จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 364

การปรากฏตัวของพวกกงเสี่ยวเหมย ทำให้หลายคนในกองกำลังสำนักจตุเทวะหน้าเปลี่ยนสีในทันที โดยเฉพาะทูตกระเรียน ที่ถึงกับใช้มือปิดใบหน้าอันฟกช้ำของตนเอง แล้วถอยไปหลบอยู่ด้านหลังพวกพ้อง

“ เหอะ พวกไร้ศักดิ์ศรี ” กงเสี่ยวเหมยแค่นเสียงอย่างเย็นชา จนเมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของทุกคน เธอจึงพูดขึ้นต่อ

“ ในระหว่างที่น้องปิงหยู กำลังใช้เขตแดนรักษาอาการบาดเจ็บให้กับพวกทหาร ก็มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีประสงค์ร้าย ”

“ ตัวฉันที่ผ่านไปเห็นโดยบังเอิญ ก็เลยลงมือสั่งสอนให้อีกฝ่ายหลาบจำ จะได้ไม่ทำเรื่องโง่ๆ ในเวลาสำคัญแบบนี้อีก ”

แท้จริงแล้ว จ้าวเทียนเป็นคนขอให้กงเสี่ยวเหมยจับตาดูกองกำลังฝ่ายสำนักจตุเทวะไว้เอง เพราะพลังฝีมือของเธอในตอนนี้ เป็นรองเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้น

ถือเป็นโชคดี ที่จ้าวเทียนได้เตรียมการป้องกันไว้ก่อน ไม่อย่างนั้นโม่ปิงหยูคงถูกพวกทูตกระเรียนจับตัวไปรีดข้อมูลเรื่องโอสถระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว

“ นี่มันหมายความว่ายังไง ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าเรื่องของพวกเราค่อยมาสะสางกัน หลังจากกวาดล้างตำหนักเทวะเรียบร้อย ” คังหลินพูดขึ้นด้วยความโกรธ

“ สงบใจไว้ก่อน สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด ถึงแม้ทูตกระเรียนจะทำไปโดยพละการ แต่เขาก็แค่ต้องการไปสอบถามบางอย่างกับคนของคุณเท่านั้น ”

“ ไม่ได้มีเจตนาที่จะลงมือทำร้ายเธอเลย ” ทูตมังกรทองรีบเข้ามาไกลเกลี่ยทันที ภารกิจของสำนักจะสำเร็จอยู่แล้ว เขาไม่อยากให้เกิดเรื่องแทรกซ้อนขึ้นอีก

คังหลินที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหันไปสบตากับกงเสี่ยวเหมยเล็กน้อย เหมือนต้องการถามความเห็น จนเมื่อเห็นเธอส่ายหน้าเบาๆ

เขาจึงถอนหายใจออกมา แล้วหันไปจัดการเรื่องตัวประกันกับสมาพันธ์บู๊ลิ้มต่อ

‘ ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเก็บซ่อนความแข็งแกร่งไว้อยู่ กงเสี่ยวเหมยถึงไม่อยากให้เกิดการต่อสู้ในเวลานี้ ’

หลังจากที่ปล่อยตัวหลวงจีนคิ้วขาวกับประมุขอั้งฮวงหลงออกมาแล้ว คังหลินก็ให้โซเฟียรักษาพวกเขาให้หายดีก่อนจะถามขึ้น

“ คุณจะจัดการกับคนทรยศพวกนี้ยังไง ”

“ อามิตาพุทธ อาตมาต้องขอบคุณประสกมากสำหรับความช่วยเหลือในครั้งนี้ ส่วนเรื่องเจ้าสำนักใหญ่ทั้งสามนั้น พวกเขาเองก็ถูกหยวนเทียนหลงบีบบังคับจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ”

“ นอกจากจะถูกให้กินยาพิษแบบออกฤทธิ์ช้าแล้ว ศิษย์สืบทอดและคนในครอบครัวของพวกเขาก็ถูกหยวนเทียนหลงคุมขังไว้ในสถานที่เร้นลับ จนต้องยอมทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายอย่างที่เห็น ” หลวงจีนคิ้วขาวอธิบายออกมาตามตรง เพราะท่านพบเห็นเรื่องราวทุกอย่างด้วยตาของตัวเอง

“ งั้นฉันจะมอบพวกเขาให้คุณจัดการก็แล้วกัน ” คังหลินตอบแบบไม่ใส่ใจนัก สำหรับเขาแล้ว สามคนนี้จะอยู่หรือตายก็ไม่มีผลมากนัก

“ เอ่อ…เรื่องศิษย์ในพรรคของฉัน ” อั้งฮวงหลงถามออกมาด้วยท่าทีกังวล ศิษย์วัดเส้าหลินและพรรคกระยาจกถูกบีบให้ออกสู้โดยไม่เต็มใจ เขากลัวคังหลินจะลงมืออย่างไม่ไว้ไมตรี

“ เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วง ก่อนหน้านี้ฉันส่งพวกเขาไปอยู่ในที่ปลอดภัยแล้ว แม้จะเกิดการต่อสู้ขึ้นอย่างดุเดือด แต่พวกเราก็ออมมือเอาไว้ ทำให้มีผู้เสียชีวิตน้อยมาก ” เฉินจิ้งพูดขึ้นอย่างจริงจัง

“ อามิตาพุทธ บุญคุณครั้งนี้วัดเส้าหลินจะไม่มีวันลืม ในอนาคตหากพวกประสกต้องการความช่วยเหลือ ขอให้บอกมาได้เลยไม่ต้องลังเล พวกอาตมายินดีช่วยเหลือเต็มความสามารถ ”

“ พรรคกระยาจกเองก็เช่นกัน ขอเพียงบอกมาคำเดียว จะให้พวกเราไปบุกน้ำลุยไฟที่ไหนก็พร้อมจะทำด้วยความเต็มใจ ”

“ ตกลง งั้นอย่างแรกเลย ฉันอยากให้พวกคุณพาทุกคนในสมาพันธ์บู๊ลิ้มออกจากเมืองนี้ไปโดยเร็วที่สุด ฉันสังหรใจว่าสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นดินแดนมรณะในเวลาไม่นาน ” คังหลินต้องรีบส่งปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้นี้ออกไปก่อน เพื่อไม่ให้กระทบกับแผนการที่วางไว้

“ ไม่มีปัญหา ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกฉันเอง ” อั้งฮวงหลงรับปากอย่างจริงจัง เขารู้ขีดจำกัดของตนเองดี หลังถูกคุมขังให้อดข้าวอดน้ำมาเป็นเวลานาน ความแข็งแกร่งของเขาก็ลดลงไปเกินครึ่ง

หากให้ติดตามพวกคังหลินไป ก็มีแต่จะเป็นตัวถ่วงเท่านั้น

“ เอาล่ะ ทีนี้พวกเราก็มาปรึกษากันเถอะ ว่าจะทำยังไงต่อไป ”

ถึงแม้คังหลินจะอยากรีบเข้าไปช่วยองค์หญิงจูม่านฉีขนาดไหน แต่เขาก็ต้องคำนึงถึงสถานการณ์ส่วนรวมด้วย

หยวนเทียนหลงน่าจะรู้ถึงความสามารถด้านค่ายกลของเขาแล้ว การที่อีกฝ่ายยังคงยึดมั่นในแผนการเดิม ย่อมแสดงว่ามีหนทางแก้ไขเอาไว้แล้ว

สิบห้านาทีผ่านไป