ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 226

ตอนที่ 226 เจอโดยบังเอิญ

ใช้แค่เวลาไม่นานก็มาถึงดงหัวเยี้ยน จื๋อเอ่ออยู่ๆก็พูดขึ้มาอย่างโกรธแค้น ”ฮ่องเต้เจียเฉิงนี่ดูถูกพวกเราชัดๆ คนที่จะแต่งงานด้วยคือองค์ชายสี่ แต่วันนี้กลับไม่เห็นแม้แต่เงา”

โล่หวินหลานหยุดเดินทันที มองไปยังจื๋อเอ่อที่กำลังโกรธอยู่ ในใจของเจ้าสับสนวุ่นวายมาก

สิ่งที่น่าดีใจคือโม่ฉีหมิงจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้กญิงคนอื่นเด็ดขาด แต่สิ่งที่น่าเสียใจคือฐานะขององค์หญิงแคว้นเซิ่งโจวเป็นกำแพงระหว่างเจ้ากับเขา

ถ้าทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นตั้งแต่แรก เจ้าอาจจะได้เจอโม่ฉีหมิงอย่างมีความสุข

“ฮ่องเต้ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้ให้พวกเราหรอก แต่เขายังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเลือกคนไหนดี” ในเรื่องนี้โล่หวินหลานยังคงเชื่อใจฮ่องเต้เจียเฉิง เพราะว่ายังไงเจ้าก็ยังเคยเป็นลูกสะใภ้ของเขา

“แต่เขาจะทำแบบนี้กับเจ้าไม่ได้นะ ตอนแรกคือองค์ชายสี่ ต่อมาคือองค็ชายสิบห้า ล่าสุดคือองค์ชายหก เจ้าไม่ใช่สินค้าสักหน่อย ทำไมมำเหมือนกับว่าเจ้าเป็นลูกหิมะที่สามารถโยนเล่นไปมาได้” จื๋อเอ่อไม่พอใจมาก

ที่แคว้นเซิ่งโจว เขาเป็นแม่ทัพที่หนุ่มที่สุด คนส่วนใหญ่ฟังแต่คำสั่งของเขา เขาพูดอะไรก็คือะไร แต่พอถึงแคว้นโม่ฉีเขามีความรู้สึกว่าตัวเองเป็นเนื้อสัตว์ที่ถูกคนอื่นห่านอย่างตามใจ

“จื๋อเอ่อ ยังไงตอนนี้พวกเราก็ยังมีเวลาอยู่ เราก็ค่อยๆเล่นกับเขา เจ้าต้องเชื่อใจข้านะ ถ้าข้าไม่ชอบ ไม่มีใครบังคับข้าได้”โล่หวินหลานเตะไหล่ของ อาจเนื่องจากที่เขาฝึกวิชาต่อสู้มาหลายปี มีกล้ามเนื้อแน่นๆอยู่ที่ไหล่ของเขา

โล่หวินหลานรีบเอามือออกจากไหล่ของเขา ใบหน้าของเจ้าเฉยชามาก

แต่จื๋อเอ่อกลับยักคิ้วพร้อมมองเจ้าด้วยความสงสัย “ข้าสงสัยมากเลยนะ ทำไมเจ้าต้องปลอมตัวเป็นองค์หญิงเหอเซ่อมาแต่งงานที่แคว้นโม่ฉีหรือตรงนี้มีคนที่เจ้ายังลืมไม่ได้”

คำพูดเหล่านี้กระทบถึงจิตใจของโล่หวินหลาน มีหลายครั้งที่นางไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป แต่โม่ฉีหมิงเป็นความหวังที่นางยังอยากจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ ทำให้นางรู้ว่าบนโลกนี้ยังมีคนกำลังเฝ้ารอเจ้าอยู่

โล่หวินหลานใช้นิ้วเรียวของเจ้าปัดหิมะที่อยู่บนดอกพลัม ทำให้หิมะหล่นลงพื้นดิน

“เพื่อ สิ่งที่ยึดเหนี่ยวในจิตใจของข้า”

บนใบหน้าของโล่หวินหลานมีรอยยิ้มที่คนอื่นสังเกตได้ยาก เสีนดายจื๋อเอ่อไม่เห็น รอยยิ้มนั้นอบอุ่นดั่งพระอาทิตย์ในฤดูหนาว มีแต่เวลาที่เราอยู่กับคนที่เรารัก ถึงจะมีรอยยิ้มแบบนี้

