ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 8

ตอนที่ 8 เลิกคิดไปได้เลย

โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆ เห็นสีหน้าเขาจริงจังในเมื่อสวรรค์ส่งให้นางมาพบกับเขาก็ถือว่าเป็นพรหมลิขิต ต่อให้นางต้องไปจริงๆ ก็ต้องรักษาเขาให้หายก่อนอย่างน้อยก็ต้องให้เขาร่างกายแข็งแรงไว้ต่อสู้กับศัตรู นี่ก็ถือว่านี่เป็นหน้าที่ในฐานะหมอ

ในห้องของหลินอ๋องคุณชายสวมชุดขาวเดินเข้ามาในห้องของโม่ฉีมู่อย่างคุ้นเคย ภายในห้องโม่ฉีมู่กินยาหลับไปแล้วคุณชายเสื้อขาวนั่นยืนอยู่ข้างเตียงแล้วมองไปที่ชายที่หน้าตาคล้ายคลึงเขาที่นอนอยู่บนเตียงสีหน้าของเขาค่อยๆเปลี่ยนไป

“ถอดเสื้อผ้าของหลินอ๋องออกให้ข้าดูหน่อย”โม่ฉีหานกัดฟันสีหน้าของเขาเย็นเหมือนอากาศในช่วงหน้าหนาว

องครักษ์ที่อยู่ข้างๆ รีบเดินขึ้นมาถอดเสื้อของโม่ฉีมู่ออก จากนั้นก็เห็นเนื้อหนังของโม่ฉีมู่โม่ฉีหานเดินขึ้นไปมองร่างกายเขาอย่างละเอียดด้านหลังคอของเขามีรอยแดงเหมือนถูกอะไรแทงมา

โม่ฉีหานจ้องไปที่รอยแผลนั่นอยู่นานสายตาของเขานิ่งไป หลังจากที่ให้คนสวมเสื้อให้กับโม่ฉีมู่แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งที่ห้องโถง

“เอาของออกมาสิ”โม่ฉีหานหลังจากดื่มชาก็พูดกับสวินเทียนองครักษ์คนสนิท

สวินเทียนยื่นตำรากับมีดสั้นหนึ่งเล่มมาให้เขา โม่ฉีหานวางถ้วยชาลงแล้วรับของจากสวินเทียนมา โม่ฉีหานมองไปที่มีดสั้นจากนั้นก็หยิบคัมภีร์ทานตะวันขึ้นมา

เมื่อเปิดดูด้านในโม่ฉีหานก็เห็นตัวอักษรที่อยู่ด้านใน โม่ฉีหานแตะไปที่ตัวอักษรจากนั้นก็ดมกลิ่นมันยังมีกลิ่นน้ำหมึกหลงเหลืออยู่

โม่ฉีหานยิ้มสายตาคมเหมือนมีดดาบแล้วพูดว่า “น่าสนุกดีนี่”จากนั้นก็ยื่นคัมภีร์ทานตะวันกับมีดสั้นให้กับสวินเทียนแล้วพูดว่า “จับตาดูโล่หวินหลานให้ดีมีความเคลื่อนไหวอะไรให้รีบมารายงานข้าทันที”

สวินเทียนพยักหน้าโม่ฉีหานลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไป

ภายในจวนหมิงอ๋อง โล่หวินหลานรอดมาจากนรกนางตัดสินใจว่าจะทำความเข้าใจกับตัวเองในยุคนี้อย่างละเอียดแล้วก็ค่อยๆ นึกถึงความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมให้ได้ มันทำให้โล่หวินหลานพบเรื่องราวน่าสนใจเข้า

ในห้องลับของจวนอ๋องเมื่อได้รับรู้เรื่องราวของโล่หวินหลาน สายตาของโม่ฉีหมิงก็เป็นประกายเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“ท่านอ๋องได้เรื่องพวกนี้มันจะไม่เหมาะหรือเปล่า?” ชายคนหนึ่งยืนอยู่ในข้างๆ โม่ฉีหมิงในห้องลับ เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องหอเขารู้เรื่องอย่างชัดเจนเพราะตอนนั้นเขาซ่อนตัวอยู่ในห้องหอนั้น