จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 8

“ หลานหมายถึง ตระกูลลี่ที่เป็นเจ้าของกิจการสมุนไพรทั้งเมืองนะเหรอ” เขาพูดขึ้นด้วยความตกใจ ตระกูลลี่ถือเป็นตระกูลที่มีอำนาจมากในเมืองนี้ มากยิ่งกว่าตระกูลเขาเสียอีก

โดยเฉพาะท่านผู้เฒ่าลี่ตงไห่นั้น เป็นบุคคลที่น่ากลัวมาก เมื่อ20ปีก่อนท่านเคยถูกกองกำลังติดอาวุธเกือบ100คนลอบสังหาร แต่ท่านก็สามารถหนีรอดมาได้ แถมอีกฝ่ายยังตายไปเกินครึ่ง เป็นเหตุผลให้ทุกคนในเมืองต้องเกรงใจท่านอย่างน้อย3ส่วน

“ ใช่ครับ…ผมทำธุรกิจกับท่านปู่ลี่ตงไห่ ”

เมื่อได้รับคำยืนยันจากจ้าวเทียน ลุงซุยก็ดีใจมาก

ตอนนี้เขามองไปที่จ้าวเทียนด้วยความภูมิใจ ที่หลานชายสามารถทำให้คนระดับนั้นสนใจได้ ถึงขนาดยกอพาร์ทเม้นท์ห้องนี้ให้เป็นของขวัญ ซึ่งมันน่าจะมีราคาเกือบ10ล้านหยวนเลยทีเดียว

“ งั้นลุงก็วางใจแล้ว…แต่ถ้าหากหลานมีปัญหาอะไร ก็อย่าลืมนึกถึงลุงนะ” ลุงซุยพูดทิ้งท้ายไว้

“ ขอบคุณครับ…ผมดีใจที่ลุงซุยหายดีนะครับ ” จ้าวเทียนรู้สึกดีใจจริงๆที่ลุงซุยฟื้นจากอาการโคม่ามาได้

ก่อนที่ลุงซุยจะกลับไป หันไปพูดกับลูกสาวคนโตที่อยู่ด้านหลัง เธอคนนี้ชื่อซุยลี่เหยา เป็นพี่สาวของซุยหลิง ซึ่งมีอายุห่างกัน4ปี

ทั้งคู่มีใบหน้าสวยงามคล้ายกัน แต่ซุยลี่เหยาจะมีบุคลิกที่เย็นชา เหมือนกับนางงามหิมะ ทำให้เข้าถึงได้ยาก เพราะแบบนั้นจ้าวเทียนถึงไม่ค่อยสนิทกับเธอ

“ เสี่ยวเหยาคืนนี้ลูกจะพาเฉินจิ้งไปคลับแมวป่าใช่ไหม ทำไมไม่พาจ้าวเทียนไปด้วยละ” ลุงซุยหันไปพูดกับลูกสาว

จ้าวเทียนสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อคลับแมวป่า นี่ความบังเอิญมันช่างน่ากลัวจริงๆ แต่เพราะยังไงคืนนี้ เขาก็ต้องไปที่นั่นอยู่แล้ว จึงไม่ได้แสดงท่าทีปฏิเสธ

ตอนนี้ซุยลี่เหยามีสีหน้าเบื่อหน่าย เธอมองจ้าวเทียนด้วยความลังเลบางอย่าง ก่อนที่จะตอบออกไป “ ตกลงค่ะคุณพ่อ ”

“ ดูสิ ลุงก็ลืมแนะนำเลย เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อเฉินจิ้ง เป็นลูกของน้องสาวลุงเอง ช่วงนี้เขาจะมาอยู่กับลุงที่บ้านซักพัก”

“ สวัสดีครับพี่จ้าว…ผมฝากตัวด้วยนะครับ ” เด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างซุยลี่เหยารีบเดินมาจับมือทักทาย ด้วยรอยยิ้ม

หมับ!...แกรก

แรงบีบของฝ่ามือแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายเฉินจิ้งก็เป็นฝ่ายถอนมือกลับไปก่อน สายตาที่เขามองจ้าวเทียนเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้มันแฝงไปด้วยความเคารพ เหมือนตอนที่เขามองลุงซุย

หลังจากที่พวกเขาทั้งสามคน เดินออกมาจากห้องของจ้าวเทียน ก็แยกกันขึ้นรถคนละคัน โดยที่เฉินจิ้ง เป็นคนขับรถพาลุงซุยกลับบ้าน ส่วนซุยลี่เหยาไปทำงานที่บริษัท

