จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 30

เวลา 6 โมงเช้า ณ เทือกเขาคุนหลุน

“ เอาล่ะ…ในที่สุดฉันก็มาถึงทันเวลา ที่นี่มีพลังวิญญาณธรรมชาติหนาแน่นจริงๆ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยความสดชื่น

เขาแบกกระเป๋าเป้ใบใหญ่พร้อมกับถือถังน้ำมาทั้งสองมือ หากเป็นคนธรรมดาคงไม่สามารถรับน้ำหนักขนาดนี้ได้

เมื่อวานหลังจากที่อธิบายจนน้องสาวเขาเข้าใจเรียบร้อย เขาก็รีบไปหลอมยาให้กับโม่ปิงหยู่ แล้วออกเดินทางมาที่เขาคุนหลุน

วันนี้เขาต้องการจะดูดซับแก่นแท้ดวงตะวัน ซึ่งมันต้องทำในสถานที่ที่มีพลังวิญญาณบริสุทธิ์หนาแน่น ซึ่งเขาคุนหลุนแห่งนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว

เมื่อมาถึงบริเวณยอดเขา ซึ่งเป็นที่โล่งปราศจากผู้คนมารบกวน เขาก็เลือกหาตำแหน่งเหมาะๆ ที่แสงอาทิตย์จะสาดส่องเข้ามาได้เต็มที่

“ พระอาทิตย์กำลังจะขึ้นพอดี…ฉันคงต้องเร่งมือแล้ว” จ้าวเทียนได้หยิบเอาสมุนไพรหลายชนิดออกมาตั้งไว้

ตูม!

จ้าวเทียนรวบรวมลมปราณ ชกใส่พื้นหินตรงหน้าเต็มแรง จนเกิดเป็นหลุมลึกประมาณครึ่งเมตร กว้างเมตรครึ่ง จากนั้นเขาก็เทน้ำลงไปจนเกือบเต็ม แล้วจึงใส่สมุนไพรทั้งหมดตามไป

จ๋อม!

“ จะว่าไปมันก็สบายเหมือนกันนะ” จ้าวเทียนตอนนี้ถอดเสื้อผ้าลงมานั่งสมาธิในบ่อสมุนไพรเรียบร้อยแล้ว

วูป!

แก่นแท้ดวงตะวันได้ถูกปลดปล่อยออกมา มันลอยอยู่บนหัวเขา เปล่งพลังงานอันมหาศาลออกมา สมุนไพรที่ลอยอยู่ในน้ำก็เริ่มละลาย แล้วค่อยๆถูกร่างกายเขาดูดซึมเข้าไป

เคล็ดวิชาหมื่นตะวันนั้น จะต้องกลั่นหลอมร่างกายไปควบคู่กับยกระดับพลังปราณ เพราะหากร่างการเขาไม่แข็งแกร่งพอ ก็จะไม่สามารถแบกรับพลังอันมหาศาลของดวงอาทิตย์ได้

ซึ่งในขั้นสุดท้ายของเคล็ดวิชานี้จะมีพลังเท่ากับดวงอาทิตย์หมื่นดวงเลยทีเดียว เป็นเคล็ดวิชาเทวะขั้นสูงสุดที่แข็งแกร่งมาก

โดยในวันนี้จ้าวเทียนได้บอกทุกคนไว้แล้วว่า เขาจะเก็บตัวฝึกวิชาไม่ต้องเป็นห่วง…

เวลาแปดโมงเช้า

ลี่เหยาเหยาลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ภาพสิ่งต่างๆรอบตัวเธอเปลี่ยนเป็นคมชัด แม้แต่เม็ดฝุ่นที่ตกอยู่ไกลๆเธอยังมองเห็นได้เจน

“ เธอไม่ต้องแปลกใจ…ตอนนี้เธอหลอมรวมเมล็ดพันธุ์แห่งทวยเทพสำเร็จแล้ว ซึ่งมันก็ได้ยกระดับเธอเข้าสู่ขอบเขตผู้เชี่ยวชาญเรียบร้อย ” เสียงของเทพธิดาซวนเฉวียนดังขึ้นในความคิดของเธอ

แวป!

ดวงแสงสีทองปรากฏขึ้นตรงหน้าของลี่เหยาเหยา มันค่อยๆเปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นเทพธิดาที่มีหน้าตาสวยงาม เพียงแต่ตอนนี้เธอมีขนาดเท่าฝ่ามือของลี่เหยาเหยาเท่านั้น

นี่เป็นเพราะว่าเธอสูญเสียพลังทั้งหมดของตัวเองไปแล้ว ที่ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะพันธสัญญาแห่งวิญญาณผู้พิทักษ์

ตอนนี้ในโลกมนุษย์คนที่จะมองเห็นตัวตนของเทพธิดาซวนเฉวียนได้ มีแต่ลี่เหยาเหยากับจ้าวเทียนเท่านั้น

‘ ตัวเล็ก…น่ารักจังเลย ’ ลี่เหยาเหยาคิดขึ้นในใจ เธออยากจะเอามือไปจิ้มเล่นแต่ก็ไม่กล้า

