ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 46

สรุปบท บทที่ 46 หวางเฟยมีลูก: ชายาหมอพิษไร้รัก

บทที่ 46 หวางเฟยมีลูก – ตอนที่ต้องอ่านของ ชายาหมอพิษไร้รัก

ตอนนี้ของ ชายาหมอพิษไร้รัก โดย เจียเก้อจวีจื่อ ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยายย้อนยุคทะลุมิติทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 46 หวางเฟยมีลูก จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

"เซ่เชียนฮวน เจ้าโวยวายมากพอหรือยัง?"

เซียวเย่หลันกัดฟันแน่น

ผู้หญิงคนนี้ใช้แผนแสร้งปล่อยเพื่อจับ นี่มันเกินไปแล้วจริงๆ!

เซ่เชียนฮวนยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย "จ้านอ๋อง หม่อมฉันไม่ได้โวยวายไปเรื่อย นอกจากการรักษาอาการบาดเจ็บแล้ว สิ่งเดียวที่หม่อมฉันทำอย่างจริงจังในทุกวันนี้ก็คือเขียนใบหย่าร้างนี้"

"รักษาอาการบาดเจ็บ? อาการบาดเจ็บอะไรกัน? ฮวนหวน เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือ?"

เมื่อเซ่เหยียนได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าของเขาก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

เขาสังเกตเห็นมันตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว

น้องสาวของเขามีท่าทางการเดินที่ไม่ค่อยปกตินัก เหมือนหลังเคล็ด

"ในจวนจ้านอ๋อง ข้าไม่ได้สิ่งของอะไรมากนัก แต่บาดเจ็บนั้นได้รับไม่น้อย"

ขณะที่เซ่เชียนฮวนกำลังพูด นางค่อยๆ ฉีกผ้าพันคอไหมที่พันรอบคอออก และบาดแผลจากมีดที่ยังไม่หายสนิทก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาทุกคน

รอยเลือดสีแดงสดที่หลงเหลืออยู่แสดงให้เห็นถึงภัยคุกคามต่อชีวิตของนาง

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!" ดวงตาของเซ่เหยียนเบิกกว้างด้วยความโกรธ เขากำหมัดของตัวเองแน่น ในพริบตาขุนนางผู้อ่อนโยนและไร้ความคุกคามก็กลายเป็นเหมือนสิงโตที่บ้าคลั่งโหดร้ายตัวหนึ่ง

"..."

เซียวเย่หลันพูดไม่ออก

รอยแผลเป็นนี้เป็นความผิดของเขาจริงๆ

เซ่เชียนฮวนนำผ้าพันคอออก เพื่อให้ผู้คนมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น จากนั้นพูดด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา "ทุกคนรู้ว่าจ้านอ๋องนั้นเป็นคนที่กล้าหาญและไม่เกรงกลัวใดๆในสนามรบ แต่ไม่รู้ว่าเขาโหดเหี้ยมกับคนที่นอนอยู่ข้างๆเขาเช่นนี้"

เลือดสีแดงสดแทงตาทุกคน

ผู้คนต่างมองหน้ากันและส่ายหัว "การที่กระทำผู้หญิงได้โหดเหี้ยมเช่นนี้ อย่างที่หล่อนว่า ไม่เหมาะกับหล่อนจริงๆ!"

"แม้ว่าซูอวี๋เอ๋อร์จะเป็นคนที่จ้านอ๋องรักก็ตาม แต่ท่านก็ไม่ควรทำร้ายภรรยาคนเขาเช่นนี้"

ผู้คนรู้สึกสลดใจกับเรื่องนี้ แต่เซ่เหยียนนั้นโกรธเคืองอย่างมาก โกรธเคืองจนเขาอยากจะพุ่งเข้าไปสอนบทเรียนให้กับเซียวเย่หลันเลยก็ว่าได้

เซ่เชียนฮวนเอื้อมมือไปหยุดพี่ของตน และพูดเบา ๆ "ช่างมันเถอะ เรื่องผ่านมานานแล้ว"

"ไอ้สัตว์เดรัจฉาน"

เซ่เหยียนพยายามสงบสติอารมณ์ลง

เซ่เหยียนและเซียวเย่หลันยื่นมือเข้ามาช่วยในเวลาเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม เซ่เหยียนเร็วกว่าเซียวเย่หลันหนึ่งก้าว และคว้าเซ่เชียนฮวนไว้ในอ้อมแขนของเขาได้ก่อน เขาถามอย่างกระวนกระวายว่า "ฮวนฮวน เจ้าเป็นอะไร?"

เซ่เชียนฮวนหลับตาแน่น นางได้ยินเสียงของเซ่เหยียน แต่นางไม่มีแรงที่จะตอบกลับ

"มีหมอไหม มาช่วยคนเดี๋ยวนี้!"

เซ่เหยียนเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ และคำราม

ครู่ต่อมา หมออ้วนคนหนึ่งวิ่งออกมาจากผู้คน เขาคุกเข่าลงอย่างตัวสั่นและตรวจดูชีพจรของเซ่เชียนฮวน

“น้องสาวของข้าเป็นอะไรหรือ? หล่อนป่วยหรือเปล่า?” เซ่เหยียนถาม

แม้ว่าเซียวเย่หลันที่ยืนอยู่ข้างหลังไม่ได้พูดอะไร แต่คิ้วของเขานั้นขมวดแน่น เขาจ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของเซ่เชียนฮวนอย่างไม่กระพริบ

หมออ้วนสัมผัสชีพจรของหล่อน และสีหน้าของเขาก็ดูแปลกไป

ภายใต้คำถามอย่างต่อเนื่องของเซ่เหยียน ในที่สุดเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ เซียวเย่หลันแล้วพูดอย่างติดขาด

"ขอแสดงความยินดีกับท่านอ๋อง หวางเฟยมีลูกแล้วขอรับ"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอพิษไร้รัก