บทที่ 46 หวางเฟยมีลูก – ตอนที่ต้องอ่านของ ชายาหมอพิษไร้รัก
ตอนนี้ของ ชายาหมอพิษไร้รัก โดย เจียเก้อจวีจื่อ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยายย้อนยุคทะลุมิติทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 46 หวางเฟยมีลูก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
"เซ่เชียนฮวน เจ้าโวยวายมากพอหรือยัง?"
เซียวเย่หลันกัดฟันแน่น
ผู้หญิงคนนี้ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับ นี่มันเกินไปแล้วจริงๆ!
เซ่เชียนฮวนยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย "จ้านอ๋อง หม่อมฉันไม่ได้โวยวายไปเรื่อย นอกจากการรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว สิ่งเดียวที่หม่อมฉันทำอย่างจริงจังในทุกวันนี้ก็คือเขียนใบหย่าร้างนี้"
"รักษาอาการบาดเจ็บ? อาการบาดเจ็บอะไรกัน? ฮวนหวน เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือ?"
เมื่อเซ่เหยียนได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าของเขาก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที
เขาสังเกตเห็นมันตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว
น้องสาวของเขามีท่าทางการเดินที่ไม่ค่อยปกตินัก เหมือนหลังเคล็ด
"ในจวนจ้านอ๋อง ข้าไม่ได้สิ่งของอะไรมากนัก แต่บาดเจ็บนั้นได้รับไม่น้อย"
ขณะที่เซ่เชียนฮวนกำลังพูด นางค่อยๆ ฉีกผ้าพันคอไหมที่พันรอบคอออก และบาดแผลจากมีดที่ยังไม่หายสนิทก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน
รอยเลือดสีแดงสดที่หลงเหลืออยู่แสดงให้เห็นถึงภัยคุกคามต่อชีวิตของนาง
"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!" ดวงตาของเซ่เหยียนเบิกกว้างด้วยความโกรธ เขากำหมัดของตัวเองแน่น ในพริบตาขุนนางผู้อ่อนโยนและไร้ความคุกคามก็กลายเป็นเหมือนสิงโตที่บ้าคลั่งโหดร้ายตัวหนึ่ง
"..."
เซียวเย่หลันพูดไม่ออก
รอยแผลเป็นนี้เป็นความผิดของเขาจริงๆ
เซ่เชียนฮวนนำผ้าพันคอออก เพื่อให้ผู้คนมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา "ทุกคนรู้ว่าจ้านอ๋องนั้นเป็นคนที่กล้าหาญและไม่เกรงกลัวใดๆในสนามรบ แต่ไม่รู้ว่าเขาโหดเหี้ยมกับคนที่นอนอยู่ข้างๆเขาเช่นนี้"
เลือดสีแดงสดแทงตาทุกคน
ผู้คนต่างมองหน้ากันและส่ายหัว "การที่กระทำผู้หญิงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้ อย่างที่หล่อนว่า ไม่เหมาะกับหล่อนจริงๆ!"
"แม้ว่าซูอวี๋เอ๋อร์จะเป็นคนที่จ้านอ๋องรักก็ตาม แต่ท่านก็ไม่ควรทำร้ายภรรยาคนเขาเช่นนี้"
ผู้คนรู้สึกสลดใจกับเรื่องนี้ แต่เซ่เหยียนนั้นโกรธเคืองอย่างมาก โกรธเคืองจนเขาอยากจะพุ่งเข้าไปสอนบทเรียนให้กับเซียวเย่หลันเลยก็ว่าได้
เซ่เชียนฮวนเอื้อมมือไปหยุดพี่ของตน และพูดเบา ๆ "ช่างมันเถอะ เรื่องผ่านมานานแล้ว"
"ไอ้สัตว์เดรัจฉาน"
เซ่เหยียนพยายามสงบสติอารมณ์ลง
เซ่เหยียนและเซียวเย่หลันยื่นมือเข้ามาช่วยในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม เซ่เหยียนเร็วกว่าเซียวเย่หลันหนึ่งก้าว และคว้าเซ่เชียนฮวนไว้ในอ้อมแขนของเขาได้ก่อน เขาถามอย่างกระวนกระวายว่า "ฮวนฮวน เจ้าเป็นอะไร?"
เซ่เชียนฮวนหลับตาแน่น นางได้ยินเสียงของเซ่เหยียน แต่นางไม่มีแรงที่จะตอบกลับ
"มีหมอไหม มาช่วยคนเดี๋ยวนี้!"
เซ่เหยียนเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ และคำราม
ครู่ต่อมา หมออ้วนคนหนึ่งวิ่งออกมาจากผู้คน เขาคุกเข่าลงอย่างตัวสั่นและตรวจดูชีพจรของเซ่เชียนฮวน
“น้องสาวของข้าเป็นอะไรหรือ? หล่อนป่วยหรือเปล่า?” เซ่เหยียนถาม
แม้ว่าเซียวเย่หลันที่ยืนอยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไร แต่คิ้วของเขานั้นขมวดแน่น เขาจ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของเซ่เชียนฮวนอย่างไม่กระพริบ
หมออ้วนสัมผัสชีพจรของหล่อน และสีหน้าของเขาก็ดูแปลกไป
ภายใต้คำถามอย่างต่อเนื่องของเซ่เหยียน ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ เซียวเย่หลันแล้วพูดอย่างติดขาด
"ขอแสดงความยินดีกับท่านอ๋อง หวางเฟยมีลูกแล้วขอรับ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอพิษไร้รัก
อัพเรื่องนี้ต่อได้ไหมคะ...
ดองนานมากเลยเรื่อนี้...
ตั้งตารอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ😍...
รอตอนต่อไปนะคะ...
ขอทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ🙏🏻...
จะมาลงต่อไหม….รออยู่นะ...
เรื่องนี้ก็ไม่ลงเลย😭...
ตอนต่อไปจะมาวันที่เท่าไรหรอค่ะ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ😍...