ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 10

อาการอักเสบของเย่สิ้นไม่ถือว่าร้ายแรงนัก

หลังจากที่เซ่เชียนฮวนไปถึง ก็ทำแผลให้เขา จากนั้นก็จ่ายยาลดไข้ เป็นอันเสร็จสรรพ

“ให้คนไปเอายามา”

เซ่เชียนฮวนกดหัวคิ้วอย่างเหนื่อยล้า จากนั้นก็ส่งสูตรยาให้นางเว่ย

นางเว่ยรับมาด้วยมือทั้งสองข้า แล้วก้มหัวอย่างนอบน้อม “ขอบคุณหวางเฟย！”

ไม่ว่าก่อนหน้านี้หวางเฟยผู้นี้จะยโสโอหังมากแค่ไหน แต่ว่าในตอนนี้ นางเว่ยเริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของนางแล้ว เรื่องที่ผ่านมา ก็ให้มันผ่านไปก็แล้วกัน

“แล้วก็” เซ่เซียนฮวนเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง “ห้ามนำเรื่องที่ข้าช่วยรักษาลูกชายของเข้าไปเล่าสู่ผู้อื่นฟังเด็ดขาด โดยเฉพาะท่านอ๋องของพวกเจ้า”

“แต่ว่า…..”

นางเว่ยไม่เข้าใจ

ท่านอ๋องชื่นชอบสตรีที่มีความสามารถ แม่นางซูเขียนบทกวีเป็น และวาดภาพเก่ง จึงทำให้ท่านอ๋องปลาบปลิ้มเป็นอย่างมาก ซึ่งวิชาการแพทย์ของหวางเฟยยอดเยี่ยมกว่าศิลปะพวกนั้นเป็นไหนๆ เหตุใดนางจึงอยากปกปิดท่านอ๋องกันเล่า?

“รีบไปเถอะ” เซ่เชียนฮวนมองมาที่นางนิ่ง ๆ ไม่ได้แสดงท่าทางกรุ่นโกรธแต่กลับออกมาน่าเกรงขาม

นางเว่ยจึงรีบออกไปอย่างลนลาน

เซ่เชียนฮวนวางปากกาลง แล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ “ข้าหาได้ชอบท่านอ๋องของพวกเจ้าเสียเมื่อไหร่ มีแต่อยากจะออกไปจากสถานที่นรกนี้เร็วๆ เจ้ายังเห็นข้าเป็นสตรีที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาใจเขาอีกหรือ”

นางไม่ได้สังเกตว่าเย่สิ้นที่นอนอยู่บนเตียงปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย ด้วยใบหน้าประหลาดใจ

เรือนจิ่นซิ่ว คือสถานที่ที่ซูอวี้เอ๋อร์อยู่อาศัย

ภายในเรือนประดับประดาไปด้วยดอกไม้ใบหญ้าสวยงาม บนผนังมีแต่ภาพวาดของจิตรกรผู้โด่งดัง ทั่วทุกหนแห่งแสดงให้เห็นถึงความสง่าของเจ้าของเรือน มีชีวิตชีวากว่าเรือนของเซ่เชียนฮวนเป็นไหนๆ