บนรถของลุงซุย

“ ต่อไปลุงฝากหลานดูแลพี่จ้าวเทียนหน่อยนะ…อย่างที่หลานได้ยินเมื่อกี้ ครอบครัวลุงทำผิดต่อจ้าวเทียนไว้มากจริงๆ” ลุงซุยได้พูดขึ้นอย่างจริงจัง

ครอบครัวของน้องสาวเขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งหมด มีเด็กหนุ่มคนนี้รอดมาได้คนเดียว เขาพาจึงพาเฉินจิ้งไปอาศัยอยู่ด้วยกันกับเขา ในกองทัพตั้งแต่อายุ15ปี

ตลอดเวลา3ปีที่ผ่านมา เฉินจิ้งได้เข้ารับการฝึกฝนพร้อมกับหน่วยรบพิเศษ จนแข็งแกร่งกว่าเด็กที่อยู่ในรุ่นเดียวกัน แถมเด็กคนนี้ยังมีนิสัยดี มีความรับผิดชอบสูง

เฉินจิ้งที่กำลังขับรถอยู่ ก็มีสีหน้าประหลาดๆทันที เมื่อได้ยินคำฝากฝังของลุงซุย เขามองไปที่มือขวาของตนตอนนี้มันแดงช้ำอย่างน่ากลัว

“ ลุงเคยบอกว่าพี่จ้าวเทียนร่างกายอ่อนแอใช่ไหมครับ ” เขาถามด้วยเสียงแปลกๆ

“ ใช่แล้ว…เสี่ยวเทียนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก แต่นั่นก็ทำให้เขามีนิสัยที่อ่อนโยน ชอบช่วยเหลือผู้อื่น จนบางครั้งก็ไปสร้างศัตรูโดยไม่รู้ตัว ลุงเลยอยากฝากให้เธอคอยช่วยดูแลเขาหน่อย ” ลุงลี่พูดออกมา ด้วยรอยยิ้มอ่อนๆ

นิสัยแบบนี้เหมือนกันทั้งพ่อลูกจริงๆ ตัวเขาเองก็เคยถูกพ่อของจ้าวเทียนช่วยชีวิตไว้ ผ่านเหตุการณ์มามากมาย จนภายหลังได้สาบานเป็นพี่น้องกัน

“ ลุงครับ…ผมคิดว่าพี่จ้าวน่าจะฝึกศิลปะการต่อสู้นะครับ ” เฉินจิ้งยกมือข้างที่มีรอยช้ำให้ลุงซุยดู

“ นี่มัน…หรือว่าตอนที่จับมือกันเมื่อกี้พวกเธอ…” ลุงซุยมองรอยช้ำนั้นอย่างอึ้งๆ

“ ลุงเชื่อผมเถอะ…พี่จ้าวเทียนไม่ได้อ่อนแอกว่าผมแน่นอน ” ตัวเขาตอนนี้ก็อยู่ในขอบเขตนักสู้ระดับ7แล้ว

เมื่อมองเห็นลุงซุยมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเงียบไป เหมือนครุ่นคิดถึงบางอย่าง เขาก็นั่งขับรถต่อไปเงียบๆ

ที่จริงแล้วตัวเขาเอง ก็มีความลับอยู่อย่างหนึ่ง ซึ่งมันเป็นความสามารถพิเศษ ที่เขาได้มาตอนประสบอุบัติเหตุเฉียดตาย

ตัวเขานั้นมีความสามารถ ในการรับรู้ได้ถึงออร่าความแข็งแกร่งของคนอื่น

ตั้งแต่ตอนที่เจอจ้าวเทียน เขาก็รู้สึกได้แล้วว่าผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งพอๆกันกับเขา จึงได้หาโอกาสทดสอบดู

แต่เมื่อเขาลองใช้แรงกว่า8ส่วนบีบไปที่มือของจ้าวเทียน จนอีกฝ่ายก็ได้บีบคืนมานั้น ออร่าที่เขาสัมผัสได้ก็เปลี่ยนไปทันที

มันหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งกว่าออร่าของครูฝึกของหน่วยรบพิเศษหลายเท่า จนตอนที่รู้สึกว่ามือเขาคงจะต้องแหลกละเอียด แรงบีบนั้นก็ได้หายไป เปิดโอกาสให้เขารีบถอนมือออกทันที

‘ ตอนนี้ฉันรู้เพียงอย่างเดียว ฉันจะไม่มีทางทำให้พี่จ้าวโกรธแน่นอน ’