จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 520

.ในโลกของผู้ฝึกตนไม่ว่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งหรืออ่อนแอ หากไม่ได้ฝึกฝนจิตใจจนละทิ้งกิเลสทั้งมวลเหมือนเหล่าพระโพธิสัตว์แล้ว ก็ล้วนแต่มีความโลภในทรัพยากรชั้นเลิศและทรัพย์สมบัติอันเหนือล้ำทั้งสิ้น

เพราะสิ่งเหล่านี้คือแรงผลักดันให้ผู้ฝึกตนสามารถทลายขีดจำกัด ปีนป่ายขึ้นสู่บัลลังก์แห่งจุดสูงสุดตามที่คาดหวัง

ซึ่งตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ก็ไม่รู้มีอัจฉริยะชื่อเสียงโด่งดังมากมายเท่าไหร่ ที่ประเมินความแข็งแกร่งตัวเองผิดพลาด แล้วตัดสินใจเดิมพันทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อความทะเยอทะยานของตน

จนสุดท้าย ผู้ฝึกตนที่โง่เขลาเหล่านั้นก็ตกตายไปอย่างไร้ค่า เหมือนดาวหางที่เปล่งประกายบนขอบฟ้าได้เพียงครู่เดียว หาใช่ดวงตะวันที่เจิดจ้าตลอดกาล

‘ จิ้งจอกเฒ่าเซียวหมิงเทียน ช่างรู้จักฉวยโอกาสจริงๆ ’

หลินซินเยว่กวาดสายตามองไปรอบๆด้วยรอยยิ้มผ่อนคลาย หาได้มีท่าทีเกรงกลัวศัตรูกลุ่มใหม่ที่เข้ามารุมล้อมตัวเองแม้แต่น้อย ราวกับฝ่ายตรงข้ามเป็นเพียงอากาศธาตุไม่ควรค่าให้ใส่ใจ

“ มหาเทพอวี่หวง แล้วท่านล่ะ ไม่คิดจะลงมาร่วมสนุกด้วยงั้นรึ ” หลินซินเยว่จับจ้องไปทางห้วงอวกาศอันดำมืด ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับพวกราชันเทพโอดิน

สิ้นเสียง บรรยากาศโดยรอบก็แปรเปลี่ยนเป็นหนักอึ้ง ก่อนที่ความกดดันไม่ทราบที่มาจะเริ่มถาโถมเข้าใส่ผู้อยู่ในเหตุการณ์ทุกคน

แวบ!

ร่างของมหาเทพอวี่หวงปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า เขานั่งพิงอยู่บนบัลลังก์จักรพรรดิสง่างาม โดยมีแม่ทัพเทพเอ้อหลางเสินยืนอารักขาอยู่ด้านหลัง

“ จักรพรรดินีเทพหลินซินเยว่ไม่ต้องกังวล ข้าไม่เคยผิดคำพูดมาก่อน ”

“ หึหึ ท่านไม่ต้องการผิดคำพูด ก็เลยส่งคนอื่นมาทดสอบความแข็งแกร่งของข้าแทนสินะ ” หลินซินเยว่พูดขึ้นอย่างรู้ทัน ถ้ามหาเทพอวี่หวงไม่อนุญาต ย่อมไม่มีทางที่พวกเทพแอรีสจะกล้าสอดมือเข้ามาแน่นอน

“ ….. ” มหาเทพอวี่หวงยิ้มมุมปาก โดยไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

หลินซินเยว่ที่เห็นอีกฝ่ายไม่ยอมหลงกลก็ถอนหายใจเบาๆ จากนั้นเธอก็เปลี่ยนเป้าหมายใหม่เป็นแม่ทัพเทพเอ้อหลางเสินทันที

“ เอ้อหลางเสิน สุนัขของเจ้าไปไหนเสียแล้วล่ะ ”

!!

“ หลินซินเยว่! นี่เจ้า ” เอ้อหลางเสินใบหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธ

เรื่องที่ร่างอวตารของเห่าฟ้าถูกจ้าวเทียนสังหารบนโลกมนุษย์ จนต้องสูญเสียดวงวิญญาณไปครึ่งหนึ่งทั่วทั้งแดนสวรรค์ต่างรู้ดี กล้าถามมาแบบนี้แสดงว่าอีกฝ่ายมีเจตนากระตุ้นโทสะเขาชัดๆ

“ หยุด! ”

มหาเทพอวี่หวงพูดออกมาเพียงคำเดียว ก็ทำให้เอ้อหลางเสินที่กำลังจะอาละวาดสงบนิ่งลงทันตาเห็น

“ อืม ช่างเป็นสุนัขที่เชื่อฟังจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่ท่านมักพาไปไหนต่อไหน ”

“ พอได้แล้ว เลิกยั่วโมโหคนของข้าซักที ตอนนี้ท่านควรให้ความสนใจกับคู่ต่อสู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้ามากกว่านะ ” มหาเทพอวี่หวงพูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ แต่แววตาเขาแสดงออกชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจ

“ คู่ต่อสู้? ท่านหมายถึงผู้ใดกัน ” หลินซินเยว่แกล้งมองผ่านพวกเทพแอรีสไปราวกับพวกเขาไม่มีตัวตน ขณะที่ร่างแยกของเธอก็แอบเตรียมการบางอย่างโดยไม่มีผู้ใดสังเกตเห็น

“ ไม่เห็นพวกข้าอยู่ในสายตางั้นรึ ดีมาก อยากรู้นักว่าเจ้าจะทำเป็นแสแสร้งต่อไปได้อีกนานซักเท่าไหร่กัน ” เทพแอรีสพูดขึ้นด้วยความโกรธ เทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาไม่เคยโดนมองข้ามขนาดนี้มาก่อน

“ เหอะๆ แอรีส แม้แต่ศิษย์ของข้าเจ้ายังเอาชนะไม่ได้เลย ถือสิทธิ์อะไรมาท้าทายข้าผู้เป็นอาจารย์ ”

“ บัดซบ ถ้าร่างจริงของข้าจุติลงไปบนโลกมนุษย์ได้ คิดหรือว่าข้าจะพ่ายแพ้ให้กับมนุษย์ชั้นต่ำแบบนั้น ” เทพแอรีสตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล เนื่องจากเรื่องนี้ถือเป็นความอัปยศที่สุดตั้งแต่เขาถือกำเนิดมา

“ ยอมรับออกมาแล้วสินะ ว่าในขอบเขตพลังเดียวกันเจ้าไม่สามารถต่อกรกับศิษย์ของข้าได้ ”

“ นี่เจ้า! ” เทพแอรีสกัดฟันแน่นไม่ให้เผลอหลุดปากออกมา ในเมื่อรู้ตัวว่าคงเถียงสู้อีกฝ่ายไม่ได้ บางทีการเงียบเอาไว้ก็เป็นทางออกที่ดีที่สุด

ทันใดนั้นเอง

วูป!