ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 7

ตอนที่ 7 ประวัติ

โล่หวินหลานสะกดจิตโม่ฉีมู่แต่ว่าถูกสะกดจิตโดยไม่รู้ตัว หากจะให้เจาะตำราเล่มนี้ก็จะทำให้โม่ฉีมู่งงแล้วจะทำให้เขาตื่นได้

เกิดว่าโม่ฉีมู่ตื่นขึ้นมาตัวนางต้องตายแน่! โล่หวินหลานไม่รู้จะทำยังไงจะไปหาคัมภีร์เล่มนี้มาจากไหนตอนนี้จะไปทำขึ้นมาใหม่ก็คงไม่ทันแล้วเพราะโม่ฉีสิงได้สั่งให้คนไปค้นจวนหลินอ๋องแล้ว

โม่ฉีหมิงเหลือบไปมองโล่หวินหลานเห็นนางสีหน้าเคร่งเครียดถึงแม้จะพยายามข่มเอาไว้แต่ว่าก็รอดสายตาเขาไปไม่พ้น โม่ฉีหมิงแอบยิ้มแห้งในใจที่แท้ผู้หญิงคนนี้ก็มีช่วงเวลาที่หวาดกลัวเหมือนกัน

โล่หวินหลานคิดว่าเวลาในตอนนี้เดินช้ามากทุกวินาทีทุกนาทีมันทรมานมากสวรรค์ให้โอกาสนางได้ข้ามภพมานางไม่อยากตายไปง่ายๆ แบบนี้ โล่หวินหลานกำลังคิดหาวิธีรับมืออยู่ก็ได้ยินทหารที่ไปค้นจวนอ๋องกลับมารายงานว่า

“ทูลฝ่าบาทพบคัมภีร์ในห้องนอนของหลินอ๋องพ่ะยะค่ะ”ทหารยกตำราขึ้นถวายทันทีรับมาแล้วยื่นให้กับโม่ฉีสิง

โล่หวินหลานคิดว่าตัวนางฟังผิดค้นเจอคัมภีร์จริงๆหรอ?

โม่ฉีสิงเห็นหน้าตำราเขียนว่าคัมภีร์ทานตะวันจากนั้นก็เปิดเข้าไปด้านใน ด้านในเขียนไว้ว่าผู้ที่ฝึกวิชานี้ต้องตอนของตัวเอง!

โม่ฉีสิงโยนคัมภีร์เล่มนั้นทิ้งไปข้างๆโม่ฉีมู่จากนั้นก็ด่าว่า “เจ้าเดรฉานทำไมข้าถึงได้มีลูกชายไม่เอาไหนอย่างเจ้าให้ทหารกักบริเวณหลินอ๋องไว้ในจวนไม่มีคำสั่งข้า ห้ามเขาออกจากจวนเด็ดขาด”

โม่ฉีสิงโกรธมากหยามเกียรติพี่น้องของตัวเองไม่พอ ยังฝึกวิชาประหลาดอีกเขารู้สึกว่าลูกชายของเขาทำให้เขาอับอายเสียหน้ามาก

พระสนมเอกตวนเฟยกับฮ่องเฮาคิดอยากจะช่วยพูดให้กับโม่ฉีมู่ทั้งคู่กำลังจะเอ่ยปากก็ได้ยินโม่ฉีสิงหันมาต่อว่าพวกนางว่า “ดูลูกชายตัวดีของเจ้าซิ เจ้าเลี้ยงลูกยังไงพวกเจ้าออกไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้ ใครกล้าขอร้องแทนหลินอ๋องข้าจะปลดนางซะ”

พระสนมเอกตวนเฟยกับฮ่องเฮาหน้าเสียไปรู้ว่าโม่ฉีสิงโกรธมากจริงๆ ก็เลยไม่กล้าพูดอะไรอีกทำได้แค่กลับออกไป

ภายในตำหนักเหลือเพียงโม่ฉีหมิงกับโล่หวินหลานสองคน

สายตาของโม่ฉีสิงรู้สึกเสียใจติดค้างลูกชายคนนี้ของเขามาก“หมิงเอ๋อข้า......”โม่ฉีสิงหยุดพูดไปคิดอยากจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมา