จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 188

หลังจากที่ตัดสินใจลอบเข้าไปสังเกตการณ์ดู พวกจ้าวเทียนก็เดินลึกเข้าไปในป่าทางด้านหน้าเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงตะโกนบางอย่าง

ชู่วว

จ้าวเทียนส่งสัญญาณให้ไปตามทิศทางของเสียงอย่างระมัดระวัง เขารู้ดีถึงขีดจำกัดในตอนนี้ ต่อให้ฝ่ายตรงข้ามไม่มียอดฝีมือระดับเซียนอยู่ แต่ด้วยจำนวนที่แตกต่างกันมากเกินไป มันก็ทำให้สู้ได้ลำบาก

หลังจากที่กระโดดขึ้นไปบนกิ่งไม้สูง ผลักกิ่งไม้ใหญ่ที่บดบังร่างออกเล็กน้อย พวกเขาก็เห็นคนสองกลุ่มกำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่

ฝ่ายหนึ่งมีประมาณเกือบร้อยคน เป็นกองกำลังนักรบใส่ชุดเกราะเต็มยศเหมือนเป็นทหาร มีแม่ทัพชราตาเดียวนำทัพมาเอง

อีกกลุ่มที่มีท่าทีเสียเปรียบ เป็นกองกำลังชายชุดดำสวมหน้ากากประมาณห้าสิบคน กำลังยืนล้อมหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบปีนางหนึ่งเอาไว้ ที่ข้างกายเธอมีเด็กชายอายุประมาณสิบปีอยู่ด้วย

“ แย่แล้วล่ะ…ดูเหมือนครั้งนี้พวกเราจะเจอปัญหาเข้าจริงๆ ” คังหลินกระซิบเสียงเบา

“ คุณรู้จักหญิงสาวคนนั้นเหรอ ” จ้าวเทียนถามขึ้นด้วยท่าทีเคร่งเครียด ฝ่ายตรงข้ามมีปรมาจารย์แฝงตัวอยู่ถึงสามคน ที่น่าหนักใจที่สุดคือแม่ทัพชราตาเดียวนั่นเป็นถึงปรมาจารย์ขั้นสูงอีกด้วย

“ ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก…หญิงสาวคนนั้นเธอมีฐานะเป็นคู่หมั้นของฉันเอง ” คังหลินพูดขึ้นด้วยท่าทีเหนื่อยใจ

“ คู่หมั้นของคุณ…แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ” จ้าวเทียนถามขึ้นด้วยความแปลกใจ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้

“ คู่หมั้นของฉันเป็นองค์หญิงลำดับที่สิบของราชวงศ์ต้าฉิน ส่วนเด็กชายที่อยู่ด้านข้างนั่นก็เป็นน้องชายของเธอ ซึ่งเป็นองค์ชายที่มีสิทธิ์สืบทอดบัลลังก์ ”

“ ส่วนเหตุผลที่เธออยู่ที่นี่…ก็เพราะเดินทางมาเข้าพิธีหมั้นกับตัวฉันเอง ” คังหลินพูดออกมาเบาๆ

“ งั้นการที่คุณถูกซุ่มโจมตีในป่า…คงเป็นเพราะเธอใช่ไหม ” ตอนนี้จ้าวเทียนได้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดแล้ว

“ ก็คงเป็นอย่างที่นายคิด…ฝ่ายตรงข้ามมีจุดประสงค์อยู่ที่องค์ชายคนนั้น และต้องการฆ่าคนเพื่อปิดปากทั้งหมด ส่วนตัวฉันที่พากองกำลังออกมารับคู่หมั้น ก็คงถูกลูกหลงเข้าไปพอดี ” คังหลินตอบด้วยสีหน้าเซ็งๆ

เจ้าของร่างเดิมของเขาช่างน่าสงสารจริงๆ อยู่ดีๆก็ต้องตายไปแบบโง่งม โดยที่ไม่ได้รู้เรื่องราวด้วยเลย

“ คุณอยากช่วยเธองั้นเหรอ…บางทีเธออาจจะใช้กองกำลังของคุณเป็นเหยื่อล่อก็ได้นะ ถึงหนีมาได้ไกลขนาดนี้ ” จ้าวเทียนถามขึ้นอย่างจริงจัง เขาเชื่อว่าคังหลินก็คงดูออก

เรื่องมันง่ายมาก เพราะจุดที่กองกำลังของคังหลินโดนซุ่มโจมตี กับตำแหน่งปัจจุบัน มันห่างไกลกันมาก

