จากสาวบ้านนา สู่ฮูหยินจอมพยัคฆ์ นิยาย บท 36

"ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว เพราะมีเจ้าอยู่"

"พี่ใหญ่ ท่านคิดเช่นนี้ไม่ถูกนะ"

"พึ่งฟ้า พึ่งดิน มิสู้พึ่งตนเอง หากท่านพึ่งพาข้า แล้วถ้าข้าไม่อยู่เล่า?"

กู้ชุนจิ่วถึงกับตกตะลึงอ้าปากค้าง เมื่อได้ยินคำพูดของน้องสาว

"พี่ใหญ่ ท่านค่อยๆ คิดทบทวนคำพูดของข้านะ"

"หากมีเวลา ท่านกับพี่รองมาหาข้าด้วยกันนะ ข้ามีบางอย่างจะให้พวกท่าน"

กู้เหมยตั่วต้องการให้พี่ใหญ่พี่รองกินยาเม็ดล้างไขกระดูก เพื่อเสริมสร้างพลกำลังให้แข็งแกร่ง

แฝดน้อยยังเล็กเกินไป รออีกสองปีค่อยว่ากัน

สาเหตุที่ในตอนนั้นพ่อเฒ่ากู้คัดค้านการแยกบ้านอย่างรุนแรง ก็เพราะเขารู้ดีแก่ใจว่า หากบ้านสี่แยกออกไปแล้ว งานในบ้านก็จะไม่มีใครทำ

ความเกียจคร้านของเจ้าใหญ่ ความโลภของเจ้าสาม และความเจ้าเล่ห์ของเจ้าห้า ล้วนเป็นสิ่งที่เขารู้ดีแก่ใจที่สุด

เขาเกรงว่าหลังจากแยกบ้านแล้ว งานทั้งหมดทั้งที่บ้านและในไร่นา จะตกอยู่บนบ่าของเขากับเจ้ารอง

ไม่ผิดจากที่คิดไว้เลย

ในไร่นาจำเป็นต้องใส่ปุ๋ยแล้ว ที่บ้านเดิมตระกูลกู้นั้นเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ไว้ไม่น้อย ปุ๋ยจึงสะสมไว้มากพอ พ่อเฒ่ากู้จึงพาเหล่าชายไปหาบปุ๋ยลงนา

ตอนเช้าออกไปมีห้าคน ตอนเที่ยงกลับมา กลับเหลือเพียงพ่อเฒ่ากู้กับกู้เหล่าเอ้อร์สองคนเท่านั้น

เหล่าต้า เหล่าซาน เหลาหวู่ไม่รู้กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ต่างก็นั่งรออยู่ข้างโต๊ะรอกินข้าวแล้ว

พ่อเฒ่ากู้หายใจหอบวางคานหาบลง แล้วล้างมือพร้อมกับกู้เหล่าเอ้อร์ เตรียมตัวกินข้าว

แม่เฒ่าซุนเดินออกมาจากในห้อง แล้วก็นั่งอยู่ข้างโต๊ะรอกินข้าวเช่นกัน

แต่วันนี้ หน้าเตาไฟกลับวังเวง ไม่ได้มีกลิ่นหอมของข้าวปลาอาหารโชยออกมาเลย

เถียนซื่อพากู้ชุนไหลออกมา กู้ชุนไหลมองไปที่โต๊ะครั้งหนึ่งแล้วเอ่ยว่า "ท่านแม่ ไม่มีข้าวเลย ข้าหิวแล้วนะขอรับ"

เถียนซื่อจับกู้ชุนไหลไว้ "ไม่ต้องรีบร้อน วันนี้ท่านป้าสะใภ้สามของเจ้าเป็นคนทำอาหาร อีกไม่นานก็จะมีให้กินแล้ว"

เจิ้งซื่ออุ้มกู้ชุนเซิ่งเดินออกมาเช่นกัน เจิ้งซื่อถามแม่เฒ่าซุนว่า

"ท่านแม่ เหตุใดข้าจึงได้ยินเสียงหมูในบ้านร้องมาตลอดทั้งเช้าเล่า มันหิวแล้วใช่หรือไม่เจ้าคะ? ควรให้อาหารเพิ่มขึ้นหน่อย ถึงตอนตรุษจีนเชือดแล้วถึงจะมีเนื้อ มิฉะนั้นหมูจะผอมซูบเอาได้นะเจ้าคะ"