ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 16

ตอนที่ 16 แสดงความสามารถ

โล่หวินหลานตอบรับแล้วก็เดินเข้ามาแล้วนั่งยองลงข้างโม่ฉีหมิงจากนั้นก็ยื่นมือไปตรวจชีพจรของรัชทายาท

ในโลกก่อนถึงแม้นางจะเป็นหมอแพทย์แผนปัจจุบันแต่ว่าตัวนางก็ชำนาญการแพทย์แผนจีนด้วยเช่นกันการตรวจจับชีพจรนั้นเป็นเรื่องที่นางเข้าใจอีกทั้งในความทรงจำของนางก็มีความรู้ของคัมภีร์ห้าพิษ

“เขาเคยถูกพิษมาก่อนเนื่องจากถอนพิษออกไม่หมดมันทำลายหัวใจทำให้มักไอบ่อย ที่อาการกำเริบมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เพราะว่าเขาถูกพิษ ยังดีที่ท่านอ๋องใช้พลังภายในขับมันออกมาบ้างแล้ว ตอนนี้ไม่เป็นอะไรมากแล้ว”โล่หวินหลานเก็บมือกลับมาแล้ววินิจฉัย

โม่ฉีหมิงมองไปที่ถ้วยชาที่แตกโล่หวินหลานมองตามเขาไปแล้วหยิบเศษแก้วมาดมส่ายหัวแล้วพูดว่า:“ในน้ำชาไม่มียาพิษน่าจะถูกวางยามาก่อนแล้วบังเอิญมากำเริบที่นี่ น่าจะเป็นการใส่ความ”

โล่หวินหลานพูดพลางควักเข็มเงินออกมาจากหน้าอกแล้วทิ่มไปที่จุดชีพจรของรัชทายาท ครู่เดียวเท่านั้นรัชทายาทก็ตื่นขึ้นมา

โม่ฉีซิวลืมตามองเห็นใบหน้าที่งดงามดวงตาใสซื่อกำลังมองมาที่เขา เขาไม่เคยสายตาแบบนี้มาก่อน“รัชทายาทท่านรู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”โล่หวินหลานถาม

โม่ฉีซิวได้สติคืนมาเขารู้สึกเขินหลบสายตาแล้วส่ายหัว:“แค่โรคเก่าน่ะ ตอนนี้ดีขึ้นมาแล้ว เจ้าคือ?”โม่ฉีซิวพูดแล้วก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่นาง

“ข้าคือชายาของหมิงอ๋อง โล่หวินหลาน”โล่หวินหลานพูดพลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่โต๊ะแล้วเขียนสูตรยายื่นให้กับโม่ฉีซิวแล้วพูดว่า:“ร่างกายของท่านอ่อนแอมากอาจจะไม่สามารถไปร่วมงานแต่งงานของหลินอ๋องได้ นี่เป็นตำรับยาถอนพิษกลับไปสั่งให้คนต้มยาแล้วดื่มแล้วก็จะดีขึ้น”

โม่ฉีซิวรับสูตรยามาตะลึงไป เงยหน้ามองไปที่โล่หวินหลาน“สูตรยาถอนพิษเจ้าหมายถึงข้าหรอ?”โม่ฉีซิวถาม

โล่หวินหลานพยักหน้า:“โชคดีที่ท่านพี่ถ่ายพลังภายในให้กับท่านไม่งั้นท่านคงไม่ฟื้นขึ้นมาง่ายๆแบบนี้ นี่ก็สายมากแล้วรัชทายาทรีบกลับจวนเถอะ หากท่านเกิดอะไรขึ้นที่นี่ข้ากับท่านพี่จะอธิบายไม่ถูก”

“หวินหลานห้ามเสียมารยาท”โม่ฉีหมิงตำหนิเบาๆ ขมวดคิ้วนิดหน่อย แต่ก็ดีใจเพราะผู้หญิงคนนี้ยังคิดแทนเขา

โล่หวินหลานยักไหล่ โม่ฉีซิวยิ้มแห้งแล้วพูดว่า:“ที่แท้พระชายาคิดว่าข้าใช้อุบายทุกข์กาย?”

โล่หวินหลานไม่ได้พูดอะไรจะใช่อุบายทุกข์กายไหมนางไม่รู้นางรู้แค่ว่ามันคือการโยนความผิดที่มีการวางแผนไว้แล้ว

โม่ฉีซิวเห็นโล่หวินหลานหันหน้าหนีไป จู่ๆ ก็รู้สึกว่าจนปัญญา เขาหยิบสูตรยาแล้วพูดว่า:“ในเมื่อชายาหมิงอ๋องอยากให้ข้าหายดี งั้นข้าก็ควรจะกินยาที่จวนหมิงอ๋อง พระชายาเห็นว่าอย่างไร?”