ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 11

ตอนที่ 11 ของขวัญ

สวินเทียนแทบไม่อยากจะเชื่อตอนแรกคิดว่าชัยชนะอยู่ในมือของเวินอ๋องแน่ๆ แต่พริบตาเดียวกลับถูกโล่หวินหลานพลิกสถานการณ์กลับมาได้? มันยากที่จะเชื่อได้

โม่ฉีหานไม่รู้ว่าตัวเองถูกพิษอะไรทั้งตัวไร้เรี่ยวแรงไม่มีแรงแม้แต่จะพูดตอนนี้เขาน่าอนาถมาก

สวินเทียนไม่กล้าทำอะไรเพราะตอนนี้โม่ฉีหานอยู่ในกำมือโล่หวินหลาน“เย่หวินสกัดจุดเขา”โล่หวินหลานสั่ง

เย่หวินรับคำแล้วเดินไปที่ข้างตัวของสวินเทียนแล้วใช้นิ้วจี้ไปที่จุดถานจง สวินเทียนไร้เรี่ยวแรงแล้วล้มลง

โล่หวินหลานผลักโม่ฉีหานไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง จากนั้นก็ควักผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วเช็ดปากต่อหน้าโม่ฉีหานจากนั้นก็ทิ้งผ้าเช็ดหน้าไป โม่ฉีหานดูการกระทำของนางแล้วก็โกรธมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

“เวินอ๋องบนโลกใบนี้คนที่เจ้าไม่ควรผิดใจมากที่สุดก็คือผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงร้ายกาจอย่างข้ารู้ไหมว่าทำไมเจ้าถึงได้ถูกพิษ?”โล่หวินหลานใช้นิ้วกระดกคางของโม่ฉีหานขึ้นมาเหมือนจะแหย่เขาเล่น

โม่ฉีหานตอนนี้เกลียดตัวเองมากเขาพูดว่า:“หากเจ้ามีปัญญาก็ฆ่าข้าเลยสิ ไม่งั้นข้าจะให้เจ้าไม่ได้ตายดี”

“เหอะเหอะ”โล่หวินหลานยิ้มอย่างยั่วยวนปากแดงๆโผเข้าไปที่ข้างหูของเขาแล้วพูดว่า:“ใครจะไม่ได้ตายดีเรื่องนี้ยังไม่มีใครรู้ ในชีวิตข้าเกลียดผู้ชายอย่างเจ้าที่สุด เจ้านี่มันเลวกว่าน้องชายของเจ้าอีกนะ”

โล่หวินหลานหยิบขวดยาออกมาจากหน้าอกจากนั้นก็เทยาที่นางทำขึ้นมายัดใส่ปากเขา

“นี่เรียกว่าพิษดอกเตี๋ยเหลียนเมื่อเจ้ากินยาพิษชนิดนี้ไปแล้วต่อไปก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งข้าไม่งั้นเจ้าก็จะตัวเน่าเปื่อยตายภายในหนึ่งร้อยวัน หากเจ้าทำตัวดีๆข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า ไม่งั้น......”โล่หวินหลานมองโม่ฉีหานกลืนยาลงไปสีหน้าของโม่ฉีหานแย่มากในตอนนี้

“โล่หวินหลานทางที่ดีเจ้าอย่าให้ข้ามีชีวิตรอดไปไม่งั้นข้าจะทำให้เจ้าทรมานมากกว่านี้พันเท่า”โม่ฉีหานกัดฟันพูดสายตาของเขาโกรธเคืองมาก

โล่หวินหลานลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า:“โม่ฉีหานข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับเจ้า แต่ว่าเจ้าทำเรื่องแตะเส้นตายของข้า เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นท่านอ๋องแล้วจะย่ำยีเกียรติของคนอื่นได้หรอ? ข้าบอกเจ้าไว้เลยนะหากข้ายังมีชีวิตอยู่จะไม่มีทางให้ใครทำร้ายตัวข้ากับโม่ฉีหมิงเด็ดขาดคำที่ข้าพูดเจ้าจำไว้ให้ดี”

“เจ้าคิดจะปกป้องโม่ฉีหมิงก็ต้องดูว่าเจ้ามีปัญญานั้นไหม เจ้าคิดว่าเจ้าวางยาข้าแค่นี้ก็จะควบคุมข้าได้หรอ? ฝันไปเถอะ” โม่ฉีหานไม่ยอมแพ้ต่อให้ถูกขู่ก็จะไม่ยอมเสียหน้าเด็ดขาด

หลังจากที่กลับไปโล่หวินหลานนอนพักอยู่บนเตียง เผชิญหน้ากับโม่ฉีหานทำให้นางเหนื่อยมากนางคิดในใจว่าอยู่สมัยโบราณเหนื่อยจริงๆ

ภายในห้องหนังสือโม่ฉีหมิงฟังเย่หวินรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นสีหน้าของเขานิ่ง“นางจูบเวินอ๋องเองเลยหรอ?”

เย่หวินก้มหน้าแล้วพูดว่า:“พระชายาทายาพิษไว้ที่ปากดังนั้นเวินอ๋องก็เลยตกหลุมพราง”เย่หวินอดไม่ได้ที่จะแก้ต่างให้กับโล่หวินหลาน

โม่ฉีหมิงไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโกรธมากขนาดนี้เขาพยายามข่มใจแล้วถามว่า“วันนี้นางออกไปทำอะไร?”

เย่หวินคิดแล้วพูดว่า:“พระชายาไปที่ร้านไม้ที่ตัวเมืองด้านตะวันตกสั่งทำเก้าอี้ตัวหนึ่งขากลับมาเจอคุณหนูรองหลังจากนั้นก็ถูกเวินอ๋องเชิญไปพบ”

เย่หวินเล่าเรื่องราวทั้งหมดรวมถึงเรื่องที่โล่วี่เสว่เสียมารยาท เรื่องที่โล่หวินหลานลงมือสั่งสอนนางและเรื่องที่พวกนางเจอมาที่ภัตตาคารอย่างละเอียดให้โม่ฉีหมิงฟังมีเพียงเรื่องเดียวที่นางไม่ได้เล่าก็คือเรื่องที่เก้าอี้ตัวนั้นสั่งทำเพื่อเขาโดยเฉพาะ