จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 209

สิ้นเสียงของจ้าวเทียน เงาร่างสายหนึ่งก็พุ่งเข้ามาทางหน้าต่างอย่างรวดเร็ว พริบตาเดียวคังหลินก็มายืนตรงหน้าจ้าวเทียน แล้วพูดขึ้นด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“ ฉันนึกว่านายจะเล่นงานเธอหนักกว่านี้ซะอีก…เกิดสงสารชะตาชีวิตของเธอขึ้นมาเหรอ ”

เมื่อได้ยินคำพูดของคังหลิน จ้าวเทียนก็ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ แล้วพูดขึ้นด้วยท่าทีจริงจัง

“ เท่านี้ก็พอแล้ว…ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนเลวอย่างที่คิด แม้แต่ในช่วงเวลาความเป็นความตาย ก็ยังเลือกปกป้องน้องชายของตัวเองก่อน ทั้งที่หากเป็นคนอื่นคงรีบขอชีวิตตัวเองเอาตัวรอดแล้ว ”

“ สำหรับฉัน…ตราบใดที่องค์หญิงคนนี้ ยังมีบางสิ่งให้ปกป้องด้วยชีวิต ย่อมไม่ใช่คนเลวร้ายจนเกินไป เราสามารถรับเธอเข้ามาเป็นพวกได้ แต่จำเป็นต้องมีหลักประกันบางอย่างเพื่อไม่ให้เธอทรยศภายหลัง”

“ สำหรับเรื่องนั้น…นายไม่ต้องห่วง ฉันหาทางออกดีๆไว้แล้ว ” คังหลินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มขี้เล่น เขาหยิบเอาแผ่นหนังที่เต็มไปด้วยอัครเวทออกมา

“ พันธสัญญาทาส…งั้นเหรอ ทั้งยังเป็นแบบพิเศษที่สามารถควบคุมได้ถึงจิตวิญญาณของอีกฝ่ายอีกด้วย คุณเป็นคนแก้ไขและปรับปรุงมันด้วยตัวเองใช่ไหม ”

“ ศิษย์พี่รอง…ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีรสนิยมแบบนี้นะ ” จ้าวเทียนพูดออกมาด้วยสีหน้าแปลกๆ

“ นายคิดมากไปแล้ว…ฉันแค่ป้องกันเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เธอทรยศพวกเราภายหลังเท่านั้น ไม่ได้มีความคิดที่จะกลั่นแกล้งเพื่อเอาคืนเธอแม้แต่นิดเดียว ” คังหลินรีบพูดขึ้นทันที ด้วยน้ำเสียงมั่นคง ไม่สั่นไหวเหมือนคนที่กำลังพยายามแก้ตัว

แต่ถ้าสังเกตดีๆ จะพบว่ารอยยิ้มของเขาดูฝืนๆเล็กน้อย….

“ จ้าวเทียนเรียกฉินหนานว่า…ศิษย์พี่งั้นเหรอ ” ฉินฟ่านเออร์ พึมพำออกมาเบาๆ ตอนนี้เธอเริ่มเชื่อมต่อเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว

‘ แบบนี้แสดงว่าฉินหนานตัวจริงคงตายไปแล้ว…ตอนนี้ร่างของเขาได้ถูกพรรคพวกของจ้าวเทียนอีกคนยึดครองไว้ ทั้งยังได้รับความทรงจำทั้งหมดอีกด้วย ’

‘ ผู้นำตระกูลฉินคนปัจจุบันคงยังไม่รู้เรื่องนี้…ฉันจะใช้เรื่องตัวตนของฉินหนานวางแผนต่อรองกับจ้าวเทียนได้หรือเปล่านะ ’

ในขณะที่เธอกำลังพยายามหาทางรอดให้กับตัวเอง สายตาของเธอก็หันไปเห็นพันธสัญญาทาสในมือคังหลินเข้าพอดี สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสิ้นหวังในพริบตา

‘ มันจบแล้ว…ในพันธสัญญาทาสนั่น นอกจากชื่อของฉันแล้ว ยังมีชื่อของน้องชายฉันอีกด้วย พวกเขาไม่เหลือทางให้ฉันพลิกสถานการณ์ได้เลย ’

