ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 6

ตอนที่ 6 เข้าเฝ้าฮ่องเต้

ที่นั่งบนบัลลังก์โม่ฉีสิงสวมชุดมังกรสีเหลืองนั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรด้านซ้ายและขวามีหญิงวัยกลางคนสองคนนั่งประกบสวมชุดหรูหรามีสง่าราศี

“หม่อมฉันถวายพระพรเสด็จพ่อเสด็จแม่พระสนมเอก”โม่ฉีหมิงไม่สามารถคุกเข่าลงได้จึงทำได้แค่ก้มหน้าเบาๆ

โล่หวินหลานคุกเข่าลงข้างๆ โม่ฉีหมิงแล้วพูดว่า “หม่อมฉันโล่หวินหลานถวายพระพรเสด็จพ่อเสด็จแม่พระสนมเอก”

ภายในท้องพระโรงเงียบผิดปกติมันทำให้โล่หวินหลานที่คุกเข่าอยู่ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมา ไม่รู้ว่าละครฉากนี้มันจะเป็นไปยังไงบ้าง?

“หมิงอ๋องทำไมเมื่อคืนนี้หลินอ๋องถึงได้ไปอยู่ในห้องหอของเจ้าได้?” โม่ฉีสิงพูดขึ้นมาน้ำเสียงเหมือนกำลังจี้ถาม

ฮ่องเฮาที่อยู่ข้างๆ พูดแทรกขึ้นมาว่า “ฝ่าบาทเพคะท่านเชื่อจริงๆหรอว่ามู่เอ๋อจะตัดของตัวเองทิ้งจริงๆ? อยู่ดีๆเขาจะตัดของตัวเองทิ้งทำไมกันน่าขำ หม่อมฉันคิดว่ามีคนตั้งใจทำร้ายมู่เอ๋อมากกว่า”

โล่หวินหลานยิ้มมีคนคิดทำร้ายเขาหรอ? ทำไมไม่พูดมาตรงๆเลยล่ะว่าโม่ฉีหมิงเป็นคนทำ

พระสนมเอกตวนเฟยนั่งน้ำตาตกอยู่ข้างๆ ก็พูดเสียงสะอื้นขึ้นมาว่า “ลูกชายที่น่าสงสารของหม่อมฉันอยู่ดีๆทำไมถึง......ฝ่าบาทเพคะท่านจะต้องให้ความเป็นธรรมกับมู่เอ๋อด้วยนะเพคะ”

ฮ่องเต้ฟังผู้หญิงสองคนพูดกรอกหูจนรู้สึกรำคาญใจ สีหน้าของเขาเหมือนตำหนิเล็กน้อย “พอได้แล้วข้าก็กำลังถามอยู่นี่ไง”

ฮ่องเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยเงียบ โล่หวินหลานคำนับแล้วพูดว่า “ทูลฝ่าบาทเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนหม่อมฉันอยู่ในเหตุการณ์เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นหม่อมฉันขอเป็นคนเล่าเองเพคะ”

โม่ฉีสิงมองไปที่โล่หวินหลานแล้วพูดว่า “เจ้าว่ามา”

โล่หวินหลานหันหน้าไปข้างมองไปที่โม่ฉีหมิงที่ทำเป็นเหมือนมันไม่ใช่เรื่องของเขา เขามองมาที่นางโล่หวินหลานคิดว่าโม่ฉีหมิงกำลังดูว่านางจะแก้ไขเรื่องนี้ยังไงแล้วนางจะทำให้เขาผิดหวังได้ยังไงกัน

โล่หวินหลานแสร้งทำท่าทางหวาดกลัวแล้วพูดว่า “เมื่อคืนนี้จู่ๆ หลินอ๋องก็บุกเข้ามาในห้องหอหลังจากที่เขาผลักประตูเข้ามาก็บอกกับหมิงอ๋องว่าต่อไปเขาคงไม่อาจจะช่วยมีอะไรกับชายาของเขาได้อีกเพราะว่าเขาได้รับคัมภีร์สุดยอดวิชามาเล่มหนึ่งในคัมภีร์เขียนไว้ว่าหากจะฝึกวิชานี้จะต้องตอนตัวเอง ดังนั้นหลินอ๋องก็เลยให้หมิงอ๋องเป็นพยานตอนตัวเองต่อหน้าหมิงอ๋องเพคะ”

พูดจบก็ทำสีหน้าหวาดกลัวแบบสุดขีด

โม่ฉีหมิงขมวดคิ้วแอบด่านางในใจว่านังผู้หญิงคนนี้กล้าหยางเกียรติเขาต่อหน้าคนอื่นแบบนี้เขาโกรธมาก

เมื่อพูดจบฮ่องเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยก็ลุกขึ้นมาต่อว่ายกใหญ่ “เหลวไหลสิ้นดี”

“หลินอ๋องก่อนหน้านี้หลายครั้งที่หมิงอ๋องแต่งงานเจ้ามีอะไรกับชายาของเขางั้นหรือ?”โม่ฉิสิงถามเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

โม่ฉีมู่เพิ่งฟื้นมาร่างกายอ่อนแอเหมือนจะไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่เสียงของโม่ฉีสิงถามดังอยู่ในหูของเขาจากนั้นก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “พี่สี่ร่างกายไม่ดีหม่อมฉันทำแทนก็สมควรแล้ว”

โม่ฉีสิงโกรธมากยังไม่ทันพูดอะไรออกมาฮ่องเฮาที่อยู่ข้างๆก็ถามขึ้นมาว่า “งั้นแม่ขอถามเจ้าหน่อยทำไมเจ้าถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้?”

สายตาของทุกคนจ้องไปที่โม่ฉีมู่ โม่ฉีมู่นอนอยู่บนพื้นสายตามองไม่ชัดเขาตอบกลับว่า “หม่อมฉันได้คัมภีร์ทานตะวันมาเล่มหนึ่งในนั้นเขียนเอาไว้ว่าหากต้องการฝึกวิชานี้จะต้องตัดของตัวเองทิ้งไปดังนั้นหม่อมฉันก็เลยทำตาม”

โล่หวินหลานแอบยิ้มโม่ฉีหมิงเหมือนจะตะลึงไปส่วนฮ่องเต้ก็กริ้วหนักมากฮ่องเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยก็มีสีหน้าที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

“เหลวไหล”โม่ฉีสิงตะคอกโกรธจนควันออกหู

พระสนมเอกตวนเฟยพูดขึ้นมาว่า “ฝ่าบาทเพคะในเมื่อคัมภีร์ปีศาจเล่มนั้นทำร้ายมู่เอ๋อจนเป็นแบบนี้เราควรจะค้นมันออกมาแล้วทำลายทิ้งซะจะได้ไม่เป็นภัยต่อคนอื่นอีก”

โล่หวินหลานได้ยินพระสนมเอกตวนเฟยพูดแบบนี้ในใจก็อึ้งไปแอบคิดในใจว่านางฉลาดมากเป็นผู้หญิงที่เหลี่ยมจัดเหมือนกัน หากว่าค้นไม่เจอคัมภีร์ทานตะวันงั้นก็กลายเป็นว่าไม่มีหลักฐานน่ะสิ?