จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 113

ภายในคลังสมบัติลับของสำนักคุนหลุน จ้าวเทียนกำลังเดินดูสวนสมุนไพรล้ำค่าอย่างตื่นเต้น หากเขาพบว่าต้นไหนสามารถใช้งานได้ ก็จะเก็บลงในแหวนมิติ ซึ่งเหยียนซืออู่ได้อนุญาตแล้ว

ด้วยจำนวนที่มากถึง 2000 ต้น คงไม่สามารถนำกลับไปปลูกที่คฤหาสน์ดาราสวรรค์ได้ จ้าวเทียนคิดว่าปล่อยให้มันเติบโตอยู่ในที่แห่งนี้ดีกว่า เมื่อใดที่เขาต้องการใช้ก็ค่อยมาเอา

สถานที่แห่งนี้ ถูกจัดเตรียมให้มีสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมแก่การเจริญเติบโตของสมุนไพรเหล่านี้อยู่แล้ว อีกทั้งไม่ต้องคอยกังวลว่าจะมีคนมาขโมย เพราะแผ่นหยกที่ใช้เป็นกุญแจอยู่กับตัวเขาเอง

ครั้งนี้คนที่ได้ประโยชน์มากที่สุดคือโม่ปิงหยู เพราะดวงวิญญาณของเธอเป็นโอสถจักรพรรดิ เพียงแค่นั่งฝึกวิชาในสถานที่แห่งนี้ก็ได้รับประโยชน์มากมาย ทุกครั้งที่เธอสูดลมหายใจเอาพลังวิญญาณของสมุนไพรพวกนี้เข้าไป พลังในร่างของเธอก็เพิ่มขึ้นจนรู้สึกได้

หืม

“ ปิงหยู…หยุดก่อน การทำแบบนั้นจะทำให้สวนสมุนไพรเสียหายได้ ” จ้าวเทียนรีบห้ามเอาไว้ เนื่องจากเขาสัมผัสได้ถึงความเสื่อมถอยของสวนสมุนไพรแห่งนี้ทุกครั้งที่โม่ปิงหยูสูดเอาพลังวิญญาณเข้าไป

“ หนูขอโทษค่ะ…พอดีหนูลืมตัวไปหน่อย ”โม่ปิงหยูพูดขึ้นด้วยสีหน้าเจื่อนๆ เธอวิ่งมาหาจ้าวเทียนด้วยท่าทางสำนึกผิด

“ ไม่เป็นไรหรอก…เดี๋ยวฉันจะหลอมพวกมันเป็นโอสถให้หนูเอง มันจะได้ผลดีกว่ามาก ” จ้าวเทียบตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เขาใช้มือลูบหัวสาวน้อยด้วยความเอ็นดู ทำให้เธอส่งยิ้มหวานให้ด้วยความพึงพอใจ

“ หึหึหึ แอบมาทำอะไรกันตรงนี้เนี่ยทั้งสองคน…ไม่สนใจฉันเลยน้า ” จ้าวหยูเหมยพูดด้วยเสียงล้อเลียน เธอเดินมาถึงตั้งนานแล้วแต่กลับไม่มีใครสนใจ

“ ป่าวนะคะ…หนูก็แค่ยืนคุยกับอาจารย์เอง ” โม่ปิงหยูตอบแบบเขินๆ เธอรีบวิ่งไปเกาะแขนจ้าวหยูเหมยแล้วพูดคุยเรื่องต่างๆอย่างร่าเริง

จ้าวเทียนมองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วก็ส่ายหน้าเบาๆ น้องสาวเขาสนิทกับโม่ปิงหยูยิ่งกว่าตัวเขาเสียอีก ทั้งสองคนเหมือนกับเป็นพี่น้องกันจริงๆ

“ หลานมาดูตรงนี้ซิ ” เสียงของเหยียนซืออู่ดังมาจากห้องโถงด้านนอก

จ้าวเทียนก็เดินออกไปดูทันที ในส่วนห้องโถงด้านนอก ที่เป็นสถานที่เก็บอาวุธนั้น มีอาคมลวงตากับกำแพงอีกด้านเช่นกัน แต่ได้ถูกเหยียนซืออู่ทำลายไปแล้ว

ภายในห้องลับทางด้านนี้ เต็มไปด้วยชั้นหนังสือมากมาย นอกจากเคล็ดวิชาต่อสู้แล้วยังมีความรู้เรื่องศาสตร์แขนงต่างๆอีกหลายอย่าง เช่น การทำนาย สร้างอาวุธ หลอมโอสถ พิชัยสงคราม แม้แต่ตำราการก่อสร้างก็ยังมี

