ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 17

ตอนที่ 17 กลอุบาย

สิ่งที่โม่ฉีหมิงคิดเหมือนกับที่โล่หวินหลานคิดตอนนี้เห็นรัชทายาทป่วยหนักหมอหลวงวินิจฉัยว่าเขาน่าจะอยู่ไม่ถึงอายุยี่สิบสี่ปีแล้ว ตอนนี้รัชทายาทก็อายุยี่สิบสี่ปีแล้ว

หากรัชทายาทจู่ๆหายป่วยขึ้นมาคนที่ร้อนใจก็จะเป็นพระสนมเอกตวนเฟยกับเวินอ๋องถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็จะมีเวลาวางแผน

เห็นโม่ฉีหมิงไม่พูดไม่จาโล่หวินหลานคิดว่าโม่ฉีหมิงจะไม่เชื่อเขารู้สึกเหมือนไม่ค่อยพอใจแล้วถามเขาว่า:“ทำไมเจ้าไม่มั่นใจในตัวข้าเลยหรอ? เจ้าไม่มั่นใจวิชาแพทย์ของข้าเลยใช่ไหม?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น”โม่ฉีหมิงก้มหน้า เรื่องนี้หากสำเร็จแล้วมันจะมีประโยชน์หรือโทษเขาจำเป็นต้องทบทวนให้ดี

โล่หวินหลานถามว่า:“เจ้ากังวลว่าหลังจากรักษารัชทายาทไปแล้วพวกเขาจะคิดเล่นงานเราก่อนใช่ไหม?”

โม่ฉีหมิงมองโล่หวินหลานแล้วถอนหายใจแล้วพูดว่า:“เจ้าฉลาดมาก”

ชิงอำนาจกันสามฝ่ายจะต้องตัดคนอ่อนแอออกไปเวินอ๋องมีพระสนมเอกตวนเฟยหนุนหลังรัชทายาทมีฮ่องเฮาหนุนหลังแต่ว่าหมิงอ๋องไม่มีใครเลย

“เจ้าไม่ต้องกังวลข้าไม่มีทางให้รัชทายาทกับเวินอ๋องมีโอกาสร่วมมือกันข้าบอกว่าจะรักษารัชทายาทแต่ไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่ทิ้งทางเลือกเอาไว้ให้เราด้วย”โล่หวินหลานยิ้มนางคิดไม่ถึงเลยว่าพอนางมาที่นี่นางจะกลายมาเป็นคนเจ้าแผนการขนาดนี้

โม่ฉีหมิงมองนางครู่ใหญ่จากนั้นก็พูดว่า:“การชิงอำนาจพวกนี้จริงๆ เจ้าไม่จำเป็นต้องเข้ามาเอี่ยวด้วยก็ได้เรื่องในราชวงศ์มันคาดเดาได้ยาก หากไม่ระวังก็จะเป็นผลร้าย ข้าไม่อยากเห็นเจ้ากลายมาเป็นเครื่องมือชิงอำนาจของเราพี่น้อง”

โล่หวินหลานฟังแล้วก็ขมวดคิ้วแล้วตอบว่า:“ไม่ใช่ว่าข้าอยากจะเข้าไปยุ่งแต่ที่ข้าลงมือตัดไอ้นั่นไปมันทำให้เดือดร้อน เวินอ๋องรู้แล้วว่าข้าเป็นคนทำ เขาเจ้าเล่ห์มากไม่มีทางปล่อยข้าไปแน่ๆ ยังมีฮ่องเฮากับพระสนมเอกตวนเฟยอีกวันนั้นข้าเปิดเผยเรื่องของหลินอ๋องพวกนางเกลียดข้าเข้ากระดูกดำก็เหมือนที่เจ้าว่าพวกนางไม่มีทางปล่อยข้าไปแน่นอน”

จริงๆโม่ฉีหมิงมีวิธีให้นางปลอดภัยเพียงแค่ใบหย่าใบเดียวแล้วส่งนางไปให้ไกลมากที่สุดนางจะสามารถมีชีวิตที่ดีได้แล้วก็จะไม่มีอันตรายใดๆ

“ถ้าเจ้ายินดีข้าให้......”โม่ฉีหมิงไม่เคยลังเลขนาดนี้มาก่อนเขาไม่อยากให้นางมีอันตรายแต่ก็ไม่อยากให้นางไป

โล่หวินหลานหลับตาลงใช้เวลาไม่นานก็หลับไปหลังจากที่โล่หวินหลานหลับไปแล้วโม่ฉีหมิงก็ลืมตาขึ้นมาเขาถอดหน้ากากออกแล้วปิดหน้าทางด้านซ้ายดวงตาของเขามันเป็นประกาย

เขาหันหน้าไปมองโล่หวินหลานที่อยู่ข้างๆ นางสวยมาก คนฉลาดอย่างนางจะชอบคนอัปลักษณ์อย่างเขาหรอ? นางจะชอบเขาไหม?

โม่ฉีหมิงสวมหน้ากากแล้วปิดตาลงแต่ก็นอนไม่หลับในตาของเขามันมีแต่ภาพความโหดร้ายมันมีแต่ภาพไฟไหมกับเสียงร่ำไห้ของแม่ของเขาวนไปเรื่อยๆ

วันต่อมาโม่ฉีหมิงตื่นตั้งแต่เช้าแล้วออกไป วันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของแม่ของเขา วันนี้ของทุกปีเขาจะต้องไปอยู่เฝ้าหลุมศพแม่ของเขาเป็นเวลาหนึ่งวันหนึ่งคืนที่หลุมศพนอกเมือง

ฉินหยิ่นเตรียมสัมภาระมองไปที่คนที่จะเดินทางไปด้วยแล้วถามว่า:“ท่านอ๋องไม่พาพระชายาไปกับท่านด้วยหรอ?”ฉินหยิ่นสังเกตมาหลายวันแล้วเขารู้สึกว่าท่านอ๋องรู้สึกกับพระชายาไม่เหมือนคนอื่น

เมื่อคืนโม่ฉีหมิงก็คิดจะให้โล่หวินหลานไปกับเขาด้วย แต่ว่าเขาไม่อยากให้โล่หวินหลานเห็นเขาอ่อนแอเมื่อถึงวันครบรอบของทุกปีเขาจะรู้สึกว่าเขานั้นไม่เอาไหนไม่สามารถแก้แค้นให้แม่ของตัวเองได้