คังหลินที่เห็นท่าทีเสียใจขององค์หญิง เขาก็เดินมานั่งลงข้างๆเธอ แล้วเอาแผนหนังพันธสัญญาทาส มาวางเอาไว้ตรงหน้าอีกฝ่าย แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ เธอไม่ต้องทำหน้าเหมือนกำลังจะตายแบบนั้นหรอก บางทีพันธสัญญาทาสนี่ อาจเป็นโชคชั้นใหญ่ของเธอก็ได้ ความหวังของเธอคงอยู่ไม่ไกลอีกต่อไป ”

“ ให้ฉันบอกให้ฟังนะ…ตัวตนที่แท้จริงของพวกฉัน ต่อให้เป็นฮ่องเต้ของแคว้นเธอ ก็ยังไม่มีสิทธิ์เดินถือรองเท้าให้พวกฉันด้วยซ้ำ ระดับมันต่างชั้นกันเกินไป ”

“ จากสถานที่ที่ฉันจากมา แม้แต่พวกเจ้าสำนักใหญ่ทั้งห้าแห่งสมาพันธ์บู๊ลิ้ม ที่เป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงของโลกหมิงหลง ยังมีพลังเทียบเท่ากับพลทหารธรรมดาของบ้านฉันเท่านั้น ”

เมื่อฟังจบ ฉินฟ่านเออร์ก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

เรื่องที่คังหลินเล่ามาดูเพ้อเจ้อเป็นอย่างมาก เสียอย่างเดียวที่เธอจับสัมผัสของการโกหกไม่ได้เลย นั่นทำให้ฉินฟ่านเออร์รู้ว่า ที่อีกฝ่ายพูดมาทั้งหมดเป็นความจริง

“ พวกนาย…ต้องการจะทำอะไรกันแน่ ทำไมถึงต้องการให้ฉันเข้าร่วม ” ฉินฟ่านเออร์ถามเสียงเครียด ฟังจากที่อีกฝ่ายพูด เหมือนต้องการใช้สถานะของเธอเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง จึงต้องการควบคุมเธอเอาไว้ไม่ให้คิดหักหลัง

พวกนี้คงไม่ใช่คิดจะก่อกบฏใช่ไหม…

“ แผนการของพวกฉัน…ถ้าเธอเข้าร่วมความหวังของเธอจะบรรลุผลแน่นอน แต่ต้องหลังจากเธอกับน้องชายทำพันธสัญญาทาสนี่แล้ว ฉันถึงจะบอกรายละเอียดให้ฟัง ” คังหลินพูดออกมาด้วยท่าทีผ่อนคลาย

เขาไม่ได้กดดันฉินฟ่านเออร์อย่างที่เธอคิด เพียงแค่นำแผ่นหนังอันนั้นมาตั้งไว้ตรงหน้าเธอ แล้วรออย่างเงียบๆ ให้เธอตัดสินใจอนาคตของตัวเอง

มองแผ่นหนังพันธสัญญาด้านหน้า ฉินฟ่านเออร์ก็เกิดความคิดขัดแย้งกันในใจอย่างรุนแรง เป้าหมายของเธอคือการโค่นล้มพระชายาหลักแห่งแคว้นต้าฉิน แล้วผลักดันน้องชายของเธอให้เป็นองค์รัชทายาท ซึ่งโอกาสสำเร็จในตอนนี้มันน้อยจนน่าสงสาร

ขุมกำลังฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งกว่าเธอมาก ดูจากที่อีกฝ่ายสามารถส่งแม่ทัพใหญ่กับทหารแกร่งผู้เชี่ยวชาญนับร้อย ออกมาลอบสังหารเธอได้ แบบไม่เกรงกลัวสิ่งใด

กองกำลังทหารในเมืองหลวง เข้าร่วมกับฝ่ายพระชายาหลักเกือบหมดแล้ว นี่เป็นเหตุผลที่เธอพาตัวเสี่ยงอันตราย มาหาขุมกำลังจากเมืองชายแดนเหมือนในตอนนี้

‘ ฉันไม่มีอะไรให้เสียอีกแล้ว…หากน้องชายของฉันพ่ายแพ้การชิงตำแหน่งองค์รัชทายาท สำหรับพวกเราแล้ว ก็คงมีแต่ความตายที่รออยู่ ’

‘ ฝ่ายตรงข้าม ไม่มีทางปล่อยให้มีเสี้ยนหนามหลงเหลืออยู่แน่นอน คงเหมือนอย่างที่เขาบอกจริงๆ พันธสัญญาทาสนี่เป็นโอกาสเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ’