จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 536

ภายในมิติแห่งกาลเวลาที่หยุดนิ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในสายตาของเทพกระบี่ ทั้งพายุสายฟ้า มหาสมุทรที่กว้างใหญ่ หรือแม้กระทั่งสายฝนที่สาดเทลงมา ได้แปรเปลี่ยนกลายเป็นภาพวาดขาวดำ ราวกับได้สูญเสียสีสันของชีวิตไปจนหมดสิ้น

“ น่าสนใจ… ”

เทพกระบี่ยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับทดลองใช้นิ้วมือสัมผัสไปที่เม็ดฝนที่อยู่ตรงหน้าอย่างแผ่วเบา จนมันแตกสลายเป็นละอองจางหายไป

“ เวลาไม่ได้ถูกหยุดนิ่งไปซะทีเดียว เพียงแต่มันไหลช้าลงกว่าเดิมอย่างมาก ถ้าให้เปรียบเทียบง่ายๆ เมื่อข้าอยู่ในมิตินี้หนึ่งวัน โลกภายนอกก็คงผ่านไปแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ”

นับได้ว่าจักรพรรดิอสูรกระบี่ทุ่มเทใส่ใจ ในการคัดเลือกผู้สืบทอดของตนเองอย่างแท้จริง เพราะในดินแดนมรดกของเขาถึงกับกล้าติดตั้ง เขตอาคมมิติบิดเบือนเวลาสุดแสนล้ำค่าในตำนานเอาไว้ด้วย โดยมันจะเริ่มทำงานเมื่อตรวจพบผู้ครอบครองดวงจิตสมบูรณ์ก้าวเท้าเข้ามาในแดนมรดก

คงมีแค่สองทาง ที่เทพกระบี่จะออกไปจากห้วงมิติเวลาแห่งนี้ได้ ก็คือการอาศัยพลังของตัวเองทำลายมิติตรงๆ หรือไม่ก็ต้องรอให้เขตอาคมหมดสิ้นพลังไปเอง ซึ่งก็ไม่รู้จะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน

มันอาจจะเป็นหนึ่งเดือน หนึ่งปี หรือแม้กระทั่งหนึ่งร้อยปี…ก็ไม่มีใครทราบได้

“ ดูเหมือน นี่จะเป็นบททดสอบสำหรับข้าสินะ ” พูดจบ เทพกระบี่ก็ควบแน่นหยดน้ำฝนจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกหยุดเวลาไว้ ให้กลายรังสีกระบี่ขนาดยักษ์แล้วแทงออกไปดุจประกายแสง

ฉัวะ! เปรี้ยง!

“ หืม ยังไม่พองั้นรึ ”

รังสีกระบี่อันดุดัน เพียงสามารถเปิดรอยแยกมิติขนาดเท่าหนึ่งฝ่ามือเท่านั้น มันยังไม่เพียงพอให้เขาออกไปจากห้วงเวลาที่เกือบหยุดนิ่งได้

ครืน!

ทันใดนั้น รอยแยกก็เริ่มสมานตัวอย่างรวดเร็ว…

ฉัวะ! เปรี้ยง! ฉัวะ! เปรี้ยง! ฉัวะ! เปรี้ยง!

เทพกระบี่รีบโจมตีไปที่ตำแหน่งเดิมอย่างต่อเนื่องในชั่วอึดใจเดียว ทุกกระบวนท่าล้วนแฝงไปด้วยคลื่นพลังสั่นสะเทือนของเคล็ดทำลายล้าง ทำให้รอยแยกขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

จนกระทั่งเมื่อโจมตีออกไปเป็นครั้งที่สิบ รอยแยกที่อยู่ตรงหน้าเขาก็แตกสลาย กลายเป็นตัวหนังสือสองแถว

“ อายุกระดูกสี่ร้อยห้าสิบเอ็ดปี…การทดสอบแรก สิบการโจมตี ”

“ พรสวรรค์ระดับกลาง… ไม่ผ่าน ”

เปรี้ยง!

ร่างของเทพกระบี่สะท้านอย่างแรง ก่อนจะถูกกระแทกปลิวกระเด็นไปด้านหน้า…

“ เอ่อ นี่มัน ” เทพกระบี่แทบจะหัวเราะก็ไม่ได้ ร้องให้ก็ไม่ออก สูญเสียบารมีของยอดฝีมือแห่งยุคไปทันที

เขารู้สึกเหมือนได้ย้อนเวลากลับไป ในช่วงที่กำลังเริ่มฝึกกระบี่กับศิษย์พี่ศิษย์น้องในสำนักไม่มีผิด จำได้ว่าตอนนั้น เมื่อทำอะไรผิดไปก็จะถูกท่านอาจารย์ฟาดด้วยไม้กระบองจนกระเด็นเหมือนกัน

แวบ!

เมื่อการลงโทษเสร็จสิ้น ตัวหนังสือสองแถวก็จางหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างได้กลับคืนสู่สภาพเดิมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ เท่าที่เห็น แสดงว่าความแข็งแกร่งของมิติห้วงเวลา จะเพิ่มขึ้นตามอายุของผู้เข้าทดสอบไม่เกี่ยวกับขอบเขตพลังสินะ ช่างยุติธรรมยิ่งนัก ”

“ เอาเถอะ หากให้เปรียบเทียบกับจักรพรรดิอสูรกระบี่ผู้ยิ่งใหญ่ พรสวรรค์ของข้าก็คงนับว่าธรรมดาสามัญจริงๆ ”

เทพกระบี่ส่ายหน้าเบาๆ โชคดีที่เมื่อครู่เขาแค่ลองทดสอบดูเท่านั้น ยังไม่ได้ใช้พลังที่แท้จริงทั้งหมดออกมา แต่เมื่อเป็นแบบนั้น ก็อดคิดไปถึงอัจฉริยะปีศาจอย่างจ้าวเทียนไม่ได้

ด้วยอายุแค่ยี่สิบปีถ้าอีกฝ่ายมาเข้ารับการทดสอบ จะต้องถูกประเมินอยู่ในระดับสูงสุดตั้งแต่ครั้งแรกแน่นอน

ผ่านไปหนึ่งวันในห้วงมิติเวลา หรือเท่ากับหนึ่งชั่วโมงในโลกภายนอก เทพกระบี่ก็ได้ฟื้นฟูพลังขึ้นมาจนสมบูรณ์และตัดสินใจทดลองอีกครั้ง

“ กระบี่เดียวดายกระบวนท่าที่สิบ เคล็ดกระบี่ใจ! ”

เทพกระบี่ได้ผสานเป็นหนึ่งเดียวกับสรรพสิ่ง เจตจำนงของเขากลายกระบี่สีทองแผ่พุ่งออกจากกลางหน้าผาก ด้วยความเร็วสูงเหนือกาลเวลา เข้าสู่มิติแห่งอนันต์ไร้จุดสิ้นสุด

ฉัวะ! เปรี้ยง!

เพียงการโจมตีเดียว รอยแยกก็ถูกเปิดออกกว่าครึ่งเมตรทันที จากนั้นเขาจึงใช้พลังที่เหลืออยู่ควบแน่นรังสีกระบี่ขนาดยักษ์ที่แฝงไปด้วยเคล็ดทำลายล้าง ฟันซ้ำตำแหน่งเดิมไปอีกสี่ครั้งในอึดใจเดียว