หากเป็นไปตามที่จ้าวเทียนคิด องค์หญิงคนนี้คงรู้ข่าวว่าจะถูกลอบโจมตี จึงใช้กองกำลังของคังหลินเป็นเหยื่อล่อ ส่วนตัวเองก็พาองค์ชายหลบหนีเข้าเมือง

‘ ถ้าคิดในมุมมองของเธอ…การปกป้ององค์ชายที่มีสิทธิสืบทอดบัลลังก์นั้นถูกต้อง แต่การใช้ชีวิตของคู่หมั้นตัวเองเป็นตัวหมากแบบนี้ มันก็เลือดเย็นเกินไป ’

‘ การยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมาย โดยไม่เลือกวิธีการ นี่เป็นสิ่งที่ฉันรังเกียจที่สุด ’

เมื่อเห็นสีหน้าของจ้าวเทียน คังหลินก็คาดเดาความคิดอีกฝ่ายออก เขาจึงถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วพูดขึ้น

“ หากพวกเราปล่อยให้เธอตาย…ชีวิตหลังจากนี้คงลำบากแน่นอน ฮ่องเต้ของต้าฉินไม่ใช่คนใจกว้างนัก การที่ลูกสาวและลูกชายของเขามาตายในพื้นที่ของฉัน นายคิดว่าใครเป็นคนแรกที่ต้องรับผิดชอบล่ะ ”

“ …. ” จ้าวเทียนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก

ในระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน การต่อสู้ด้านล่างก็เหมือนจะรู้ผลแล้ว ถึงแม้กองกำลังหน้ากากจะมีน้อยกว่า แต่ทุกคนล้วนต่อสู้แบบไม่กลัวตาย ทำให้สังหารฝ่ายศัตรูไปได้เยอะมาก

จนตอนนี้ฝ่ายของแม่ทัพชราตาเดียวเหลือทหารเพียงยี่สิบคนเท่านั้น ส่วนปรมาจารย์สามคน ก็ตายไปสองคนและได้รับบาดเจ็บอีกหนึ่ง เมื่อรวมกับแม่ทัพที่เป็นหัวหน้า เท่ากับว่าพวกจ้าวเทียนต้องรับมือกับปรมาจารย์สองคน

“ องค์หญิงฟ่านเออร์…ทุกอย่างมันจบแล้ว ยอมฆ่าตัวตายแต่โดยดีเถอะ อย่างน้อยก็ยังพอรักษาเกียรติของราชวงศ์เอาไว้ได้ ” แม่ทัพตาเดียวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา การต่อสู้ครั้งนี้ฝ่ายเขาเองก็เสียหายหนักเช่นกัน

‘ ฉันไม่คิดเลยว่า…ในกองกำลังเงาปีศาจ จะมีระดับปรมาจารย์แฝงตัวอยู่ถึงสี่คน ทั้งที่ตามข้อมูลบอกว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้น ’

ตอนนี้ฝ่ายตรงข้ามเหลือผู้คุ้มกันเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น แต่เป็นระดับหัวหน้าของเงาปีศาจ มีสัญลักษณ์ขีดทองสองขีด

“ เสด็จพ่อ…ไม่มีทางปล่อยคุณไปแน่นอน ” ฉินฟ่านเออร์พูดขึ้นด้วยแววตาเย็นชา เธอไม่ได้ขอร้องอ้อนวอนอีกฝ่าย เพราะรู้ว่ามันไร้ประโยชน์

เรื่องครั้งนี้คงถูกวางแผนไว้นานแล้วด้วยพี่น้องของเธอเอง เมื่อมีตำแหน่งองค์รัชทายาทเป็นเดิมพัน ต่อให้พี่น้องแท้ๆยังจับดาบฆ่าฟันกันได้ ไม่ต้องพูดถึงพี่น้องต่างมารดาเลย

“ ไม่ต้องห่วง…ฮ่องเต้ไม่มีทางรู้แน่นอน สิ่งแรกที่เขาจะทำก็คือถามหาความรับผิดชอบจากอ๋องที่ดูแลพื้นที่แถบนี้อยู่ ” แม่ทัพตาเดียวตอบด้วยน้ำเสียงไม่ใส่ใจนัก เขารู้นิสัยขององค์ฮ่องเต้ดี

“ ไอ้คนชั่ว…ต่ำช้าที่สุด ” องค์ชายฉินอู่ฮั่นตะโกนออกมาด้วยความโกรธ แม้เขาจะมีอายุเพียงสิบปี แต่ก็เข้าใจเรื่องราวทุกอย่างดี