ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 51

เซ่เชียนฮวนหันศีรษะมาด้านข้างเล็กน้อย

ผู้ที่นั่งอยู่ข้างหน้า ก็คือองค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียน

“เซียนเอ๋อร์ อย่าได้เอาแต่ใจ ที่นั่งถูกจัดเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว จงอย่าสร้างความลำบากใจให้แก่เสด็จพ่อเพิ่มขึ้นอีกเลย” เฉิงกุ้ยเฟยเสด็จแม่ขององค์หญิงแปดกล่าวขึ้น

องค์หญิงแปดเม้มริมฝีปากเล็กน้อย “ผู้ใดเป็นคนจัดที่นั่งกัน ให้ข้านั่งใกล้กับเซ่เชียนฮวนสตรีคนนี้ ทำให้ข้าต้องเสื่อมเสียศักดิ์ศรีเสียจริง!”

เซ่เชียนฮวน “......”

นางนึกขึ้นได้แล้ว ดูเหมือนว่าองค์หญิงแปลกจะมีความสัมพันธ์ที่มิเลวกับซูอวี๋เอ๋อร์

ด้วยเหตุนี้เอง จึงได้มีอคติและดูถูกดูแคลนนางยิ่งนัก

“หากองค์หญิงรู้สึกถึงความเหม็นนั้นคงมิได้เกี่ยวข้องกับข้า เป็นเพราะถุงหอมที่ท่านแขวนไว้ตรงเอวมีสัดส่วนที่ผิดไป”

เซ่เชียนฮวนเหลือบมองไปยังเอวขององค์หญิงแปดแล้วกล่าวด้วยสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์

“อะไรนะ?”

องค์หญิงแปดก้มลงมองดูถุงหอมของตน

มิรอให้นางกล่าวสิ่งใดออกมา เซ่เชียนฮวนก็เอ่ยต่อไปว่า “ชะมด วาเลอเรี่ยน น้ำผึ้งผลไม้ โรสแมรี่...... ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นกลิ่นที่ดึงดูดสัตว์เพศผู้”

“แม้ว่าองค์หญิงแปดจะต้องการดึงดูดบุรุษมากเพียงใด ก็มิควรนำเครื่องหอมเหล่านี้มาใส่รวมกัน เนื่องจากกลิ่นที่แรงเกินต้าน เกรงว่าจะมิได้ดึงดูดชายใด แต่จะดึงดูดหมาตัวผู้เสียมากกว่า”

กล่าวจบเซ่เชียนฮวนก็งอนิ้วของนาง แล้วขอลงบนกาสุรา

“โฮ่ง ๆ ๆ !”

สุนัขที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเฉิงกุ้ยเฟยตั้งหูตรง

จากนั้นดูเหมือนมันจะได้กลิ่นบางอย่างจึงพุ่งไปทางองค์หญิงแปดอย่างรวดเร็ว แล้วนอนคร่อมร่างของนาง กระโดดขึ้นลงด้วยท่าทีอันตื่นเต้น......

“กรี๊ด......!”

องค์หญิงแปดส่งเสียงร้องลั่นออกมา แต่ก็เกรงว่าอุ้มเท้าของสุนัขจะทำให้ใบหน้าของตนต้องได้รับบาดเจ็บ จึงมิกล้าสะบัดมันออกด้วยแรงมากนัก

นางทำได้เพียงกรีดร้องออกมามิหยุดหย่อน

เดิมทีองค์หญิงแปดต้องการที่จะแก้ตัวอธิบาย แต่ถูกเฉิงกุ้ยเฟยจ้องมองตาเขม็ง จึงทำได้เพียงหุบปากลง

ทางด้านฮ่องเต้หันมามองเซ่เชียนฮวน ตรัสด้วยใบหน้าอ่อนโยนยิ้มแย้มว่า “ได้ยินมาว่าเจ้ารักษาอาการของเห้าเอ๋อร์ได้ คิดมิถึงว่าเจ้าจะชำนาญด้านการรักษาเช่นนี้ ทั้งยังมีความรู้เกี่ยวกับเครื่องหอมอีกด้วย การที่เจ้าเจ็ดแต่งเจ้าเข้าไปนับว่าเป็นบุญของเขา”

“ฝ่าบาทตรัสเกินไปแล้วเพคะ ลูกเพียงแค่รู้เล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นมิอาจเรียกได้ว่าชำนาญ”

เซ่เชียนฮวนลุกขึ้นแล้วเอ่ยตอบ

นางโค้งคำนับอย่างมีมารยาท

มองดูก็รู้ว่าผู้ใหญ่โดยมากล้วนโปรดปรานนาง

เซียวเย่หลันได้แต่ดื่มสุราอยู่เงียบ ๆ ดวงตาอันเย็นชามิอาจปกปิดความรังเกียจเดียดฉันท์ได้

มิรู้ว่าเขามิชื่นชอบที่ฮ่องเต้ที่ตาบอดถูกหลอกลวง หรือมิชอบที่เซ่เชียนฮวนตีสองหน้าเช่นนี้

ที่ด้านบนแท่น ฮ่องเต้หันไปยิ้มกับฮองเฮาแล้วกล่าวว่า “หวางเฟยของเจ้าเจ็ดรักษาอาการเจ็บป่วยได้หลากหลายนัก ควรแก่การตกรางวัล ฮองเฮา เห็นว่าควรให้สิ่งใดแก่นางดี?”