สิ่งที่ยึดเหนี่ยวในจิตใจหรอ ก็เหมือนกับอาลั่วหลันคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเขาหรอ เวลาที่เขาได้เห็นอาลั่วหลัน ก็เหมือนอย่างกับได้เห็นพระอาทิตย์

จื๋อเอ่อออกมาจากความคิดของตัวเอง หิมะที่ปลิวอยู่ตกลงที่บนหัวของเขาพอดี และหล่นลงมาที่พื้นอีกที มีหลายคร็งที่เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่ยึดเหนี่ยวในจิตใจของเขาคืออะไร แต่ตอนนี้ เขาเหมือนจะรู้แล้ว

โล่หวินหลานเปิดประตูเข้าไปในห้อง หิมะที่ตกอยู่ในลานกองหนามากแล้ว รองเท้าของนางส่งเสียงออกเมื่อเจ้าหยาบอยู่บนหิมะ

นางเปิดประตูเข้าไปในห้องเบาๆ อาลั่วหลันและหมิงซีที่อยู่ข้างในนั่งหันหน้าเข้าหากัน หมิงซีดื่มชาแบบชิวๆ ส่วนอาลั่วหลันง่วงจนใกล้จะหลับแล้ว

“เสี่ยวฮัว เจ้ากลับมาแล้วหรอ เป็นยังไงบ้าง ฮ่องเต้เขาได้ทำอะไรเจ้าไหม” หมิงซีเงยหัวขึ้น เห็นสีหน้าที่เหน็ดเหนื่อยของเจ้าพอดี ต่อมาเขาก็ขมวดคิ้วขึ้น

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ การปกป้องโล่หวินหลานเป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับเขา มีแต่โล่หวินหลานอยู่ดีมีสุขเขาจึงจะวางใจ

“หมิงซี ข้าจะออกวัง”โล่หวินหลานคิดซ้ำไปซ้ำมา ในที่สุดเจ้าก็เงยหน้าขึ้นบอกหมิงซีอย่างตั้งมั่น

นางยังคงอดไม่ไหวที่อยากจะเจอหน้าของโม่ฉีหมิงไม่ว่าจะใช้วิธีไหน นางขอแค่ได้เจอโม่ฉีหมิง

“อะไรนะ ออกวัง จะไปไหน ข้าจะไปด้วย” ไม่รู้ว่าอาลั่วหลันตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ นาวงได้ยินแค่แวบๆ ก็ยกมือขึ้นอย่างตื่นเต้น

อยู่ในรางวังแห่งนี้มันอึดอัดเกินไปแล้ว คนที่อยู่ข้างเจ้ามีแค่หมิงซีคนเดียว แต่เขากลับเป็นคนที่น่าเบื่อและเย็นชา ถึงนางอยากจะหาคนมาคุยด้วย ก็ไม่รู้ว่าจะไปหาใครดี

ตอนนี้อุส่าห์มีโอกาสที่จะออกวังได้ เจ้าจะต้องออกไปให้ได้

หมิงซีหันไปมองที่อาลั่วหลันด้วยสายตาที่เย็นชา บางครั้งเขาไม่อยากจะสนใจนางจริงๆ แต่พอเห็นหน้าตาที่เพิ่งตื่นและยังงงๆ อยู่ของนาง ก็รู้สึกว่าใจอ่อนไปเลย

“ไม่มี อาลั่วหลัน เจ้าน่าจะง่วงมากแล้วเนาะ เดี๋ยวข้าเรียกคนพาเจ้าไปนอนในห้องนะ”โล่หวินหลานรีบเรียกสาวใช้ที่อยู่ข้างนอกเข้ามา พาอาลั่วหลันไปนอนในห้อง

“ไม่เอา เสี่ยวฮัว เมื่อกี้เจ้าเพิ่งบอกว่าจะออกวัง แต่ตอนนี้เจ้ากลับเรียกข้าไปนอนอย่างนี้นะ” อาลั่วหลันแสดงนิสัยของเด็กออกมา ทำให้โล่หวินหลานไม่รู้จะทำยังไงดี

แต่หมิงซีที่อยู่ข้างๆ มองอาลั่วหลันด้วยสายตาคมเข้ม ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา

“อาลั่วหลัน เจ้าง่วงแล้วก็รีบไปนอนเลย ข้ามีเรื่องจะคุยกับเซี่ยวฮัว” หมิงซีมองอาลั่วหลันด้วยสีหน้าที่คมเข้ม ผ่านไปแค่ไม่กี่วินาที อาลั่ลหลันก็แพ้ให้กับหมิงซี