ชายาข้ามภพ พิชิตใจท่านอ๋องไร้รัก นิยาย บท 248

ตอนที่ 248 เคลื่อนย้ายเพื่อต่อกระดูก

ผ่านไปสักพัก บ่าวก็พาโม่ฉีหมิงมาถึงแล้ว ยังดีที่รอไม่ค่อยนาน บาดเจ็บบนตัวหลัวอ๋องรอได้ไม่นานอีกต่อไป อีกอย่างอีกไม่นานเขาก็จะตื่นขึ้นมา ถึงเวลาเขาก็จะร้องทุกข์อย่างเจ็บปวด

ตอนนี้ข้างๆของโล่หวินหลานไม่มียาชา แค่ต้องถือเวลาที่หลัวอ๋องสลบแล้วลงมือทำ

โม่ฉีหมิงเดินเข้ามาถึงข้างหน้าของฉากกั้น สายตามองไปยังเหล่าหมอหลวงที่กำลังกล่าวทักทายเขา ฝีเท้าที่กำลังจะเดินเข้าไปได้หยุดลง

“พวกเจ้าออกไปก่อน อย่ามานั่งอยู่แถวนี้” ทำอะไรก็ทำไม่เป็น ยังจะมารบกวนเขากับโล่หวินหลานอีก

“หมิงอ๋องขอรับ นี่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั้งขอครับ พวกข้าอยู่ที่นี่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆก็สามารถช่วยเหลือได้……” หนึ่งในบรรดาหมอหลวงก็ไม่ตายใจ

เบื้องบนได้มีคำสั่งว่า ห้ามออกจากห้องของหลัวอ๋องแม้แต่ก้าวเดียว พวกเขาจะออกจากที่นั่นก่อนได้เยี่ยงไร?

โม่ฉีหมิงยิ้มแห้งๆเบาๆ ไม่อยากพูดอะไรกับพวกเขาเยอะ

“พวกเจ้าไม่อยากใช้ชีวิตอยู่แล้วใช่หรือไม่? หรืออยากให้ข้าสั่งคนมาลากพวกเจ้าออกไป?” โม่ฉ๊หมิงทำน้ำเสียงที่เลือดเย็น และไม่สนใจเลยว่าบรรดาหมอหลวงเป็นคนของใครบ้าง

พูดจบ โม่ฉีหมิงได้ตะโกนขึ้นมาแล้ว “นี่…..”

ถ้ารอจนถึงโม่ฉีหมิงเรียกคนเข้ามาลากพวกเขาไป เรื่องทุกอย่างก็คงไม่ง่ายอีกต่อไป

มันไม่คุ้มเลยจริงๆ?

หมอหลวงรีบทำสีหน้าที่ยิ้มแย้ม แล้วทูลกลับ “อย่าๆๆขอรับ หมิงอ๋อง พวกข้าออกไปเดี๋ยวนี้เลยขอรับ พวกข้าจะรออยู่ข้างนอก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ ขอแค่เจ้าเรียกพวกข้าได้เลย”

“ไปเถอะ” โม่ฉีหมิงพูดขึ้นด้วยเสียงเย็นชา ฝ่าเท้าก็เขาได้ยกขึ้นและกำลังก้าวเข้าไปในห้องข้างใน

เรือนร่างที่รู้สึกคุ้นชินได้อยู่ในสายตาของนางโดยทันที แต่ก่อน นางก็ทำอย่างนี้เพื่อรักษาคนอื่น ใช้วิธีของตนเอง พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ผู้ป่วยจะถูกรักษาอย่างปลอดภัย

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะวันนี้ที่นางมีวิธีช่วยหลัวอ๋อง เขาคงไม่กล้าเชื่อเลยว่าคนที่อยู่ต่อหน้าคือโล่หวินหลาน วันนี้ไม่ให้เขาเชื่อ ก็คงเป็นไปได้ยากแล้ว

“องค์หญิงเหอซื่อต้องการให้ข้าทำอะไรขอรับ?” โม่ฉีหมิงเดินมาอยู่ต่อหน้านาง เห็นน่องขาของหลัวอ๋องโผล่ออกมา น่องขาผิดปกติจนดูไม่ได้

ทั้งสองเจอหน้ากันตามลำพัง โล่หวินหลานคนที่รู้ฐานะที่โม่ฉีหมิงตั้งแต่เนิ่นๆ นัยน์ตาเริ่มเปล่งประกายออกมา ชี้ไปยังท่อนขาทั้งสองข้างของเขา “ท่านอ๋อง หลัวอ๋องล้มลงมาจากม้า ไม่เพียงแต่ว่ากระดูกเคลื่อน มีหลายชุดที่กระดูกแตก แค่ว่ากระดูกที่เคลื่อนไปต้องใช้เวลาในการรักษา ดังนั้นเลยต้องให้คนไปตามท่านมาโดยเฉพาะ ตอนนี้มีแค่ท่านที่สามารถช่วยหลัวอ๋องได้”

คำพูดตบท้ายของเขาส่งเข้าหูโม่ฉีหมิง และถามขึ้นอย่างตั้งใจ “อะไรที่ท่านพูดว่ามีแค่ข้าสามารถช่วยได้? องค์หญิงเหอซื่อเป็นตั้งหมอใหญ่ ทำไมถึงต้องให้ข้าช่วย? มันไม่สมเหตุสมผลหรือเปล่าขอรับ?”

