ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 115

ตอนที่115ทำเรื่องโกหกเป็นเรื่องจริง

ดูจากเมื่อครู่เขาน่าจะรู้เรื่องหยกจริงๆหยกนี้สวินโม่เป็นคนให้นางนี่พูดไปสวินโม่ก็คงจะรู้ว่าใต้เท้าซิวชอบหยกหยกนี้มีคู่หรือป่าวนางไม่รู้แต่ยังไงหยกดีๆทำให้เขาโปรดปรานได้ก็ควรฉวยโอกาสนี้ไว้ให้ใต้เท้าซิวเป็นคนแนะนำนางไปเจอหลี่ซัน?

โล่หวินหลานพับพัดบนมือของตนและเดินเข้าไปหาใต้เท้าซิวอย่างไม่เกรงกลัวชายอ้วนที่อยู่ข้างเขาเหมือนจะมาขัดขวางและกลับถูกเขาขวางไว้

“ใต้เท้าซิวขอรับหยกซงไป๋หนานจิ่นนี่เป็นของล้ำค่าที่สืบทอดตั้งแต่บรรพบุรุษถ้าจะถวายให้กับใต้เท้าซิวไม่ใช่ไม่ได้แค่ว่าข้าได้ยินมาว่าอีกสามวันพวกเราทั้งหมดที่นี่ต้องมีใครสักคนที่ต้องไปพบปะกับใต้เท้าหลี่ซันอย่างนี้อีกสามวันข้าจะถวายของล้ำค่าของข้าให้ใต้เท้าซิวดีหรือไม่ขอรับ?”โล่หวินหลานกดเสียงต่ำลงผ่านไปยังหูของใต้เท้าซิวผ่านม่านตาข่าย

เขากำลังลังเลอยู่จู่ๆก็กระตุกม่านขึ้นและมองโล่หวินหลานขึ้นๆลงๆหัวจรดเท้าและองค์ชายอ้วนข้างๆไม่รู้ว่าใช้นัยน์ตาอะไรในการมองดีแต่ลูบหนวดยาวๆของเขาและกำลังคิดอะไรบางอย่างแล้วตบน่องของตนเบาๆ

“ดี”

ด่านใต้เท้าซิวถือว่าผ่านหลังจากนั้นก็ได้เจอหลี่ซันแล้วหลี่ซันเป็นบุคคลสำหรับที่ร่วมมือของขุนพลต้วนถ้าได้รับคำชมของหลี่ซันจะได้เจอขุนพลต้วนก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

นางเดินออกจากตำหนักซิวกับหัวหน้าบ่าวเย่หวินรอตรงหน้าสวนอย่างตื่นเต้นพอเห็นโล่หวินหลานเดินออกมาจากตำหนักนางถอนหายใจเบาๆและรีบเดินไปรับนางตอนที่กำลังจะเอ่ยปากพูดโล่หวินหลานทำสัญญาณบางอย่างให้นางผ่านนัยน์ตาสื่อให้เห็นว่าอย่าพูดระหว่างทางที่เดินออกจากตำหนักซิวพวกนางพูดกันแค่เรื่องธรรมดาเพียงไม่กี่คำ

ในห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นหอมฉุน ใต้เท้าซิวกำลังจับหยกซงไป๋หนานจิ่นที่เมื่อครู่นี้โล่หวินหลานถวายให้ตรวจสอบความละเอียดอ่อนของเนื้อหยกและฝีมือในการทำอย่างละเอียดทุกจุดของหยกทำได้ประณีตมากความละเอียดอ่อนของเนื้อหยกดูๆแล้วเนื้อเนียนและงดงามมาก

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากนอกประตูหลี่ซันมองใต้เท้าซิวที่กำลังจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้นและยิ้มแป้นแล้วพูดขึ้น“ใต้เท้าซิวได้ของล้ำค่าอะไรมากอีกครั้งนี้?”

ใต้เท้าซิวเงยหน้าขึ้นจากหน้าที่จดจ่ออยู่กับหยกรีบกระตุกม่านขึ้นแล้วสวมรองเท้าอย่างเร็วและนั่งอยู่ข้างๆหลี่ซันเพื่ออวดของล้ำค่านั้นเขายื่นหยกไปให้เขาดู“ใต้เท้าหลี่ท่านดูสินี่เป็นหยกร้อยปีที่ดีที่สุดเมื่อครู่คนๆนั้นบอกว่ามีเป็นคู่แต่ข้ามองยังไงหยกตัวนี้ไม่น่ามีคู่ของมันดังนั้นข้าเลยมอบหมายให้เขามาพบเจ้าแล้วนำหยกอีกตัวหนึ่งมาด้วย”

หลี่ซันรับหยกจากมือเขามาและมองอย่างละเอียดและใช้มือค่อยๆลูบหยกไปว่ามีข้อต่อหรือรอยอะไรอยู่ไหมจับๆไปแล้วเหมือนมีตำหนิเล็กๆเขาเลยโยนหยกทิ้งและหยกนั้นแตกเป็นครึ่งโดนทันที

ดูหยกดีๆที่พึ่งถึงมือถูกหลี่ซันทำแตกเขาตรวจสอบวัตถุโบราณไม่ใช่แค่วันสองวันอันไหนก็ของจริงของปลอมเขาจะแยกไม่ออกได้เยี่ยงไร?นี่หลี่ซันเป็นอะไรไปเนี่ยอยู่ดีๆทำไมต้องบอกว่าหยกนี้เป็นของปลอมหรือ?

