ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 10

ตอนที่ 10 ท้าทาย

โล่หวินหลานสัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นนางมองไปที่สวินเทียน คนๆนี้สีหน้านิ่งคิดว่าวันนี้ยังไงเขาก็จะต้องเชิญนางขึ้นไปบนภัตตาคารให้ได้

“เย่หวิน เราไปดูกันก็ได้ ไปดูสิว่าเทวดาคนนั้นอยากจะพบข้าทำไม”โล่หวินหลานเดินตรงเข้าไปในภัตตาคาร

เย่หวินรู้สึกกังวลถึงแม้จะไม่ได้ประลองมือกับชายคนที่อยู่ตรงหน้าแต่เย่หวินก็รู้สึกได้ว่าวรยุทธ์เขาคงไม่ธรรมดา

“พระชายาเชิญ”สวินเทียนหลบทางให้เดิน

โล่หวินหลานพยักหน้าให้กับเย่หวินนางถึงได้วางใจหลังจากนั้นนางก็เดินขึ้นภัตตาคารไปสวินเทียนนำทางไปถึงห้องอาหารที่ชั้นสาม

เมื่อเปิดประตูออกโล่หวินหลานเห็นชายสวมชุดขาวนั่งหันหลังอยู่ โล่หวินหลานรู้สึกว่าคนๆนี้ดูสุขุม

โล่หวินหลานเดินตรงเข้าไปนั่งตรงข้ามกับชายชุดขาวทั้งสองสบตากันโล่หวินหลานตะลึงไป คนๆนี้หน้าตาคล้ายโม่ฉีมู่ที่อยู่ในห้องหอคืนนั้น แต่ว่าเขาดูสุขุมนิ่งกว่าเยอะมาก มันทำให้คนที่อยู่ใกล้รู้สึกอบอุ่น

“ท่านเวินอ๋อง”โล่หวินหลานยิ้มเวินอ๋องกับหลินอ๋องมีมารดาคนเดียวกันหน้าตาคล้ายกันก็ไม่แปลก

โม่ฉีหานขมวดคิ้วยื่นมือรินน้ำชาให้กับโล่หวินหลานแล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มๆว่า “ข้าคิดว่าพระชายาจะจำข้าเป็นคนที่ถูกท่านตัดไอ้นั่นทิ้งไปซะอีก”

“เวินอ๋องท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? วันนั้นในตำหนักหลินอ๋องยอมรับเองว่าเขาฝึกวิชาก็เลยตัดของตัวเองทิ้งไป เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับข้างั้นหรอ?”โล่หวินหลานยกถ้วยชาที่โม่ฉีหานยื่นให้มาดมแล้วพูดว่า “ชาชั้นดี”

พูดจบก็วางถ้วยชาลงแล้วพูดอีกว่า “ชานี้ดีมากแต่น่าเสียดายมันมีพิษ ที่แท้เวินอ๋องต้อนรับแขกแบบนี้เองหรอ?”โล่หวินหลานเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้ม

โม่ฉีหานหน้าถอดสีกำมือแน่น จากนั้นเขาก็ผลักโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าเขาออกแล้วก็ดึงโล่หวินหลานเข้ามาที่หน้าอกของเขา จากนั้นก็ดึงปิ่นที่หัวของนางมาจี้ที่คอ

เย่หวินที่ยืนอยู่ข้างๆคิดจะเดินไปช่วยแต่กลับถูกสวินเทียนขวางไว้เห็นโล่หวินหลานถูกจับเย่หวินทำอะไรไม่ได้ในใจรู้สึกร้อนใจมาก

“คนทั้งโลกบอกว่าเวินอ๋องสุขุมเหมือนภูเขาเป็นสุภาพบุรุษที่แท้ก็เป็นแค่เรื่องหรอก”โล่หวินหลานอดไม่ได้ที่จะประชดประชันโม่ฉีหาน

“โล่หวินหลานของชิ้นนี้เจ้าจำได้ไหม?”โม่ฉีหานหยิบมีดสั้นออกมาวางไว้บนโต๊ะแล้วถามนาง