“ นี่เธอ…กำลังคิดอะไรที่มันเสียมารยาทอยู่ใช่ไหม ” เทพธิดาตัวจิ๋วพูดขึ้นด้วยความโมโห เธอสามารถรับรู้สิ่งที่ลี่เหยาเหยาคิดได้ผ่านพันธสัญญา

คิกคิก

“ ขอโทษทีจ้า…แต่เธอน่ารักจริงๆนะ ” ลี่เหยาเหยาหัวเราะด้วยความขบขัน

ตลอดเวลาที่ร่างกายของเธอหมดสติไปเพราะหลอมรวมเมล็ดพันธุ์ แต่จิตวิญญาณเธอนั้นอยู่ในโลกพื้นที่ขนาดเล็กที่เทพธิดาสร้างขึ้น

ตลอดเวลาเกือบ20ชั่วโมง ทั้งคู่ได้พูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งยังได้วางแผนฝึกฝนในอนาคต ทำให้เกิดความสนิทสนมกันมากขึ้น

มันได้ช่วยลดช่องว่างระหว่างเทพธิดาอายุเกือบล้านปี กับหญิงสาวมนุษย์อายุยี่สิบปี ให้กลับกลายมาเป็นเพื่อนกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะว่าตอนนี้ทั้งคู่ได้ใช้ดวงวิญญาณดวงเดียวกันเพราะพันธสัญญา

“ ตอนนี้ตัวเธอได้เปลี่ยนจากมนุษย์กลายเป็นเผ่าพันธุ์เทพโบราณแล้วนะ เพราะฉะนั้นการฝึกฝนของเธอต่อจากนี้ไปจะไม่สามารถใช้วิธีเดียวกับคนอื่นได้แล้ว ”

“ อย่างที่ฉันได้บอกเธอไป เผ่าเทพโบราณของพวกเรานั้นฝึกตนโดนใช้พลังความเชื่อความศรัทธาที่บริสุทธิ์ ซึ่งเราจะเรียกมันว่าพลังจิตวิญญาณ ”

“ ซึ่งในโลกมนุษย์นั้นเราจะสามารถพบได้จากสถานที่พิเศษหรือพวกวัตถุที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณเท่านั้น ” เทพธิดาจิ๋วอธิบายต่อ เธอบินมานั่งแกว่งขาเล่น อยู่บนไหล่ของลี่เหยาเหยา

“ ฉันจะไปหาของแบบนั้นได้จากที่ไหนละ…ในเรื่องแบบนี้ต่อให้ถามพวกคุณปู่ก็อาจจะไม่รู้ก็ได้ ” ลี่เหยาเหยาพูดขึ้นด้วยความกังวล แม้ว่าการสืบทอดพลังเทพสวรรค์โบราณจะทำให้เธออยู่เหนือคนทั่วไปเยอะมาก

แต่ที่นี่ไม่ใช่แดนสวรรค์ที่เต็มไปด้วยพลังวิญญาณ บนโลกนี้ผู้คนฝึกฝนด้วยการดูดซึมพลังปราณจากฟ้าดิน หรือแหล่งปราณหนาแน่นจากธรรมชาติ คงไม่มีใครใช้พลังจิตวิญญาณแบบเธอ

“ ทำไมเธอไม่โทรหาคนรักของเธอล่ะ…ถ้าเป็นเขาคงจะตอบได้แน่นอน ” เทพธิดาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มล้อเลียน

“ เขาเหรอ…แต่พวกเรายังไม่ใช่คนรักซะหน่อย ” เธอตอบเสียงเบา ใบหน้าเธอแดงเล็กน้อยด้วยความอาย

“ ฉันละเบื่อเธอจริงๆเลย…บนโลกมนุษย์รูปร่างหน้าตาของเธออาจจะเป็นอันดับต้นๆ แต่รู้ไหมบนแดนสวรรค์ มีคนที่อยู่ในระดับเดียวกับเธอหรือเหนือกว่าเต็มไปหมด ถ้ามัวแต่ช้าระวังเธอจะเสียใจนะ ”

ลี่เหยาเหยาที่ได้ยินก็นิ่งเงียบไป เธอคิดถึงความลับตัวตนของจ้าวเทียน ดูเหมือนว่าสักวันหนึ่งเขาก็คงจะกลับไปแดนสวรรค์ พอถึงตอนนั้น…

เธอส่ายหน้าไล่ความคิดว้าวุ่นในใจ แล้วหยิบโทรศัพท์มาโทรหาจ้าวเทียนทันที เทพธิดาที่เห็นแบบนั้นก็มีรอยยิ้มขึ้น

….

“ เขาปิดเครื่อง…ฉันจะลองโทรหาน้องหยูเหมยดู ” ลี่เหยาเหยาได้เปลี่ยนไปโทรหาจ้าวหยูเหมยแทน ซึ่งอีกฝ่ายรับสายเธอด้วยเสียงดีใจ ทั้งยังชวนเธอคุยเรื่องราวต่างๆมากมาย