จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 491

จ้าวเทียนไม่รู้ว่า ตนเองตกอยู่ในภาพความทรงจำอันเลวร้ายมาเนิ่นนานแค่ไหนแล้ว แต่ละวินาทีที่ผ่านพ้นในห้วงจิตสำนึกนี้เหมือนยาวนานนับปี

นอกจากจะสูญสิ้นพลังทั้งหมดกลายเป็นเพียงคนธรรมดาแล้ว เขายังต้องสัมผัสกับอดีตที่ถูกแย่งชิงคนรักและถูกทำร้ายจนตายไปด้วยความคับแค้นใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันดูสมจริงเป็นอย่างมาก ถึงขั้นได้กลิ่นคาวเลือดที่ไหลกบปากตัวเองด้วยซ้ำ

ที่เลวร้ายที่สุดก็คือ ใบหน้าของอดีตคู่หมั้นเขากลับถูกแทนที่ด้วยลี่เหยาเหยา บางครั้งก็เป็นกงเสี่ยวเหมย และหญิงสาวคนอื่นๆที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิด ความเจ็บปวดที่ถูกทรยศหักหลังนี้ ได้เกิดซ้ำไปซ้ำมาหลายร้อยหลายพันครั้งอย่างต่อเนื่อง

ทั้งความรู้สึกสิ้นหวังและความทุกข์ทรมานเจียนตาย ได้ถาโถมตรงเข้ามากัดกินจิตใจของจ้าวเทียนไม่จบไม่สิ้น

“ มนุษย์ เจ้าต้องการพลังเพื่อแก้แค้นหรือไม่ ”

“ …… ” จ้าวเทียนที่กำลังนอนจมกองเลือด เหม่อมองท้องฟ้าด้วยแววตาว่างเปล่า เขาจำเสียงสตรีที่ดูเย็นชานี้ได้ดี มันจะปรากฏขึ้นตลอดก่อนที่เขาจะตาย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ อาจจะพัน สองพัน หรือมากกว่านั้น

ผ่านไปอีกห้านาที ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับจากจ้าวเทียน เขาเลือกเมินเฉยฝ่ายตรงข้ามโดยสิ้นเชิง เพียงนอนรอความตายอย่างสงบเท่านั้น

“ เหตุใดต้องทำให้มันยุ่งยากด้วย คิดหรือว่าจะมีผู้ใดช่วยเหลือเจ้าได้ จงยอมมอบจิตวิญญาณแล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของข้าเสียเถอะ ”

“ ข้ารับปาก ว่าจะช่วยสังหารศัตรูทุกคนแทนเจ้าเอง จากนั้นพวกเราก็จะปกครองจักรวาลแห่งนี้ด้วยกัน ”

!!

จ้าวเทียนมีสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ที่ฝ่ายตรงข้ามยอมเอ่ยวาจามากกว่าหนึ่งประโยค เพราะที่ผ่านมาพอเขาแสดงท่าทีปฏิเสธ เสียงนี้ก็จะเงียบหายไปทันที

‘ เหอะ ดูเหมือนจะเป็นแกที่เริ่มร้อนรนแล้วสินะ ’

จ้าวเทียนยิ้มขึ้นอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะสิ้นใจตายไปอีกครั้ง เขามั่นใจว่าคราวหน้าอีกฝ่ายจะต้องแสดงตัวตนแท้จริงให้เห็น ไม่ใช่แค่เสียงเหมือนที่แล้วมาแน่นอน

ครืน!

เมื่อซากศพของจ้าวเทียนสลายไป ภาพทุกอย่างก็แตกกระจายออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหมือนเศษกระจก

แวบ!

ร่างของสิ่งมีชีวิตครึ่งคนครึ่งแมลงปรากฏขึ้นท่ามกลางความว่างเปล่า มันมีรูปลักษณ์ท่อนบนเหมือนเด็กหญิงอายุประมาณสิบขวบ ส่วนท่อนล่างตั้งแต่สะโพกลงมาเป็นนางพญาผึ้ง มีขนสีดำแดงขึ้นแซมเป็นลวดลายรูปหัวกะโหลก

“ เหอะ! เป็นแค่มนุษย์แท้ๆ เหตุใดเจตจำนงจึงแข็งแกร่งนัก หากไม่ใช่เพราะข้าต้องการใช้มันเป็นร่างพาหะ คงสังหารทิ้งให้สิ้นเรื่องสิ้นราวไปแล้ว ” ตัวอ่อนนางพญาแค่นเสียงอย่างไม่พอใจ

ตัวเธอนั้นได้รับสืบทอดความทรงจำจากบรรพบุรุษ ทำให้ได้รับความสามารถทั้งหมดของเผ่าพันธุ์ตั้งแต่ถือกำเนิดขึ้นมา เลยมีความหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีมาก มองสิ่งมีชีวิตอื่นเป็นเพียงอาหารหรือข้าทาสรับใช้

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าเหยื่อคนแรกของตัวเองจะเคี้ยวยากขนาดนี้ ขนาดทรมานอีกฝ่ายทั้งร่างกายและจิตใจ จนตายไปเกือบสองพันครั้งก็ยังไม่ยอมจำนนอีก

ตอนแรกที่ตัวอ่อนนางพญาได้อ่านความทรงจำของจ้าวเทียน ก็แทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความยินดี เพราะชายคนนี้เป็นถึงผู้สืบทอดของจักรพรรดิเทพหมื่นตะวัน ศัตรูสำคัญที่ทำให้เผ่าพันธุ์ของเธอล่มสลายไปเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน

จ้าวเทียนถือเป็นยอดอัจฉริยะที่มีพรสวรรค์สูงล้ำ และยังมีสมบัติทรัพยากรมากมายนับไม่ถ้วน นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เขาคือมหาเทพตี้เทียนที่ย้อนเวลากลับมาอีก ทั้งหมดนี้แทบจะรับประกันอนาคตอันโชติช่วงได้เลย

แม้แต่เผ่าพันธุ์ของเธอในยุคสมัยที่แข็งแกร่งที่สุด ก็ยังไม่มีใครมีร่างพาหะเป็นจักรพรรดิเทพเลยด้วยซ้ำ เพราะถ้ามีจริงๆก็ไม่พ่ายแพ้สงครามแน่นอน

“ หรือข้าจะกลืนกินมันซะแล้วค่อยไปหาร่างพาหะใหม่ดี ไม่สิ ถ้าทำแบบนั้นคงถูกขังอยู่ในมิติคลังสมบัติไปตลอดกาลแน่ ดีไม่ดีจะถูกเปลวเพลิงสุริยันของเก้าผู้พิทักษ์ เผาไหม้จนกลายเป็นเถ้าถ่านเสียก่อนด้วยซ้ำ ”

สถานที่แห่งนี้ ได้รับการปกป้องโดยเจตจำนงจักรพรรดิเทพหมื่นตะวันทั้งเก้ารุ่น หากจ้าวเทียนไม่อนุญาตใครก็อย่าหวังจะหลบหนีออกไปได้ นี่จึงเป็นสาเหตุที่เขาเลือกกักขังตัวเองอยู่ในนี้