จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 363

หลังจากได้รับเคล็ดวิชากายาอมตะมา ความแข็งแกร่งของจ้าวเทียนในตอนนี้ก็เหนือไปกว่าอดีตถึงสองเท่า

ที่เป็นแบบนั้น ไม่ใช่เพราะเคล็ดวิชานี้สูงส่งกว่าวิชาอื่นของจ้าวเทียน แต่เพราะเขาสามารถดัดแปลงมัน เพื่อให้ดึงเอาขุมพลังอันมหาศาลของแก่นแท้ดวงตะวัน ออกมาใช้ได้อย่างเต็มที่

ทำให้ ถึงแม้จ้าวเทียนจะบรรลุเพียงขั้นแรก แต่ก็เหนือกว่าหยวนเทียนหลงที่บรรลุขั้นสองเสียอีก ไม่ต่างไปจากต้นฉบับของมหาเทพจูเซียนเท่าไรนัก

“ บัดซบ! อย่ามาอวดดีให้มันมากนัก หากไม่ใช่เพราะอาการบาดเจ็บทางจิตวิญญาณของฉัน คิดหรือว่าแกจะเอาชนะฉันได้ ” หยวนเทียนหลงพูดขึ้นด้วยความโกรธ

เมื่อสามวันก่อน เขาถูกร่างเจตจำนงเทพยุทธของจ้าวเทียน โจมตีเข้าใส่จิตวิญญาณจนแทบจะแตกสลาย แล้วยังฝืนอาการบาดเจ็บของตนเอง โจมตีสวนกลับไปอีกต่างหาก

ทำให้ตอนนี้ หยวนเทียนหลงเหลือความแข็งแกร่งไม่ถึงเจ็ดส่วนจากตอนแรก

“ แล้วยังไง…นี่ก็เป็นผลมาจากตัวแกเองทั้งนั้น ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา พร้อมกับเดินเหยียบอากาศเข้าไปหาฝ่ายตรงข้ามอย่างช้าๆ

บูมม! ๆๆๆ

ทุกย่างก้าวของจ้าวเทียนจะมีคลื่นพลังปะทุออกมา ประสานเป็นหนึ่งเดียวกับการเต้นของหัวใจของฝ่ายตรงข้าม

และด้วยเสียงที่สั่นพ้องกัน ทำให้เมื่อจ้าวเทียนก้าวเดินเร็วขึ้น หัวใจของหยวนเทียนหลงก็เต้นเร็วขึ้นเช่นกัน

กึก!ๆๆๆ

ร่างของหยวนเทียนหลงสั่นสะท้านไม่หยุด เพราะเลือดทั้งหมดได้ถูกสูบฉีดขึ้นมาอย่างถี่รัว จนทำให้เริ่มปรากฏหยดเลือดซึมออกมาตามรูขุมขน น่าสยดสยองมาก

“ แกคิดว่าวิธีชั้นต่ำแบบนี้ จะมาหยุดการพื้นฟูร่างกายของฉันได้งั้นเหรอ ”

“ เคล็ดวิชาเปลี่ยนเส้นเอ็น ขั้นสีขาว! ”

“ เคล็ดวิชากายาอมตะ! ”

วูป!

หลังจากที่แสงสีขาวปกคลุมร่างกายของหยวนเทียนหลง บาดแผลและอาการบาดเจ็บทุกอย่างก็หายดีเป็นปกติในพริบตา

จากนั้นเขาก็หยิบแผ่นหยกสีแดงขึ้นมา บดขยี้มันเป็นผุยผง ทำให้เกิดเป็นก้อนพลังงานบริสุทธิ์ และถูกดูดซึมเข้าไปฟื้นฟูจิตวิญญาณของตนเอง สลายผลกระทบด้านลบออกไปทั้งหมด

“ หืม ดูเหมือนจะยังไม่ถอดใจสินะ ” จ้าวเทียนจ้องมองอีกฝ่ายอย่างครุ่นคิด ว่าสมควรจะใช้ร่างเจตจำนงเทพยุทธออกไปเพื่อปิดบัญชีชำระแค้นเลยดีไหม

แต่เมื่อนึกไปถึงกองกำลังยอดฝีมือหนึ่งร้อยคนของสำนักจตุเทวะ เขาก็ต้องรีบหักห้ามใจเอาไว้ก่อน

‘ ขอเพียงฉันโจมตีเข้าไปเรื่อยๆก็ชนะได้เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนทุ่มพลังทั้งหมดออกไป ’

