ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 53

“โรคประจำตัวของเสด็จอาน่าจะกำเริบ แต่จ้านหวางเฟยของพวกเราเป็นหมอเทวดาที่รักษาได้ทุกโรค เพียงแค่นางยินดีรักษา คาดว่าเสด็จอาคงสามารถรักษาจนหายขาดได้ใช่หรือไม่?”

องค์หญิงแปดยังคงจดจำเรื่องเมื่อครู่ได้ขึ้นใจ

ดังนั้นจึงจงใจตะโกนไปทางเซ่เชียนฮวนเสียงดังลั่น

นางเคยได้ยินซูอวี๋เอ๋อร์กล่าวว่าเซ่เชียนฮวนมิเคยอ่านตำรา มิเคยศึกษาวิธีใด ๆ มาก่อน แม้แต่สี่ตำราห้าคัมภีร์ก็ยังมิเคยอ่านแล้ว

จะไปรู้วิธีการรักษาได้อย่างไร?”

ก่อนหน้านี้ที่รักษาท่านชายเห้าจนหาย คงบังเอิญก็เท่านั้น

บังเอิญในครั้งนี้เซวียนชินอ๋องเกิดประชวรขึ้น จะได้เผยธาตุแท้ของนางออกมาสักที

เซ่เชียนฮวนมิได้สนใจองค์หญิงแปด

นางลุกขึ้นยืนโดยสัญชาตญาณ

ต่อให้มิมีการยั่วยุจากองค์หญิงแปด ในฐานะหมอ เมื่อนางเห็นผู้ป่วยอยู่ตรงหน้านางก็จะต้องไปช่วยอย่างแน่นอน

“ข้าขอเตือนว่าตอนเจ้ารักษาอาการให้เสด็จอาควรระมัดระวังเอาไว้หน่อย เดิมทีร่างกายของเขาก็ค่อนข้างอ่อนแอ หากเจ้ารักษาจนแย่ขึ้นกว่าเดิม เจ้าคงมิอาจแบกความรับผิดชอบนี้ไว้คนเดียวได้” องค์หญิงใหญ่เย้ยหยัน

เซ่เชียนฮวนมิได้ตอบสิ่งใด

การสนทนากับสตรีเช่นนี้เป็นการเสียเวลาจริง ๆ

แต่ขณะที่นางกำลังจะลุกจากไป เซียวเย่หลันที่อยู่ด้านข้างก็เอื้อมมือมาคว้าข้อมือเรียวยาวของนางไว้

“อย่าไป” เซียวเย่หลันกระซิบเบา ๆ

เซ่เชียนฮวนตกใจเล็กน้อย คิดมิถึงว่าเขาจะมาสัมผัสนางด้วยตนเอง ทั้งยังมีทีท่าอันอ่อนโยน

มืออีกข้างหนึ่งของเซียวเย่หลันถือแก้วสุราไว้หางตามองไปทางฮ่องเต้เป็นครั้งคราว

เมื่อมองไปตามสายตาของเซียวเย่หลัน

เซ่เชียนฮวนจึงสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของฮ่องเต้

นางรู้สึกสงสัยขึ้นทันใด เซวียนชินอ๋องน้องชายของเขานั่งอยู่แล้วมีอาการชัก ฮ่องเต้มิเพียงแต่มิเป็นกังวล ยังมีกระจิตกระใจมองสอดใส่ไปรอบข้าง?

ทันใดนั้นเซ่เชียนฮวนก็ได้สติกลับคืนมา

ฮ่องเต้กำลังทดสอบนาง