แต่เขาก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรจากหลี่ซันยังไงเขาบอกว่าหยกนี้เป็นของปลอมแตกก็แตกไปแล้วก็เขาไม่มีทางออกอื่นกลับไปไม่รู้ว่าต่อไปเขาจะมาไม้ไหนอีก?

“ใต้เท้าหลี่งั้นท่านนจะทำเยี่ยงไร?”

“พรุ่งนี้เจ้าพาคนๆนั้นมาให้ข้าดูหน่อยข้าจะพูดคุยกับเขาเอง”หลี่ซันขยับคิ้วเบาๆและพูดขึ้นอย่างจริงจัง

สั่งให้คนเข้ามาทำความสะอาดพื้นให้สะอาดเขาเก็บเศษหยกซงไป๋หนานจิ่นขึ้นออกจากตำหนักซิว

เดินผ่านผู้คนแออัดเยอะแยะมากมายโล่หวินหลานกับเย่หวินเดินไปจุดนัดพบกับสวินโม่เป็นซอยที่เต็มไปด้วยเศษไม้ไปหมดไม่มีใครจะเข้ามาซอยนี้ดังนั้นที่นี่เป็นที่ปลอดภัยที่สุดแต่หลังจากที่เขาทั้งสองเข้าไปแต่กลับไม่ได้แม้แต่เงาของสวินโม่

“คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม?”เย่หวินก้มหน้าแล้วคุยกับตัวเองอยู่และเงยหน้ามองไปรอบๆและพูดขึ้น“พระชายาเจ้าค่ะไม่งั้นเรากลับไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ”

บรรยากาศของที่นี่แปลกจริงๆสวินโม่คงไม่ทิ้งเราสองคนแล้วหนีไปอย่างแน่นอนถ้าเขามีเรื่องด่วนอะไรที่ต้องจัดการเขาต้องจะทำสัญลักษณ์อะไรบางอย่างไว้เย่หวินรู้ว่าที่นี่ไม่ควรเป็นสถานที่ที่ควรอยู่นาน

โล่หวินหลานพยักหน้าทั้งสองเดินออกจากซอยนี้ไปแต่ตอนที่นางกำลังจะออกไปก็มีคนมาตบไหล่เบาๆนางใช้ศอกของนางอัดเข้าไปตรงแผ่นท้องของคนๆนั้นแต่คนๆนั้นเหมือนจะรู้ว่านางจะทำแบบนี้ร่างของเขาหลบศอกของนางไปและกลับโอบเอวของนางไว้

มือใหญ่ๆที่คุ้นชินโอบเอวนางไว้โล่หวินหลานรู้ทันทีว่าชายข้างหลังคือใครนางกำลังจะโอบเขาด้วยความดีใจแต่เขากลับทำท่าทาง“ซูว”สื่อให้เห็นว่าให้เงียบ

“เจ้าออกไปก่อนข้าจะตามหลังเจ้าไปจำไว้กลับตำหนักตรงหลังประตู”โม่ฉีหมิงกดเสียงโทนต่ำและพูดข้างหูนาง

เพื่อที่จะหลบสายตาจากผู้อื่นไม่ทำแบบนี้ไม่ได้โล่หวินหลานพยักหน้าและเดินออกจากซอยกับเย่หวิน

นึกไม่ถึงว่าโม่ฉีหมิงจะสังเกตเห็นเร็วขนาดนี้ว่าเรื่องที่นางเข้าไปในตำหนักซิวจริงๆอยากจะปิดบังเขาอีกหลายวันรอให้ตนหาขุนพลต้วนเสร็จถึงจะบอกเขาอีกครั้งตอนนี้ดูเหมือนมันไม่จำเป็นแล้วไม่รู้ว่าเขาสังเกตเห็นข้าอย่างเยี่ยงไรหรือว่าสวินโม่เป็นคนบอกเขา?

ไม่ใช่สิก่อนที่นางจะเลือกภารกิจนี้นางกำชับอยู่บ่อยๆว่าห้ามให้โม่ฉีหมิงรู้แต่นางกลับลืมไปคนที่ฉลาดหลาดแหลมอย่างเขาจะไม่รู้เรื่องนี้ได้เยี่ยงไร

มีคนเข้าตำหนักหมิงอ๋องก่อนแล้วเข้าทีหลังเพื่อที่จะหลุดจากความรู้สึกที่กดดันจากตำหนักซิวโล่หวินหลายมีความอิสระเป็นของตัวเองสักที

แต่ว่านางยังไม่ทันได่มีความสุขมากพอเลยร่างที่เย็นชาที่อยู่ข้างหลังเดินเข้ามาใกล้จนติดตัวนางมือใหญ่ๆของนางโอบเอวนางไว้และพานางเข้าไปในห้องนอน