ยังมีอีกเรื่องที่จ้าวเทียนรู้สึกคาใจอยู่ นั่นก็คือทุกอย่างมันดูง่ายดายจนเกินไป ฝ่ายเขาสามารถยึดกุมความได้เปรียบทุกทาง

หยวนเทียนหลงจะต้องวางแผนการบางอย่างเอาไว้แน่ ถึงได้กล้าออกมาเผชิญหน้ากับเขาเพียงลำพัง แล้วปล่อยฐานบัญชาการตนให้อยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบแบบนี้

ในขณะที่จ้าวเทียนกำลังคาดเดาความคิดฝ่ายตรงข้าม หยวนเทียนหลงก็แอบใช้สมบัติเวทชิ้นหนึ่ง เฝ้าดูการต่อสู้ในเมืองและสนามรบอย่างใกล้ชิด

จนเมื่อ เขาเห็นพวกทูตมังกรทองบุกทำลายกำแพงเมืองได้สำเร็จ และกำลังไล่ต้อนคนของตัวเองไปทางตำหนักเจ้าเมือง ก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา

‘ ใกล้แล้ว…อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น ’

ณ เมืองไพลินพิสุทธิ์

ท่ามกลางเศษซากอาคารบ้านเรือนที่พังทลาย กองกำลังทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกันอย่างดุเดือด ถึงแม้ฝ่ายคังหลินจะมีคนน้อยกว่าหลายเท่า แต่ทางด้านคุณภาพและการประสานงานของพวกเขากลับเหนือกว่าอีกฝ่ายมาก

นั่นก็เพราะ พวกเขามีโซเฟียและออโรร่าคอยสนับสนุนอยู่ เขตแดนแสงศักดิ์สิทธิ์ที่วางซ้อนทับกัน ได้เพิ่มพูนความแข็งแกร่งให้ฝ่ายตนเป็นอย่างมาก ทั้งยังช่วยรักษาและฟื้นฟูบาดแผลอย่างต่อเนื่อง

ซึ่งเมื่อกองกำลังของฝ่ายศัตรูส่วนใหญ่ ได้ถูกเขตแดนศักดิ์สิทธิ์แบ่งแยกออกจากกัน…

ทำให้เทพกระบี่ ต้วนมู่เฉียน กงม่านเออร์และไป๋ซู่เจิน สามารถรับมือกับสามผู้นำสมาพันธ์บู๊ลิ้มและผู้อาวุโสระดับครึ่งก้าวเซียนนภาอีกสี่คนได้อย่างไม่กินแรง

ส่วนคนที่เหลือก็เข้าประสานกับค่ายกลของคังหลิน ตรึงกองกำลังส่วนใหญ่ของศัตรูเอาไว้ และพยายามให้มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดตามเป้าหมายเดิม

และในตอนนี้ หลังจากผ่านการต่อสู้มานานเกือบชั่วโมง ผลลัพธ์ก็กำลังจะปรากฏขึ้นแล้ว

เปรี้ยง!ๆๆๆๆ ตูม!ๆๆๆๆ

เงากระบี่ดุจอัสนีบาตเกรี้ยวกราดดุดันนับร้อย ทะลวงไปยังสามผู้นำสมาพันธ์บู๊ลิ้มอย่างรุนแรง มันแยกการโจมตีเข้าใส่ทุกทิศทางในแง่มุมที่พิสดาร

จุดเด่นของเก้ากระบี่เดียวดายที่ถูกปรับปรุงขึ้นมาใหม่ ได้สำแดงอานุภาพออกมาในศึกครั้งนี้อย่างเต็มที่ ยิ่งเมื่อได้รับการหนุนเนื่องจากกงม่านเออร์ ก็ทำให้เทพกระบี่เป็นเหมือนพยัคฆ์ติดปีก

ทุกการโจมตีของเขาบุกทะลวงเข้าใส่ศัตรูอย่างไม่หยุดยั้ง กระบวนท่าแปรผันร้อยเรียงกันเหมือนคลื่นทะเลที่คลุ้มคลั่ง

ในอดีตเทพกระบี่กับกงม่านเออร์ เคยออกท่องเที่ยวร่วมกันเป็นเวลานาน ทำให้พวกเขาประสานกระบวนท่ากันอย่างลงตัว แม้จะมีเพียงสองคน ก็สามารถสะกดข่มฝ่ายที่มีคนมากกว่าได้สบาย

“ เคล็ดกระบี่ไท่เก๊ก! ”

“ เจ็ดดาวพิฆาต! ”

“ เคล็ดกระบี่อิงฟ้า! ”