ่มสอนฝาแฝดเขียนตัวหนังสือด้วยพู่กันอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนกู้เหมยตั่วก็นั่งฝนหมึกพลางสังเกตดูอย่างเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ

นางเองก็ต้องเรียนเหมือนกันล่ะ ลายมือแย่เกินไป น่าอายจะตาย!

ไม่รู้ว่าท่านผู้เฒ่าเซี่ยงกลับมาเมื่อไร พอเห็นภาพในห้องหนังสือก็รู้สึกอบอุ่นใจอยู่ไม่น้อย ยืนดูอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเดินจากไปเงียบ ๆ

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อเหลือบตามองออกไปนอกหน้าต่างแวบหนึ่ง

เซี่ยงอวิ่นเจ๋อสอนเพียงห้าตัวอักษร ได้แก่ กู้ จ้าว เฉียน ซุน และหลี่ พอกู้เหมยตั่วร้องขอเพิ่มเติม ก็เลยสอนให้อีกหนึ่งตัวคือ “เซี่ยง”

“การเขียนอักษรต้องอาศัยการฝึกฝน อย่ารีบร้อน อย่าหวังมากไป พวกเจ้ายังเด็ก ข้อมือยังไม่แข็งแรง วันละครึ่งชั่วยามก็พอแล้ว ค่อย ๆ เพิ่มเวลาทีหลังก็ยังทัน

พู่กัน กระดาษ หมึก และแท่นฝนสองชุดนี้ก็ให้พวกเจ้า กลับไปแล้วก็ฝึกเขียนให้ดีล่ะ”

ฝาแฝดกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพ ดีใจจนยิ้มแย้มถือของของตนไว้แน่น แล้วไปยืนข้างพี่สาว เตรียมตัวกลับบ้าน

กู้เหมยตั่วหยิบหนังสือที่เซี่ยงอวิ่นเจ๋อหาให้ขึ้นมา แล้วกล่าวว่า “คุณชายเซี่ยง รบกวนท่านช่วยเขียนรายชื่อหนังสือให้หน่อยได้หรือไม่? คราวหน้าข้าเข้าเมืองอำเภอ จะได้หาซื้อติดบ้านไว้ หนังสือสำหรับเริ่มเรียนพวกนี้ บ้านเราควรมีติดไว้บ้าง”

อีกอย่าง รบกวนช่วยแนะนำหนังสือพวกชีวประวัติ บันทึกท่องเที่ยว หรือว่าหนังสือเกี่ยวกับภูมิประเทศกับขนบธรรมเนียมที่ข้าอ่านได้ด้วยเถิด ส่วนพวก《ข้อห้ามสตรี》《หลักเกณฑ์สำหรับสตรี》《คัมภีร์ความกตัญญู》อะไรนั่น ข้าไม่เอาหรอกนะ”

เซี่ยงอวิ่นเจ๋ออดขำไม่ได้ นังหนูคนนี้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว เรื่องอะไรที่เป็นการคล้องโซ่ล่ามตนเองไว้ นางไม่มีทางยอมทำหรอก!