เมื่อครู่ เพื่อกันไม่ให้ถูกรบกวน เซ่เชียนฮวนจึงให้หมอหลวงห่าวไปเฝ้าหน้าประตูไว้โดยเฉพาะ
ไม่คิดเลยว่าคนมาใหม่จะถีบประตูเข้ามาง่ายๆ เพียงพอทำให้รู้ว่าฝีมือของเขาแข็งแกร่งแค่ไหน
“เซ่เชียนฮวน เจ้ากล้าทำร้ายองครักษ์ของข้าหรือ!!”
เซียวเย่หลันเดินก้าวยาวๆเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกรุ่นโกรธ
เขาไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายมีโอกาสพูดก็ชิงถีบเซ่เชียนฮวน จนนางกลิ้งล้มลงบนพื้น ศีรษะกระแทกขาเตียง จนตามืดตาลายไปหมด!
“อ่อก——”
เซ่เชียนฮวนนอมกุมท้องอยู่บนพื้น เจ็บไปทั้งสรรพางค์กาย หูข้างซ้ายอื้อไปอย่างรุนแรง
แม่ง
ก่อนหน้านี้ก็โดนตบ มาตอนนี้ยังมาโดนถีบอีก นางจะจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ
ซูอวี้เอ๋อร์เดินมาดูอาการเย่สิ้นอย่างเร็วไว ใช้แขนเสื้อปิดปากอย่างเล่นใหญ่ เอ่ยพูดอย่างตกใจว่า “คุณพระ! ท่านอ๋อง แผ่นหลังของเขาถูกเข็มปักจนบวมแดงแทบจะเห็นกระดูกอ่อนรางๆ เหมือนจะได้บาดแผลเพิ่มเลยเจ้าค่ะ!”
นางเว่ยรีบวิ่งเข้ามาดู ซึ่งทุกอย่างเป็นเหมือนที่ซูอวี้เอ๋อร์พูด ตอนนี้แผ่นหลังของบุตรชายน่าสยดสยองจนบาดตา
นางร้องไห้ออกมาอย่างโศกเศร้า “ลูกแม่! แม่ไม่น่าฟังที่ผู้หญิงคนนี้พูดเลย นางบอกว่านางสามารถรักษาเจ้าได้ แต่ที่แท้นางก็แอบทำร้ายเจ้าเพื่อระบายความโกรธนี่เอง!”
นางเว่ยถลึงตาใส่เซ่เชียนฮวนอย่างมาดร้าย จากนั้นก็คุกเข่าโขกหัวต่อหน้าเซียวเย่หลัน”
“ท่านอ๋อง ท่านต้องจัดการให้พวกข้าสองแม่ลูกนะเจ้าคะ”
เซียวเย่หลันเม้มริมฝีปาก เอ่ยพูดเสียงเย็นว่า “ทหาร มาจับตัวสตรีร้ายกาจผู้นี้ออกไปขังไว้ในห้องเก็บฟืน!”
“ขอรับ”
เซ่เชียนฮวนถูกองครักษ์สองสามนายเข้ามากระชากให้ลุกขึ้น จนปลายเท้าฟาดเข้ากับขาโต๊ะเป็นรอยจ้ำ
เจ็บจนจะไม่ไหวแล้ว
ในเวลานี้ นางทั้งเหนื่อยทั้งง่วง ไร้เรี่ยวแรงแก้ต่างให้ตนเอง ทำได้เพียงปิดเปลือกตาลงอย่างนิ่งสนิท
สิ่งสุดท้ายที่สายตาของเซ่เชียนฮวนเห็น คือใบหน้าที่เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่พูดไม่ได้ของหมอหลวงชราผู้นั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาหมอพิษไร้รัก
ดองนานมากเลยเรื่อนี้...
ตั้งตารอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ😍...
รอตอนต่อไปนะคะ...
ขอทางทีมงานอัพเดทต่อด้วยนะคะ🙏🏻...
จะมาลงต่อไหม….รออยู่นะ...
เรื่องนี้ก็ไม่ลงเลย😭...
ตอนต่อไปจะมาวันที่เท่าไรหรอค่ะ...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ😍...