ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 28

“จะทำแบบนี้ไม่ได้นะขอรับ! ท่านอ๋อง โปรดคิดทบทวนให้ดีขอรับ”

เย่สิ้นหน้าซีดด้วยความตกใจ

ไม่ต้องพูดถึงการตีห้าสิบครั้งเลย ผู้หญิงรูปร่างผอมอย่างเซ่เชียนฮวนแค่สิบครั้งก็คงหายจากโลกนี้ได้!

ส่วนเซียวเย่หลันไม่แม้แต่จะมองไปที่เขาเลย และกล่าวอย่างเย็นชา "ใครก็ตามห้ามร้องขอเด็ดขาด"

พูดจบก็สะบัดแขนเสื้อเดินออกจากห้องไป!

เซ่เชียนฮวนก็ถูกองครักษ์เหล่านั้นลากออกไปเช่นกัน

นางพยายามที่จะขัดขืน แต่ทักษะศิลปะการต่อสู้ของคนเหล่านี้สูงมาก นางแทบจะขยับไปไหนไม่ได้เลย

“เซียวเย่หลัน เจ้ามันชั่วร้าย! เมื่อกี้นี้ที่เจ้าไม่กล้าลงมือฆ่าหม่อมฉันด้วยตัวเจ้าเองเป็นเพราะเจ้ากลัวว่าเจ้าจะฆ่าคนดีไป กลัวว่าจิตใจจะรู้สึกแย่ในอนาคต ดังนั้นเจ้าจึงเปลี่ยนคนมาลงมือ เจ้าเป็นลูกผู้ชายหรือไม่ห้ะ!”

เมื่อได้ยินคำดุด่าของเซ่เชียนฮวน สีหน้าของเซียวเย่หลันยังคงเย็นชาไม่เปลี่ยนแปลง

ในสนามรบ เขาเคยชินกับการดุด่าของศัตรูแล้ว เพชฌฆาต ผู้เลวและผู้ชั่วร้ายต่างๆ

เขาจะไม่เปลี่ยนใจเพราะผู้หญิงที่ทำการดุว่าเขาแบบนี้

"เซ่เชียนฮวน เจ้าไม่เคยเป็นผู้หญิงที่ดีเลย" เซียวเย่หลันมองหล่อนด้วยสายตาเย็นชาและไร้หัวใจ "ข้าเองก็ไม่มีจิตใจที่ดี"

"ปล่อยหม่อมฉัน!"

เซ่เชียนฮวนพยายามดิ้นรนแต่ก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี และในที่สุดก็ถูกพามาที่เก้าอี้ยาว

นางรู้สึกปวดในท้อง

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความกดดันทางจิตใจที่เกิดจากการประหม่าเกินไปหรือเปล่า

ปวดท้อง เวียนศีรษะ คลื่นไส้

ในเมื่อก่อนความอดทนด้านจิตใจของนางไม่ได้แย่ขนาดนี้

แต่ในช่วงนี้คุณสมบัติทั้งทางร่างกายและจิตใจดูเหมือนจะอ่อนแอลงเยอะมาก

นางเว่ยและเสี่ยวตงวิ่งออกมาพร้อมกัน ทั้งร้องไห้และคุกเข่าข้างเซ่เชียนฮวน "หวางเฟย เป็นข้าน้อยทั้งสองเองที่ทำให้หวางเฟยต้องเจอแบบนี้"

“ข้าน้อยเต็มใจรับตีแทนหวางเฟย!”

"เจ้านาย ทำไมท่านไม่ไปดูใกล้ๆ ล่ะเจ้าค่ะ ไปดูหล่อนถูกทรมานอย่างไรด้วยตาของท่านเอง" ซวงฉิงประจบประแจงนาง

"ไม่ได้" ซูอวี๋เอ๋อร์ส่ายหัว "เย่สิ้นเป็นคนที่ท่านอ๋องเชื่อใจ แม้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาจริงๆ เขาก็จะคอยอยู่เคียงข้างท่านอ๋องอย่างแน่นอน หากเราทำตัวใหญ่โตเกินไปในเวลานี้ ถ้าทำให้เขาขุ่นเคือง ในวันข้างหน้าก็จะถูกเขาเล่นงานได้"

"เจ้านายฉลาดเหมือนขงเบ้งเลยเจ้าค่ะ เก่งกาจและไหวพริบดี พูดได้สมเหตุสมผลมากเลยเจ้าค่ะ"

ซวงฉิงประจบนางอีกครั้ง จากนั้นทั้งสองก็มองสังเกตไปทางการเคลื่อนไหวของซูอวี๋เอ๋อร์อีกครั้ง

หลังจากที่นางเว่ยและเสี่ยวตงถูกดึงออกไปจากเซ่เชียนฮวน องครักษ์ก็หยิบไม้กระดานขึ้นมาอีกครั้ง

“แควก แควก”

เย่สิ้นเดินออกมาจากประตู ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล

เขาเดินไปหาเซียวเย่หลันและคุกเข่าลงพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "ท่านอ๋องข้าน้อยคนนี้ภักดีต่อท่านเพียงคนเดียวตลอดชีวิต ไม่เคยทรยศท่าน และไม่กล้าปิดบังอะไรจากท่าน ชีวิตของข้าน้อยคือหวางเฟยช่วยไว้ หวางเฟยไม่ต้องการทำให้ตัวเองมีชื่อเสียงที่สูงส่ง จึงไม่อนุญาตให้ท่านแม่และเสี่ยวตงบอกคนอื่นเกี่ยวกับทักษะการแพทย์ตน ข้าน้อยได้คิดที่จะหาโอกาสบอกความจริงกับท่านอ๋องนานแล้ว "

“หากวันนี้ข้าน้อยทำให้หวางเฟยต้องลำบาก หรือทำให้หวางเฟยต้องตายไป ข้าน้อยจะไม่มีหน้ามีชีวิตอยู่ต่อแน่นอน บุญคุณของท่านอ๋องคงต้องตอบแทนให้ในชาติหน้าสักแล้ว”

หลังจากที่เย่สิ้นพูดจบ เขาก็ดึงกริชในแขนเสื้อออกมา!