“ เคล็ดวิชาพวกนี้…อยู่เหนือกว่าระดับตำนาน ” เหยียนซืออู่พูดออกมาด้วยสีหน้าตื่นเต้น ตรงหน้าเขามีคัมภีร์อยู่สี่เล่มที่มีกลิ่นอายต่างจากเล่มอื่น พวกมันถูกจัดเก็บไว้ในกล่องหยกอย่างดี

จ้าวเทียนได้หยิบขึ้นมาพลิกอ่านอย่างสนใจ

“ ศรเงาสังหาร…เคล็ดวิชาธนูระดับนภา ”

นี่มัน…

‘ น่าสนใจมาก…แม้แต่บนแดนสวรรค์ เคล็ดวิชาที่เกี่ยวกับธนูยังพบเจอได้ยาก เพราะมันถูกใช้ในการสงคราม ขุมอำนาจแต่ละแห่งต่างก็เก็บไว้เป็นความลับ ’

‘ จากที่ฉันใช้สัมผัสวิญญาณตรวจสอบดู อาวุธที่อยู่ที่นี่เกือบหนึ่งในสามก็เป็นธนู ฉันคิดว่าคัมภีร์อีกสามเล่มคงจะเป็นระดับนภาเช่นกัน และถูกจัดเตรียมไว้สำหรับฝึกกองกำลัง ’

‘ อาวุธระดับเทพและกึ่งเทพ…มีแต่ขอบเขตเซียนขึ้นไปถึงจะแสดงอานุภาพที่แท้จริงของพวกมันได้ นี่หมายความว่าผู้ก่อตั้งสำนักคุนหลุนต้องการสร้างกองกำลังเซียน 550 คนงั้นเหรอ ’

แค่คิดมาถึงตรงนี้ จ้าวเทียนก็รู้สึกชื่นชมความกล้าหาญของผู้ก่อตั้งสำนักคุนหลุนจริงๆ ทั้งสวนสมุนไพรสำหรับหลอมโอสถ รวมทั้งอาวุธและคัมภีร์ชั้นยอด ด้วยทรัพยากรขนาดนี้ต่อให้คิดครองโลกก็คงไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่จากที่ท่านตาเล่าให้ฟัง ผู้ก่อตั้งไม่ได้บอกความลับนี้กับคนในสำนักเลย แล้วเขาต้องการจะใช้ทรัพยากรเหล่านี้กับใครกัน

“ ต้องการอะไรก็เอากลับไปได้เลยนะ…เพราะถ้าไม่มีหลานก็คงไม่สามารถเปิดคลังสมบัติลับได้หรอก ” เหยียนซืออู่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เขารู้ว่าตอนนี้จ้าวเทียนกำลังเพาะสร้างขุมกำลังของตัวเอง เหลือเวลาไม่มากแล้วก่อนที่ประตูสำนักโบราณจะเปิด ซึ่งด้านในนั้นมีศัตรูของเขาคือสำนัก 5 ขุนเขากระบี่อยู่ อนาคตคงต้องเกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือดแน่นอน

“ ตกลงครับ…งั้นผมจะเอาอาวุธพวกนั้นออกไปครึ่งหนึ่งและคัมภีร์พวกนี้ทั้งหมด ผมจะเก็บมันไว้ที่ห้องหนังสือคฤหาสน์ ไว้สำหรับฝึกฝนให้กองกำลังของพวกเรา ”

“ ได้สิ…แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน หากเกิดอะไรขึ้นในอนาคต พวกเราก็ยังมีต้นทุนสำหรับเริ่มต้นใหม่ สถานที่แห่งนี้ตาคิดว่ามันปลอดภัยที่สุดแล้ว ” เหยียนซืออู่พยักหน้าเห็นด้วย

ใช้เวลาไม่นานจ้าวเทียนก็เก็บทุกอย่างลงในแหวนมิติเรียบร้อย หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินไปสำรวจกำแพงอีกสองด้าน แต่ก็ไม่พบอะไรอีก

“ เอ๋…บนเพดานมีตัวหนังสือด้วยเหรอ ” จ้าวหยูเหมยพูดขึ้นด้วยความแปลกใจ ตรงใจกลางห้องด้านบนเพดาน มีข้อความอยู่สองประโยค

เธอเลยอ่านออกมาดังๆ

“ เต๋าสวรรค์ไร้ความปราณี เห็นทุกชีวิตไร้ค่าดุจหุ่นฟาง ”