ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 14

ตอนที่ 14 คนใกล้ชิด

“นอกจากคนใกล้ชิดห้ามใครคนอื่นเข้าใกล้เจ้าเด็ดขาดเข้าใจไหม?”โม่ฉีหมิงใช้น้ำเสียงแบบออกคำสั่ง

โล่หวินหลานกระพริบตาแล้วพยักหน้า

โม่ฉีหมิงพูดอีกว่า:“เวินอ๋องต้องการให้คุณหนูรองของตระกูลเจ้าเป็นชายาของหลินอ๋องเรื่องนี้เจ้าคิดยังไง?”

“ดีนี่ข้าก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่”โล่หวินหลานยิ้มนางยังต้องขอบคุณเวินอ๋องด้วยซ้ำ

โม่ฉีหมิงมองไปที่นางเห็นนางยิ้มสีหน้าเหมือนมีแผนร้ายเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า:“หากว่าเวินอ๋องคิดอยากจะใช้จวนโล่มาจัดการกับเจ้า เจ้าจะทำยังไง?”

โล่หวินหลานยิ้มหวานราวกับดอกไม้ โม่ฉีหานคิดอยากจะใช้คนใกล้ชิดมาจัดการกับนาง? งั้นก็ดีเพราะยังไงนางก็ใช้แค่ชื่อคุณหนูสามของตระกูลโล่อยู่แล้ว คนในตระกูลโล่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนางเลย

“โม่ฉีหานเสียหายครั้งใหญ่ยังไงก็ต้องหาคนระบายอยู่แล้ว ขอแค่เขาไม่เอาอารมณ์มาลงที่จวนหมิงอ๋องเท่านั้นก็พอแล้ว”โล่หวินหลานพูดอย่างไม่กตัญญูเลย

โม่ฉีหมิงตะลึงไปครู่หนึ่งผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมากเกินไปแล้วมั้ง? หรือว่า......

โล่หวินหลานรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็เลยอธิบายว่า:“คนในจวนโล่จะเป็นตายร้ายดียังไงไม่เกี่ยวกับข้า ข้าสนใจแค่ว่าคนในจวนหมิงอ๋องกับเจ้าจะเป็นตายยังไงอย่างอื่นข้าไม่สนใจ อีกอย่างคนใกล้ชิดที่สุดในจวนโล่ของข้าอย่างท่านแม่ก็ตายไปนานแล้ว ดังนั้นจวนโล่เองก็ไม่มีประโยชน์อะไร”

โม่ฉีหมิงรู้ดีว่าสิบแปดปีที่ผ่านมาโล่หวินหลานอยู่ในจวนโล่มีสภาพยังไง นางพูดแบบนี้เพราะนางเกลียดบ้านหลังนั้นมากเพราะมันเหมือนกับเรื่องที่ตัวเขานั้นต้องเจอ

ก็เหมือนคนสองคนที่น่าสงสารมาเจอกัน

“อืม”โม่ฉีหมิงรู้สึกว่าหลังจากผ่านความทุกข์ทรมานมานานสวรรค์ก็เห็นใจเขาทำให้เขาได้มาแต่งงานกับนาง นางเป็นผู้หญิงที่ดีและแปลกเขาจะต้องดูแลนางอย่างดีไปตลอดชีวิต

“โม่ฉีหมิงเจ้ามาหาข้าคืนนี้เพื่อที่พูดกับข้าแค่นี้หรอ เจ้าไม่เชื่อใจข้าหรอ?”โล่หวินหลานถามหยอกในใจก็คิดว่าคงไม่ใช่เพราะนางให้รถเข็นตัวนี้เป็นของขวัญเขาก็เลยหันกลับมามองนางใหม่หรอกมั้ง?

โม่ฉีหมิงรู้สึกเหมือนถูกคนแอบหยั่งเชิงเขา เขาแอบรู้สึกกลัวแต่ก็ยังคงแสร้งทำหน้านิ่งว่า:“เปล่าข้าแค่ไม่อยากให้เรื่องของจวนโล่ทำให้แผนของข้าเสียก็เลยอยากจะมาฟังความเห็นของเจ้าหน่อย”โม่ฉีหมิงเงยหน้ามองแสงจันทร์บนหัวเตียง

วันแต่งงานของโล่วี่เสว่ โล่หวินหลานเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่สองชิ้นแล้วเดินทางไปที่จวนโล่

โล่วี่เสว่ที่สวมชุดเจ้าสาวสีแดงกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกสีหน้าของนางกำลังมีความสุขที่ได้พูดคุยกับแม่และพี่สาวของตัวเอง โล่หวินหลานเดินเข้ามาพร้อมกับเย่หวิน

ฮูหยินโล่เห็นโล่หวินหลานเดินเข้ามาก็หันหน้าหลบไปแบบไม่พอใจจากนั้นก็พูดว่า:“โย่ว นี่มันคุณหนูสามนี่นา?”

โล่หวินหลานยิ้ม ฮูหยินคนนี้เองก็รังแกนางไว้ไม่น้อยเลย“เจ้าตาบอดหรือไงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเจ้าคือพระชายาหมิงอ๋องไม่ใช่คุณหนูสาม เห็นพระชายาท่านอ๋องขั้นหนึ่งยังไม่ทำความเคารพอีกหรือว่าพวกเจ้าไม่รู้ว่าต้องทำหรือไง?”โล่หวินหลานตะคอกถาม

“โล่หวินหลานเจ้าโอหังเกินไปแล้วนะ? คิดว่าตัวเองเป็นพระชายาอ๋องจริงๆ หรือไง?เสว่เอ๋อของเราต่างหากที่เป็นพระชายาจริงๆ เจ้าที่แต่งกับคนพิการอย่างนั้นมาวางมาดอะไรที่นี่?”ฮูหยินโล่พูดแล้วสะบัดหน้าหนี

โล่หวินหลานยิ้มแล้วพูดกับเย่หวินที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า:“เย่หวินเอาตัวฮูหยินโล่ไปดูแลให้ดีเดี๋ยวนี้ จำเอาไว้อย่าให้มีรอยเด็ดขาด”

เย่หวินพยักหน้าแล้วเดินไปสกัดจุดของฮูหยินโล่แล้วจับตัวนางออกไปเหมือนหยิบลูกไก่