ไม่เคยนึกเลยว่าโม่ฉีหมิงจะไม่เหมือนเขาตอนแต่ก่อน ถ้ารู้ว่าตัวเองเป็นโล่หวินหลาน เขาคงจะไม่ถามแล้วช่วยนางเลย?

โล่หวินหลานหายใจเข้าลึกๆ “หลัวอ๋องกับท่านอ๋องมีความสัมพันธ์ที่ดีกันมากๆ วันนี้หลัวอ๋องล้มลงมาจากม้าแล้วพิการ ท่านเห็นแล้วเจ้าจะไม่ยอมช่วยเลยหรือ?”

พูดถึงตอนสุดท้าย เหตุผลที่สามารถพูดออกมาได้ก็มีแค่เหตุผลเดียว

โม่ฉีหมิงยิ้มแห้งๆเบาๆ “ไม่ต้องมีพูดเรื่องความสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น องค์หญิงไม่ได้รู้สึกว่าตนเองพูดประชดไปหน่อยหรือ? ข้าจะช่วยหลัวอ๋องอย่างแน่นอน ไม่ใช่เป็นเพราะความสัมพันธ์ทางพี่น้อง แต่เจ้าก็น่าจะรู้ดีว่าจะช่วยเพราะใคร”

เขาทำทั้งหมดเพราะใครหรือ คนๆนั้นก็อยู่ต่อหน้าตนเอง แต่ก็ไม่ยอมสารภาพออกมาว่าตนเป็นใคร

โล่หวินหลานแค่รู้สึกบรรยากาศรอบตัวของนางทำให้ตนรู้สึกร้อนรน ใจของนางเต้นรัว เหมือนกำลังจะหลุดออกจากอก

นางไม่สามารถบอกได้ว่าตนเองไม่รู้ว่าคนที่โม่ฉีหมิงหมายถึงคือใคร แต่ถ้าให้ตนเองแน่ใจว่าเขากำลังหมายถึงนางเอง ก็เป็นไปไม่ได้ ตอนนี้นางอยู่ในร่างนี้ ใครจะรู้ว่าเป็นนางได้หรือ?

“ไม่รู้หมิงอ๋องจะทำเพื่อใคร แค่ช่วยหลัวอ๋อง ข้าเชื่อว่าพอหลัวอ๋องรู้แล้ว ก็คงจะขอบพระคุณเป็นอย่างมาก” โล่หวินหลานมองไปยังหลัวอ๋องด้วยสายตาที่รู้สึกสงสาร

คนอย่างโม่ฉีหมิงจะสนใจหรือว่าหลัวอ๋องจะรู้สึกขอบคุณหรือไม่? เขาทำเยี่ยงนี้เพื่ออะไร หรือไม่โล่หวินหลานไม่รู้จริงๆ?

หลัวอ๋องไม่ถือว่าบาดเจ็บแสนสาหัส สำหรับพวกเขาแล้ว ในสนามรบจะรับบาดเจ็บเยี่ยงนี้ ก็ยังคงต้องต่อสู้ต่อไป

โม่ฉีหมิงค่อยๆจับข้อเท้าของหลัวอ๋อง ตรงข้อมีกระดูกโผล่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด กระดูกทั้งสองซีกที่เคลื่อนมาโผล่อยู่ตรงข้อเท้า

คิ้วของเขาขมวดเป็นปม และพูดด้วยเสียงต่ำ “มันเคลื่อนหนักเกินไป ใช้มือต่อกลับมาก็ไม่ได้”

เป็นอย่างที่คิดไว้นี่เอง นัยน์ตาของนางสื่อให้เห็นแล้วว่านางน่าจะคาดคิดไว้แล้วว่ามันต้องเป็นเยี่ยงนี้

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ขนาดท่านยังไม่มีวิธี” โล่หวินหลานส่ายหัวไปมา

โม่ฉีหมิงคิดไตร่ตรองไปสักพัก ส่ายหัวเบาๆ “ไม่ใช่ว่าไม่มีวิธี แต่แค่กระดูกที่ใช้แรงมือต่อเข้าไปจะไม่ค่อยตรง และต้องรักษาตัวนาน

อีกอย่าง เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวิชาที่เขามีอยู่ตอนนี้มีดีขึ้นหรือแย่ลง ไม่รู้ว่าถ้าลงมือทำไปแล้ว ไม่รู้ว่าชีวิตในอนาคตของหลัวอ๋องจะได้รับผลกระทบหรือไม่ แต่ยังกระทบกับความสำคัญของโล่หวินหลานที่มีต่อฮ่องเต้เจียเฉิงอีกด้วย