ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 9

ตอนที่ 9 เวินอ๋อง

หลังจากนั้นหลายวันโล่หวินหลานก็เอาแต่วิจัยคัมภีร์พิษที่อยู่ในหัวของนาง นางเรียนรู้ได้เร็วมากอีกทั้งในจวนอ๋องเองก็มีสมุนไพรที่ใช้ได้อยู่ ซึ่งมันสะดวกต่อการที่โล่หวินหลานจะฝึกฝน

ส่วนโม่ฉีหมิงเขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องของนางเลยแล้วก็ไม่ถามด้วย มันทำให้โล่หวินหลานเหมือนได้ความเป็นส่วนตัวมากๆ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ความรู้เรื่องพิษเพิ่มขึ้นแล้วโล่หวินหลานก็จะรับประกันได้ว่าตัวนางจะปลอดภัยจากนั้นนางก็หยิบภาพวาดที่นางวาดขึ้นมาออกจากจวนอ๋องไปพร้อมกับเย่หวิน

โล่หวินหลานรู้ว่าคนที่นางผิดใจด้วยไม่ใช่คนธรรมดา โม่ฉีหมิงเตือนนางว่าอย่างออกจากจวนโดยไม่มีเหตุจำเป็น แต่ว่าโล่หวินหลานออกจากจวนคราวนี้เพราะมีเหตุจำเป็น

หลังจากออกมาจากร้านไม้เย่หวินก็อดไม่ได้ที่จะถาม “เก้าอี้ที่พระชายาทรงสั่งทำท่านจะทำให้ท่านอ๋องหรอ?”เย่หวินปกติไม่ใช่คนพูดมาก ปกติจะทำตามอย่างเดียวไม่เคยถามอะไรมากโล่หวินหลานบางครั้งยังรู้สึกเลยว่านางน่าเบื่อ

แต่ว่าวันนี้เย่หวินถามนางแสดงว่านางอดกลั้นมานานแล้ว

โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “มันคือรถเข็นที่ข้าเคยพูดถึงมันออกแบบมาเพื่อคนที่เดินไม่สะดวกอย่าเพิ่งบอกโม่ฉีหมิงนะ ข้าอย่างให้เขาประหลาดใจ”

เย่หวินก้มหน้าไม่ตอบ

โล่หวินหลานเหลือบไปมองนางแล้วถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า “ก็ได้เจ้าอยากบอกก็บอกไป ข้าไม่ทำให้เจ้าลำบากใจหรอก”

เย่หวินแอบถอนหายใจเบาๆ พระชายาคนนี้ฉลาดจริงๆ นางรู้อยู่แล้วว่านางเป็นคนของโม่ฉีหมิงฟังคำสั่งของโม่ฉีหมิง

โล่หวินหลานคิดจะไปเดินเล่นที่ตลาดแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบกับพี่สาวคนรองของนางอย่างโล่วี่เสว่

ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญ โล่วี่เสว่รู้สึกตกตะลึงอยู่พักใหญ่ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่แท้ก็น้องสามนี่นาบังเอิญจังเลยนะ”นางพูดเหมือนสนิทสนมแถมยังจับมือของโล่หวินหลานด้วย

โล่หวินหลานสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ใยดีแล้วพูดว่า “น้องสามหรอ ตอนนี้เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าพระชายาหมิงอ๋องมากกว่านะแล้วก็ควรจะทำความเคารพข้าด้วยจริงไหม?”