ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 29

กริชของเย่สิ้นไม่ได้เจาะเข้าไปในคอของเขา

แต่ถูกคนเตะออกไปแทน

เซียวเย่หลันมองไปที่องครักษ์ที่ซื่อสัตย์ภักดีที่สุดที่ติดตามเขามาหลายปี และเย้ยหยันว่า "เจ้ารักหล่อนอย่างลึกซึ้งเลยนะ ต้องการอยู่กับหล่อนทั้งเป็นและตายใช่ไหม?"

“ท่านอ๋อง ข้าน้อยไม่ได้พูดโกหกขอรับ!”

เย่สิ้นนั้นวิตกกังวลอย่างมาก แต่เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรเพื่อให้เซียวเย่หลันเชื่อสักที

ในความเป็นจริงเขารู้ความเลวร้ายผู้หญิงคนนี้ว่าเป็นคนเป็นอย่างไร

ทุกครั้งที่เขาห้ามไม่ให้นางพบเซียวเย่หลัน เขาจะถูกนางดุด่าว่าเป็นคนต่ำต้อย ทาสหมาจู้จี้จุกจิก ผีอายุสั้น นางสามารถดุด่าได้มากเท่าที่ด่าได้ บางครั้งยังทุบตีเขาไม่หยุดและยังถ่มน้ำลายใส่เขา

ถ้าไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวเอง ใครก็ตามที่มาบอกเย่สิ้นว่าเซ่เชียนฮวนเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เขาจะไม่มีวันเชื่อแน่นอน

"เย่สิ้น ข้าว่าเจ้าเสียสติเพราะผู้หญิงไปแล้ว" เซียวเย่หลันถือคำพูดของเย่สิ้นเป็นอากาศ

ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะที่คมชัดดังขึ้นจากก้าวอี้ยาว

เซ่เชียนฮวนหัวเราะและจ้องมองไปที่เซียวเย่หลันด้วยสายตาเย็นชา นางกล่าวเสียงดัง "เฮ้ อย่าโยนคำพูดที่หม่อมฉันเคยใช้กับเจ้าใส่ให้คนอื่นสิ เจ้าเป็นคนที่เสียสติไปเพราะผู้หญิงต่างหาก"

“นี่”

เซียวเย่หลันคลิกลิ้นของตน

เขาและเซ่เชียนฮวนมองหน้ากัน เขาคิ้วขมวดเล็กน้อย มีจุดสนใจสองจุดในดวงตาเขาเขา

ผู้หญิงคนนี้ไม่ร้องไห้และไม่ร้องขอความเมตตา

หล่อนนั้นยังหัวเราะออกมาซะด้วย

อาจกำลังปากแข็งอยู่

"ชักช้าอะไรอยู่ห้ะ ลงมือเดี๋ยวนี้" เซียวเย่หลันชำเลืองมองไปยังองครักษ์ที่ถือไม้กระดาน

"รับทราบขอรับ!"

องครักษ์เองก็รู้สึกแปลกใจเหมือนกัน แต่เขานั้นถูกบีบบังคับโดยเซียวเย่หลัน เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลงมือกระทำ แต่เมื่อไม้กระดานร่วงลงบนตัวของเซ่เชียนฮวน เขานั้นไม่ได้ใช้สุดแรง