จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 32
ยานั้นเขายกให้ข้าตอนใกล้สิ้นใจ แล้วเขายังเผาตำรับหนังสือมากมายต่อหน้าข้าอีกด้วย
เขาว่าหนังสือพวกนี้เป็นตัวก่อเภทภัย เดิมทีควรช่วยผู้คนได้มากมาย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นทำร้ายคนเสียมากกว่า อนาคตอาจจะยิ่งก่อภัย จึงต้องเผาทิ้งเสีย
ยาพวกนี้มีคำอธิบายแนบไว้ บอกละเอียดว่ารักษาโรคใดได้บ้าง และต้องใช้อย่างไร”
“แล้วท่านปู่นั่นได้กล่าวสิ่งใดไว้อีกหรือไม่?”
“ตอนข้าช่วยท่านปู่ไว้ เขาก็ใกล้สิ้นใจเต็มทีแล้ว หลังจากเผาหนังสือกับต้นฉบับเหล่านั้น แล้วบอกเรื่องยาจนเสร็จสิ้น เขาก็สิ้นลมไปเลย
เขาสั่งให้ข้าฝังร่างเขาไว้แถวนั้นในป่าเขา อีกทั้งห้ามตั้งป้าย ห้ามเซ่นไหว้อะไรทั้งสิ้น”
นี่เป็นคำกล่าวที่กู้เหมยตั่วคิดเตรียมไว้แต่แรกแล้ว เพราะยาพวกนี้ในภายหน้าจะมีคนรู้จักมากขึ้น จำเป็นต้องมีที่มาที่ไปไว้กล่าวอ้าง
ท่านแม่ทัพเห็นกู้เหมยตั่วมีท่าทีเศร้าสร้อย จึงเปลี่ยนเรื่องพูดเสีย
“ยัยหนู เจ้าบอกว่ามีแรงมหาศาลแต่กำเนิด แล้วแรงของเจ้ามากสักเพียงใดกัน?”
ทหารล้วนยกย่องเชิดชูในเรื่องพละกำลัง เรื่องเช่นนี้ย่อมเป็นที่สนใจอยู่แล้ว
กู้เหมยตั่วส่ายหัวเบา ๆ แล้วว่า “ยังไม่เคยลองดอก”
ขณะนั้นเอง ลุงฝูก็เดินเข้ามา ในมือถือโจ๊กใสหนึ่งถ้วย กับอาหารเคียงสองอย่างมาด้วย
กู้เหมยตั่วว่า “ลุงฝูเอ๋ย ท่านขี้เหนียวนัก ดูรูปร่างท่านแม่ทัพสิ ถึงจะกินมากไม่ได้ แต่ถ้วยเดียวนี้มันก็ไม่พอหรอกนะ”
ลุงฝูว่า “เดี๋ยวข้าจะไปตักมาอีกถ้วยหนึ่ง”
กู้เหมยตั่วว่า “ท่านแม่ทัพ กินช้า ๆ เถิด พอกินเสร็จแล้ว เราค่อยหาที่ว่าง ๆ ลองดูกันว่าข้ามีแรงมากสักเพียงใด”
หลังมื้ออาหาร ทั้งสามก็ออกมาที่ลานหน้าเรือน มาหยุดยืนตรงโต๊ะหินหกเหลี่ยม แม่ทัพกู่กล่าวว่า “ยัยหนู เจ้าลองดูเถิด”
กู้เหมยตั่วกะดูคร่าว ๆ เห็นว่าโต๊ะหินนี้น่าจะหนักราวสี่ถึงห้าร้อยชั่งได้
หันไปถามแม่ทัพกู่ว่า “จะลองอย่างไรหรือเจ้าคะ จะให้ยกขึ้นหรือจะให้ทุบมันให้แหลก?”
“แล้วแต่เถิด”
กู้เหมยตั่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วย่อตัวลง ใช้สองมือออกแรงจับขาโต๊ะไว้ แล้วค่อย ๆ ยกมันขึ้นมาอย่างช้า ๆ
จากนั้นนางก็รวบรวมแรงทั้งหมด ขว้างโต๊ะหินขึ้นสู่บนฟ้า พอโต๊ะร่วงลงมาอย่างรวดเร็ว นางก็ยื่นมือออกไปรับไว้ได้อย่างมั่นคง
จิ่งถังกับแม่ทัพกู่ต่างก็ถึงกับตกตะลึง
แท้จริงแล้วแรงของกู้เหมยตั่วยังมีมากกว่านี้นัก เพียงแต่นางยังอยากเก็บแรงไว้บ้าง เผื่อมีไพ่ตายให้ใช้ภายหน้า
ท่านแม่ทัพหัวเราะพลางว่า “ฮ่า ๆ ยัยหนูนี่แรงเหนือคนจริง ๆ”
“ข้าก็ชักจะหิวแล้วเหมือนกันนะ” กู้เหมยตั่วว่าพลางตบพุงน้อย ๆ ของนางเบา ๆ
บทใหม่
ตอนฟรี
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์