ชายาหมอพิษไร้รัก นิยาย บท 54

“เรื่องนี้หาได้เกี่ยวข้องกับอวี๋เอ๋อร์”

เซียวเย่หลันมิอยากสนใจองค์หญิงแปดอีกต่อไป

สตรีที่ไร้เหตุไร้ผล

ในสายตาของเขาก็ล้วนเหมือนกันทุกคน

เซ่เชียนฮวนปลดเสื้อผ้าของเซวียนชินอ๋องออกต่อหน้าความตกตะลึงของทุกคน ก่อนจะพบว่าเขามีภาวะหยุดหายใจ นางจึงตัดสินใจทันทีว่าอาจจะมีของบางอย่างหลุดเข้าสู่หลอดลมทำให้หายใจมิออก

“รีบมาช่วยขาพยุงเขาขึ้น!”

นางกำชับคนรอบข้าง

เมื่อพยุงเซวียนชินอ๋องขึ้นมาแล้ว เซ่เชียนฮวนก็อ้อมไปด้านหลังเขา นางงอเข่าขึ้นเล็กน้อยให้เขาเองมานั่งบนตักของนาง

ท่าทางเช่นนี้ทำให้ในห้องโถงเกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้ง

องค์หญิงองค์ชายและสมาชิกราชวงศ์แต่ละคนพากันชี้ไปที่เซ่เชียนฮวน

“นางคิดทำอะไรกันอยู่แน่? กล้าทำท่าทีอันมิสุภาพเช่นนี้ออกมาได้อย่างไร!”

“เกรงว่านางคงจะเสียสติไปแล้ว......”

ทันใดนั้นเองสีหน้าของเซียวเย่หลันก็ดูมืดมนลงเล็กน้อย

สตรีผู้นี้นี้ เมื่อครู่ยังกล่าวว่าตนแยกแยะออก

นี่คือการแยกแยะของนางหรือ?

หากมิใช่เพราะเห็นนางคือจ้านหวางเฟย เพียงนางกล้าทำท่าทีอุกอาจเหล่านี้ต่อหน้าฮ่องเต้ คาดว่าคงจะต้องถูกตัดศีรษะถึง 18 หน

องค์หญิงแปดที่นั่งอยู่ข้างกายเซียวเย่หลันได้แต่ยิ้มขึ้นด้วยท่าทีเสียดสี แล้วหัวเราะเสียงดังลั่นว่า “เสด็จพี่เจ็ดเป็นถึงจ้านอ๋อง แต่กลับแต่งงานกับสตรีที่บ้าคลั่งเช่นนี้ได้ ข้ารู้สึกสงสารจริง ๆ ”

“......”

สีหน้าของเซียวเย่หลันมืดมนลงก็จริง แต่เขามิได้เข้าไปตำหนิหรือห้ามการกระทำแปลก ๆ เช่นนี้ของเซ่เชียนฮวน

เขายินดีที่จะเชื่อเซ่เชียนฮวนอีกสักครั้ง

คอยดูว่าสตรีคนนี้จะทำอะไรออกมากัน

เซ่เชียนฮวนมิมีเวลามาสนใจท่าทีของคนอื่น ๆ นางให้เซวียนชินอ๋องนั่งเรียบร้อยแล้วก็ใช้มือทั้งสองข้างโอบไป นางใช้แรงกด บริเวณลิ้นปี่ของเขา

1 ครั้ง

เซวียนชินอ๋องตบลงไปที่หน้าอกของตนแล้วสูดลมหายใจเข้า

เซ่เชียนฮวนพยุงเขาไว้ เมื่อเขากลับคืนสู่สภาวะปกติแล้วนางจึงได้เงยหน้าขึ้นอธิบายว่า “ฝ่าบาทเพคะ เมื่อครู่มีสิ่งแปลกปลอมเข้าไปอุดในหลอดลม นี่คือวิธีเร็วที่สุดที่จะขับไล่สิ่งแปลกปลอมนั้นออกมา”

“อีกอย่างในสถานการณ์คับขันหากยังคงยึดมั่นในความคิดว่าชายหญิงมิควรสัมผัสเนื้อต้องตัวกัน เช่นนั้นคงมิแตกต่างอันใดกับสัตว์เดรัจฉาน”

บัดนี้ทุกคนจึงได้เข้าใจ

ที่แท้ทุกสิ่งอย่างที่เซ่เชียนฮวนกระทำไปก็เพื่อช่วยชีวิตคน

“โชคดียิ่งนักครั้งนี้ที่มีเจ้าจึงช่วยให้ขารอดพ้นวิกฤติไปได้” เซวียนชินอ๋องเอ่ยขอบคุณมิหยุดปาก ทั้งยังต้องการจะลุกขึ้นคารวะนาง

เซ่เชียนฮวนยิ้มขึ้นกล่าวว่า “เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเพคะฝ่าบาท มิจำเป็นต้องขอบคุณ ในตอนเล็ก ๆ ท่านมักพาข้ามาเล่นเป็นประจำ บัดนี้ข้าเติบโตใหญ่เติบใหญ่ขึ้น เหตุใดจึงดูห่างเหินเช่นนี้?”

“นั่นสิ คิดมิถึงเสียจริงว่าเจ้าหนูคนนี้เติบใหญ่แล้วจะงดงาม ทั้งยังเฉลียวฉลาดมีความสามารถ”

เซวียนชินอ๋องรู้สึกประทับใจยิ่งนัก

ชั่วพริบตา บรรยากาศก็ค่อนข้างจะกลมกลืน

ส่วนผู้ที่เยาะเย้ยถากถาง ต่างพากันทำสีหน้ามิน่ามอง